"Benden nefret ediyorsun değil mi?"
"Nefret çok güçlü bir duygudur, ben senden nefret edemeyecek kadar güçsüzüm"
Biri gelir ve gider. Sen ise giderken ne dur diyebilirsin ne de kal diyebilirsin.
Arada sıkışıp kalırsın. Kalbini iki eli ile tutmuş sıkıyormuş gibi hissedersin. Gerçek olan ise yanında olmayan, aklına gelince kalbinin parçalara ayrılacakmış gibi sıkışması...
Adını her gördüğünde, duyduğunda içinde birşeylerin yanması neden olur ki?
Hiç görmediğin,sesini duymadığın biri için mi?
🕳️
Yorgun ruhum onun ile şenlenirdi.
Mesajlaşmak ellerimi titretirdi.
Rahatlardı bedenim.
Yaşamayı sevmek için bir nedenim olmuştu. Ama o yaşamayı daha da zehir edip gitti.
En kötüsü de hala unutamamak.
Neden unutamıyordu bu tür olayları insanoğlu?
🕳️
Aklına ben gelicem!
"Sıkıldım senden"
"Niye"
"Bende kalsın"
Seven bir daha sevemez.
Ancak kalbim öldürürse hayattayım.
Bir gün dönersen geri cevabım hayır olur.
"Senin yüzünden soruyu 7.okuyuşum."
Mesaj attığın an her şey durdu. Düşünceler durdu. En önemlisi beni yavaş yavaş bitiren, benim içimde olan o pis ses bile susmuştu.
Sen susturuyordun. İçimde ki pis yaratık sen varken susuyordu.
Neden susuyordu?
Belki de bundandı seni unutamayışım.
"Bir tek sen susturabibiliyordun onu biliyor musun _______"
Tabi ki bilmiyorsun ben sana bu kadar açık olamadım, sen de izin vermedin.
🕳️
"Seni severdim ve sana rağmen"diye şarkısı vardı ya Yıldız Usmanova 'nın cidden seni seviyordum. Sana rağmen, senin için çabaladım.
Git diyebildim bu sefer.Şaşırtmadın ve gittin.Umarım gelmezsin. Gelmeni istemiyorum. Aklımı fazla fazla karıştırıyorsun. Üzüyorsun. Belki de üzüldüğümü bilmeden üzüyorsundur.
Kalbim, aklıma bazen ihanet edip giriyor sohbet kısmına sslere. Yavaş yavaş unuturum herhalde. Tabi kendini hatırlatmazsan.
Kimi kandırıyorum ki unutmam ki ben.
🕳️
Basit bir ilişki seni istemediğin duygulara,hallere düşürüyor işte.
Duvarla bakışmak veya tavanla.
Sıkılmış ruhunun daha da sıkılması işte.
Ne kadar da saçma bir durum değil mi?
Ama işte insan içindeyken saçmalık falan olmuyor.
Aptal gibi inandım ben de, daha doğrusu ona değil kendime inandırdım. Güvenli biri olduğuna güvenebileceğimi kendime inandırmıştım.İkimizin tanışması bile tamamen yanlış olmasına rağmen.
🕳️
Anlamsız olan hayatın ondan sonra daha da anlamsız olunca her şeyin ne kadar berbat olduğunu bir kez daha anlıyorsun.
Her şey birkez daha biter, anlamsızlaşır..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kendi İçinde Çırpınanlar
RandomRuhu olduğu yeri terk edip boşlukta savruluyor,dalıp gidiyordu.. Savrulup nereye düştüğünü bilmeyen, kaybolan bir yaprak gibiydi. Rüzgar onu evinden, dalından koparmış, kaybetmişti. İnsanlar evini kaybetmiş yaprağa basıp geçiyorlardı. Yaprak ise old...
