Aldanma zülfünün siyah teline,
Ağardı mı diye yoklarsın bir gün.
Kor düşer gençliğin taze gülüne,
Külden toprağını koklarsın bir gün.
Ruhunda derinden bir sızı başlar,
Gözlerden ansızın süzülür yaşlar,
Çatılır alınlar,çatılır kaşlar,
Kederi kedere eklersin bir gün.
Çekip gider sana ait her bir ses,
Bir salâda yiter,tutulur nefes,
Daha alınmadan,yaşamdan heves,
Kapında ölümü beklersin bir gün.
Mevsimler savurur hicran yelini ,
Başını eğdirir,büker belini,
Sönmeye yüz tutan can kandilini ,
Gözlerinden bile saklarsın bir gün.
Gidenler Adem'le Havva'dan beri,
Çıktığı seferden dönmedi geri,
An gelir söner de gözünün feri,
Sessizce bu göçü yüklersin bir gün.
İbrahim Vedat Çarpar
