bungou stray dogs One-shots

~soukoku~

Cam şarap şişesinin ağzı yavaşça bardağa çarptığında tıngırdama sesi çıkardı.

Bitirip bir tane daha dökerken kırmızı sıvının akışı ve ağzınızda kalan şarap tadı çok yoğundu.

Bu, Nakahara Chuuya adında bir mafya yöneticisi için günlük bir rutin haline gelmişti. Elbette, Kouyou ertesi gün korkunç bir akşamdan kalmalık yaşayabileceği için çok fazla içmemesi konusunda ona dırdır etmişti, ama ya içki içip akşamdan kalmalıktan acı çekiyor ya da yorgunluktan yatakta yatıyor ama saatlerce uyuyamıyor. Belli ki içkiyi tercih ediyordu.

Dazai gittikten sonra Chuuya, Mori'den bir gün içinde tamamlaması gereken bir sürü görev aldığını fark etti ve bunları reddetmesinin imkânı yoktu. Bu görevleri tamamlayacak, yorgun vücudunu Dazai ve arkadaşlarının gittiği bara sürükleyecek, bir şişe şarap sipariş edecek, içkiyi dökecekti. kendine bir bardak alıp içti. Ancak Chuuya'nın sabahları sıklıkla fark ettiği tek sorun, sarhoş haliyle eski ortağını sık sık aramasıydı, ama şimdi şimdiki zamana gelelim.

Bu gece Chuuya'nın şimdiye kadar yaşadığı en bitkin geceydi. Bazı çetelere karşı savaşmış, çeşitli toplantılara katılmış, elleri ve gözleri ağrıyana kadar bazı evrak işlerini yapmış ve genç Akutagawa'yı eğitmişti. Dürüst olmak gerekirse eğitim kısmını umursamıyordu, Akutagawa'nın o kadar gücü vardı ki bitmesi uzun sürmedi ama evrak işleri! O kadar yüksekte yığılmıştı ki tavana çarpabilirdi! Pek değil ama demek istediğimi anladın. Böylece her zamanki gibi içti ve sarhoş haliyle eski partnerini tekrar aradı.

Dedektif evdeydi ve yatağında intiharla ilgili kitabını tekrar okuyordu ki hafif bir titreşim hissetti. Yanında titreyen telefonuna baktı, sonra saate baktı.

"Saat sabahın 2.45'i. Bu saatte beni kim arar ki?" Mırıldandı, kitabını bıraktı ve arayanın kimliğine baktı.

Chibi arıyor...

Kim olduğunu görünce bir suçluluk duygusu hissetti. Gittiğinden beri, Chuuya sarhoş haliyle onu arayıp durmuş, görevler ve ara sıra seni özledim ve Geri gelecek misin? gibi sorular hakkında bağırıp çağırmıştı ama o zamanlar bu konuda pek bir şey yapmamıştı çünkü Odasaku'nun ölümü vücudunu sarsmıştı. Ancak Mafya'ya ihanet eden biri olarak görüldüğünden, kendisini bu konuda... yani kendisiyle tartışırken bulacaktı.

Bu gece harekete geçmesi gereken gece. Kendini yatağından sürükledi, kum rengi trençkotunu giydi ve yöneticiyi görmek, bara gitmek üzere kapıdan çıktı.

*****
Barın içine girdi, Odasaku ve Ango'nun birlikte oturup viski içerken nasıl sohbet ettiklerini hatırladıkça acı dolu anılar birikiyordu. Yani Ango arkadaşını zehirlemeye çalışmadan önce. Odasaku'nun ölümünden beri Ango'yu bunun için asla affetmemişti. Gözleri başka bir bardağı bitiren yöneticiye odaklanırken zihinsel olarak bu anıları uzaklaştırdı, telefonu hala Dazai'yi arıyordu ama esmer telefonunu sessize aldığı için Chuuya zil sesini duyamadı. Aramayı reddetti ve kızıl saçlının yanına yürüdü.

"Selam Chibi. Görüşmeyeli uzun zaman oldu." Yanına otururken selamladı. Chuuya irkildi, irkildi ve dedektifi görmek için döndü. Birkaç kez gözlerini kırpıştırarak baktı.

"D-Dazai?" Mırıldandı, sesi biraz alçak çıkmıştı.

"Hadi, eve gidelim, tamam mı?"

******
Dazai kızıl saçlının yatağa uzanmasına dikkatle yardım etti. Yönetici çok geçmeden derin bir uykuya daldı. Dazai diğerinin sakin yüzüne baktı, güzelliğin tadını çıkardıktan sonra nihayet soruyu onu uyandırmamak için alçak bir ses tonuyla sordu.

"Beni gerçekten özledin mi?"

Cevap olarak yönetici döndü ve sırtı esmere dönüktü. Chuuya'yı her zamanki Mafya kıyafetiyle uyurken görünce kıkırdadı. Ah oğlum, onunla uyuduğuna üzülür müydü? Şapkayı büyük bir dikkatle alıp komodinin üzerine koydu.

"Biliyor musun... şapkanın hala çirkin olduğunu düşünsem de Chibi'ye çok yakışıyor" Dazai çerçeveli bir resme odaklanmadan önce kendi kendine mırıldandı.

Çerçevenin içindeki resim Dazai'nin hala Mafya'da olduğu ve Chuuya ile dillerini çıkarmış haliydi. Kouyou'nun her ikisinin de düzgün bir fotoğrafını istediğini ama işbirliği yapmadıklarını hatırlayarak kıkırdadı. Resmi istemediği için onu en kısa sürede yakacağına yemin eden Chuuya'ya verdi.

"Bunun onun elinde kalacağını kim düşünebilirdi?" diye mırıldandı, eğleniyordu. Tekrar Chuuya'ya bakmak için döndü ve ayağa kalkıp kapıdan çıkmadan önce omzunu okşadı. Döndü ve önündeki tuğla eve baktı.

Tabii ki onlar düşmanlar ve sıklıkla birbirleriyle kavga ediyorlar. Birbirlerinden nefret ediyorlar ama itiraf etmeli ki ikili olarak da mükemmellerdi. Birbirlerine arka çıkarlar, birbirlerinin sağlığıyla ilgilenirlerdi, gerçi belki hiçbiri bunu kabul etmezdi ve diğerinin ne gibi adımlar atacağını bilirdi. Onlarda, mükemmel bağlarını merak etmenize ve daha fazlasını öğrenmek istemenize neden olacak o kadar çok şey var ki.

Chuuya ile mafyada geçirdiği tüm günleri hatırladı. Tartışmalar, kavgalar çok şiddetli ama bir o kadar da eğlenceli. Dönüp gitmeden önce bir cümle daha mırıldandı, sanki orada değilmiş gibi görünüyordu.

"Düşman olarak tekrar buluşana kadar Nakahara Chuuya"