မိုးလင်းထဲကခေါင်းကနောက်ပြိးစိတ်တွေလေးနေခဲ့တာအဲ့တာနဲ့ကျောင်းကိုစောစောသွားမလို့ထွက်ခဲ့တယ်
ကျောင်းရောက်တော့
"အမယ်လီဆာစောလှချည်လားခါတိုင်းဆိုကျောင်းတက်ခါနိးမှလာတဲ့သူကအစောကြိးလာလို့ဒီနေ့တော့နေတွေမအနောက်ဘက်က
ထွက်နေတော့မယ်"
"အေးနင်ပြောလို့ပြိးပြိလားတစ်ရက်လေးကျောင်းစောစောလာမိပါတယ်ပြောလို့ကိုမဆုံးတော့ဘူး"
"ငါကန်တင်းသွားမလို့နင်လိုက်မလား"
"အေးလိုက်ခဲ့မယ်မနက်စာတောင်ကောင်းကောင်းမစားခဲ့ရဘူးမစားချင်တာနဲ့"
ဘန်ဘန်နဲ့လီကျောင်းမုန့်ကန်တင်းကိုရောက်တော့ခေါ်သံတစ်ခုကြောင့်လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်
"လီ"တဲ့လေကျန်မကိုလီလို့ခေါ်တဲ့သူကမမဘဲရှိတာမို့အမှတ်တမဲ့လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်
"လီတို့လေလီနဲ့ခင်ချင်လို့ရလားဟင်"
အရပ်ပုပုလေးနဲ့ကျောင်းဝတ်စုံလေးနဲ့ကသူကိုကြည့်ကောင်းစေတယ်တော်တော်လဲလှတယ်လေချစ်စရာလေးပါအခုထိတော့သူဘယ်သူလဲမသိသေးဘူးလေ
"တို့ကယွန်းဆိုမီပါ"
"အော်ကျန်တော်သိပြိအနုပညာမေဂျာကကွင်းမလား"
"ဟုတ် ဟုတ်ပါတယ်လီခင်လို့ရမလားလို့"
သူကခင်ချင်လို့ဆိုတာကိုမနားတမ်းပြောနေပသ်မဲ့ကျန်မကတော့ဘာပြောရမှာမသိ
သူငယ်ချင်းဆို့လို့ငယ်ငယ်လေး
ထဲကဘန်ဘန်ဘဲရှိတာတခြားသူတွေနဲ့လဲမပေါင်းချင်ဘူးသူပုံလေးကရိုးရိုးလေးပါ
ခင်လိုက်ပါမယ်
"ရပါတယ်လီကိုခင်နိုင်ပါတယ်"
"တို့ကလီလို့ဘဲခေါ်မှာရတယ်မလား"
"ရပါတယ်"
ဒီလိုနဲ့ကျန်မသူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ရသွားတယ်သူကခင်ဖို့ကောင်းမဲ့ပုံပါ
မနက်နိုးတော့ဂျောင်လေးမနေ့ညကပြောတာတွေကိုကြားယောင်နေတာလီထယ်ဝူနဲ့ပျန်မတို့မောင်နှမတွေ့ကြပြိပေါ့သူစည်းစိမ်တွေကိုကျန်မတောင်ဖျက်စိးစရာမလိုဘဲဂျောင်လေးရသွားတယ်ကောင်းတာပေါ့ကျန်မကတော့သူသမိးကိုသိမ်းမှာrmကိုလွတ်ပြိးသူအကြေယင်းတွေစုံစမ်းခိုင်းလိုက်တယ်သူကအေးအေးဆေးဆေးသမားဆိုတော့စိတ်ပူစရာမလိုတော့ဘူးပေါ့
ကျန်မလဲပြင်ဆင်ပြးထွက်ခဲ့လိုက်တယ်
YOU ARE READING
အမုန်းမှစတင်သော
Fanfictionမင်းကိုအနိုင်ရခဲ့ပြိးလို့ထင်နေခဲ့တာနောက်ဆုံးတော့ငါနှလုံးသားကရူံးသွားခဲ့တာဘဲဒီပွဲကအနိုင်ရခဲ့သူကတစ်ယောက်ထဲပါအဲ့တာမင်းဘဲလီဆာ
