ဆေးရုံထဲမှာဆရာဝန်တွေကလဲအပြေးအလွှားရူပ်ရှက်ခက်နေတယ်
မြင်ကွင်းကတော့ဆိုးရဲ့အမှားတစ်ခုကြောင့်ဆေးရုံကုတင်ပေါ်အသက်လုနေရတဲ့ယောင်းလေးဆီမှာပေါ့
ဆိုးလဲယောင်းမိသားစုဆီဖုန်းဆက်လိုက်တယ်
ယောင်းလေးမိဘတွေဆီဖုန်းခေါ်နေပင်မဲ့မကိုင်လို့"အစ်ကိုကြိး"ဆိုတဲ့သူကိုသာဖုန်းဆက်အကြောင်းကြားရတော့တယ်
ကလင်ကလင်
"ဟယ်လိုပတ်ချယ်ယောင်းရဲ့အစ်ကိုလားရှင့်"
"ဟုတ်ပါတယ်ဘယ်သူလဲမသိဘူး"
ထယ်ယောင်းလဲဖုန်းသံကိုနားထောင်နေရင်း
ဖုန်းပြောနေတဲ့တစ်ဖက်ကမိန်းခလေးအသံက
ငိုသံပါနေတာကိုတော့သတိထားမိလိုက်တယ်
"ဟို ယောင်းလေးကလေကားတိုက်ခံရလို့အခု%÷%^ဆေးရုံရောက်နေလို့လှမ်းအကြောင်းကြားတာပါ"
လို့ပြောပြိးကျန်တော်အဖြေတောင်မစောင့်
တဲ့မိန်းခလေးကဘယ်သူလဲဆိုတာတော့
တော်တော်သိချင်သွားတယ်ကျန်တော်အဖေကိုဖုန်းဆက်နေပင်မဲ့အဖေကိုမကိုင်တာနဲ့ဆက်မခေါ်တော့ဘဲနေလိုက်တယ်
ကျန်တော်နဲ့လီလီလဲဒီကိစကိုအမေကိုမပြောဖို့ဆုံးဖြတ်ကာဆေးရုံကိုရောက်အောင်သွားလိုက်တယ်ဘေးကပါလာတဲ့လီလီလေးကတော့အသံမထွက်ဘဲမျက်ရည်တွေကတော့အငြိုးကြိးစွာနေတဲ့မိုးတွေမတိတ်နိုင်ဘဲကိုဖြစ်နေတယ်သးအချစ်ဆုံးအစ်မဆိုတော့သူလဲခံစားရမှာပေါ့ကျန်တော်လဲညီမလေးတွေကိုအရမ်းချစ်ပါတယ်မထုတ်ပြတတ်ယုံပါဘဲ
ကိုကိုပြောပြလို့သာမမကားတိုက်လို့ယုံရတာမမကဆရာဝန်ပြိးတော့အမြဲသတိနဲ့နေတဲ့သူကကားတိုက်တယ်ဆိုတော့
လီလီလဲဆက်မတွေးတော့ဘဲဆေးရုံမြန်မြန်ရောက်ပါစေနဲ့မမဘေးကင်းဖို့သာဆုတောင်းနေလိုက်တော့တယ်မျက်ရည်တွေနဲ့အတူပေါ့
လီတို့လဲဆေးရုံကသူနပြုကိုမေးပြိးမမရှိတဲ့အခန်းဆီတက်လာခဲ့တယ်ကိုကိုကတော့
ဖေဖေဆီကဖုန်းလာလို့သွားပြောနေတယ်ကိုကိုမစောင့်ဘဲတက်လာမိခဲ့တယ်
အခန်း၂၉ဆိုတဲ့တံခါးလေးဖွင့်လိုက်တော့
မမဘေးမှာငိုနေတဲ့မိန်းခလေးတစ်ဦးပါ
လီကိုခနလောက်လှမ်းကြည့်ရင်းစကားဆိုလာတယ်
YOU ARE READING
အမုန်းမှစတင်သော
Fanfictionမင်းကိုအနိုင်ရခဲ့ပြိးလို့ထင်နေခဲ့တာနောက်ဆုံးတော့ငါနှလုံးသားကရူံးသွားခဲ့တာဘဲဒီပွဲကအနိုင်ရခဲ့သူကတစ်ယောက်ထဲပါအဲ့တာမင်းဘဲလီဆာ
