Kalpten Duvar

"Sadece sen"

İyi okumalar🧚‍♀️

Uyandığımda saat 12.56'ydı.

NE?! Saat cidden bu kadar geç miydi? Ne kadar uyumuşsam artık zaten gece hiç üşümemiştim niye uyansaydım ki. Harbiden gece hiç üşümemiştim neden?

NE?! NE?! ÇİNÇASİYONAYO!

BU GERÇEK Mİ GENÇLER?

Bu yanımda yatan Gökhancım mıydı? Gökhancım sen misin aşkım?
ALLAHHH Gökhancımmış

Bir tane şaplak atsam gerçek midir acaba? Test edelim bakalım. Düşüncemle bereber Gökhanın yanağına sert bi tokat geçirdim.

"Noluyo amına koyayım?"

"Ayyy"

"Beria napıyosun güzelim?"

"Ay cidden bilerek yapmadım."

"Ne? Kim attı tokat o zaman?"

"Ya ben sen gerçek misin, yoksa ben hayal mi görüyorum diye test ettim de ondan."

"Sen niye-" diyemeden gülmeye başladı. Hayır öyle bir kahkaha atıyodu ki benim de gülesim gelmişti.

"Ya ne gülüyosun?! Ne yani sanki sen hiç yapmadın! Hayır sen hiç yapmadın zaten niye yapasın ki? Başkasıyla yattın mı sen hiç? Ya da ona sarıldın mı? Bence sarılmamışsındır. Niye sarılasın ki zaten! Burada aslan gibi ben varım yani sarılmak için öyle değil mi?"

"Öyle öyle."

"Pardon ya ben yine çok konuştum dimi?"

"Yoo çok konuşmadın sen hep konuş ben seni hep dinlerim biliyo musun?"

"Bence dayanamazsın."

"Niyeymiş o bakalım?"

"Bilmem ben çok konuşurum babam falan dakika bir şikayet eder."

"Belki de ben etmem."

"Neden?"

"Bilmem." Dedi omzunu silkerek.

O kadar konuşmuştuk fakat şuan olduğumuz konum o kadar riskliydi ki.

O ve ben yan yana. Yatakta! Bu çok kritikti biri gelse yanlış anlayabilirdi.
(Beria mal mısın kızım zaten yanlış anladıkları şeyi yapıyodunuz)

O da bunu düşünmüş olucak ki boğazını temizleyip koltukta oturur bir konuma geldi.

Bende koltuktan kalkıp ona elimi uzattım,

"Hadi kalkta kahvaltı hazırlayalım."

"Beraber mi hazırlıycaz?"

"Benim sana yapmamı mı bekliyodun?"

"Yani hayır ama ne bileyim."

"Eee kalk o zaman." Diyip elimi tutması için ona daha da yaklaştırdım.

O ilk bir elime baktı ardından bana. Bir farklı bakıyodu neden ki?

Elimi tuttu ve hiç beklemediğim bir anda beni kucağına çekti.
(Çok fesat çoook)

Ağzımdan küçük bir çığlık çıkarken kucağına oturmuştum.

"A aaaa Beria hanım ne demişler çekemeyeceğin halata el uzatma."

"Hangi atasözüymüş o? Ben hiç duymadım."

"Benim sözüm çünkü." Diyip burnumdan fiske aldı.

İkimizde güldüğümüzde kucağından kalkmam gerekiyodu ama ben hiç kalkmak istemiyodum.

Fakat kalkmak zorunda olduğum için kalktım ve ona elimi uzatmadan;

"Hadi bakalım çekemeyeceğim halat kahvaltı hazırlayalım."

☆☆☆☆☆☆☆☆
Evet biliyorum bölüm acayip kısa oldu ama yapacak bir şey yok bu aralar cidden işlerim çok yoğun (yatıyorum)