PENCERE
Yüzünü dönerken vakit akşama,
Kızıl ufuklarda gecenin nabzı,
Dalga dalga vurdu perdeden cama.
Sükût ikliminin çoban yıldızı,
Kulak kesildi ilk,bu serencama.
Göğün kadrajında kararan hayat,
Demlendi de gözümde uzun uzun,
Neden sonra ,anladım onu heyhât!
Ağaran yüzüydü bu,ruhumuzun,
Her ayrılık bir vuslata seyahat.
İbrahim Vedat ÇARPAR
