odezwała się
litości czym sobie zasłużyłam
jej głos był jak kiedyś
i patrzyła choć teraz już tego nie robi
nie znała nikogo nowego
przecież pojawiła się nagle znikąd
a ja jakbym płakała
choć w sercu spokój w końcu miała
we śnie ze snu
i opowiadałam we śnie o innym śnie
wtedy w dawnym miejscu byłam
ale ona taka dzisiejsza była
nic nie mówiła
a twarzy nie pokazywała
koszmarem nazwać nie mogę
gorsze zobaczyć ją od nocnej zjawy
gdy wiem że gdy tylko spotkam
jak na obcego popatrzy
odezwać się nie zdołam
wstyd tylko czuję
w tym stanie trwać będę
myśląc czy nie łatwiej by było nie tęsknić w ogóle
CZYTASZ
opinia publiczna
PoesíaDrodzy Państwo, nasz świat jest czarno-biały na ścianach wisiały zdjęcia ludzi oni nigdy nie będą wiedzieć kim jesteś po co tyle się starać skoro wszystko oddasz śmierci •jesień 2023 Julianna tomik autorskiej poezji płynącej prosto z serca♡
