Kendi çalar,kendi söyler
Sazında telden habersiz
Gönlünü şen bülbül eyler
Bağında gülden habersiz
İsmi ya hoca, ya hacı
Lakin küfre yok ilacı
Ne bilsin haccı, miracı
Gittiği yoldan habersiz
Kurt kemirirken fesini
Şevkle tutup nefesini
Yüzdürür can teknesini
Deryadan,gölden habersiz
Gönül mülkü hırsla hile
Eli boş varır menzile
Aşk ehliyim dese bile
Leyladan,çölden habersiz
.
İbrahim Vedat Çarpar
