Atakan ||| BxB

#6

Bana en güzel anları yaşatan
Kalbime değil ömrüne yazılan
Aşkım, inan değişmez, yerin bende ayrı.

Demiş Özgün abimiz.

Keyifli okumalar...

"Oğlum resmen ayağın uğurlu geldi. Lise mezunu demişti Gökhan. Ama bu işin okulunu okusan müşteriyi böyle bağlayamazsın. Sevdim seni."

Atakan büyükçe gülümseyerek başını salladı. Övgü aldığı için kendini iyi hissediyordu.

Gökhan'la içtiği geceden sonra beş gün geçmişti. Çalışmaya başlayalı beş saat kadar olmuştu ve ilk satışını yapmıştı. Karşısındaki karizmatik adam da omzuna birkaç kez vurarak gülümsüyor ve kendisini takdir ediyordu.

Atalay Bey, patronu ve Gökhan'ın kuzeniydi. Gökhan gibi renkli gözlü ama ona nazaran daha kısa boylu ve kumraldı. Pahalı giyimiyle ve tavırlarıyla harbiden patron görünüşü sunuyordu. Halbuki çok cana yakın bir adamdı.

"Gel arkada birer sigara içelim." Aynı boylarda hatta kendisinden biraz kısa olduğu için Atalay Bey'in kolunu omzuna atması açıkçası çok rahat değildi ama saygısından laf etmedi. Yaklaşık on yaş kadar fark vardı aralarında.

Arkaya geçtiklerinde depomsu bir yer beklerken, çardaklı ve hoş çiçeklerle süslenmiş bir arka bahçe beklemiyordu. Etrafı incelerken önüne uzatılan paketten bir dal alıp teşekkür etti.

"Gökhan'ın öyle pek bir arkadaşı yok. Onu zoraki dışarı çıkarıyordum. Senden bahsedince şaşırdım, iş aradığını söyledi. Açık konuşmak gerekirse daha liseden yeni mezun olmuş biriyle çalışma fikri aklıma yatmamıştı. Bir kere böyle bir şey deneyimledim ve işe ihtiyacı olduğunu söylemesine rağmen kız arkadaşıyla kavga edip bunu müşterilere yansıtıyor, ofisi evi gibi kullanıyordu. Laubalilikten nefret ederim. Göründüğün kadarıyla öyle bir tip değilsin. Bunu sevdim."

"Teşekkür ederim. Tabii ki herkesin kendine göre dertleri var ama bunu işe yansıtmayı ben de doğru bulmuyorum." Sigarasından bir duman daha çekip yana doğru başını çevirerek üfledi.

Atalay kendisine bakıp gülümsedi, saygılı bir çocuktu. "Diğerleriyle tanıştın mı?"

"Evet ama yeni tanışmalarda çok iyi değilim. Zamanla alışırım inşallah." Dudakları düz çizgi halini alırken etrafa bakındı Atakan.

"Alışırsın alışırsın. Aklına takılan bir konu olursa bana gel. Beni bulamazsan da Kenan Bey sana her konuda yardımcı olur."

"Teşekkür ederim."

Atalay sigarasını küllüğe bastırarak söndürdü. "Genelde ofis dışında oluyorum, yönetimle Kenan Bey ilgileniyor. Ona, seni whatsapp grubuna eklemesini söylerim. Sigaran bitene kadar hava al, acele etme." Omzuna iki kez vurup gülümseyerek içeri geçtiğinde Atakan güldü. Çardağa oturarak cebinden telefonunu çıkardı.

Gökhan durum atmıştı. Kısa saçları ve eski model sarı gözlükleriyle havalı duruyordu. Üzerinde Naruto baskılı tişörtü vardı. Gülümsemiyordu ama yine de çekiciydi. Yanağına yaslandığı kemikli eline taktığı yüzükler yakışmıştı ve bileğindeki gökkuşağı dövmesi hafiften belli oluyordu.

İç çekti Atakan. Bu yaşadığı hissi biliyordu, ilk değildi. Bu kez sorun olmayacak olsa da yine de kendini kısıtlıyordu. Ona kardeşim diyordu. Kalbine yeni birini almaya hazır hissediyordu ama bu kez hislerinin olduğu kişi yanlıştı.

Elini alnına götürüp saçlarını dağıttı. Oğlana hayran olmamak elde değildi. Uzundu, çelimsiz değildi aksine yapılıydı. Bazı kişilerde renkli göz onları hastalıklı gibi gösterirdi ama Gökhan'ın yeşil gözleri parıldıyordu ve çok güzeldi. Elmacık kemiklerinin belirginliği orijinaldi, düzgün bir çene yapısı vardı. Gözünün yanında ufak bir ben vardı ve o bile güzeldi. Dirseğinden bileğine kadar damarlar iniyordu kolundan. Kemikli ellerinden bahsetmiş miydi?