Our blue (limingheart ff✅)

First Love

အချစ်ဦး။

'အချစ်ဦးမြေးဦးရတဲ့ထိမမေ့'တဲ့။အချို့သောအချစ်တွေဟာစစ်မှန်နေပါရက်နှင့်လမ်းလွဲသွားတတ်ကြသည်။ထိုထဲတွင်၁၉ရာစု၏မျက်၀န်းညိုတွေလည်းပါသည်။

အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ဟာအမျိုးသမီးတစ်ယောက်ကိုချစ်မြတ်နိုးပြီးလောကကြီးရဲ့သဘာ၀ကိုဆန့်ကျင်ခဲ့ပေမယ့်အချိန်တန်ရင်ရထားလေးဟာလွဲသွားရုံပဲတတ်နိုင်၏။

ကဗျာဆရာတွေဟာသူတို့၏ကဗျာတွေကိုသွေးကြောတွေထဲကနေစပ်သည်။သစ်ရွက်ကလေးလှုပ်ရင် ရင်ခုန်တတ်တဲ့မနူးမနပ်အရွယ်မှာချစ်ခဲ့တဲ့အချစ်ဟာစစ်သည်။

တစ်ချိန်က'ကျွန်မနို'ဟုအဖျားဆွတ်ပြီးခေါ်သည့်နတ်သမီးငယ်ရဲ့အသံလေးကိုကျင်လည်ခဲ့သလိုမျိုးသူမရဲ့သားလေးမှာလည်းနူးညံ့ညင်သာသည့်အသံကလေးရှိ၏။

လီလီပန်းတွေကအရင်ကလိုမျိုးသူမပျိုးတုန်းပါ။ပြီးတော့ကိုယ် ကိုယ်တိုင်ကလည်းထိုပန်းဖြူဖြူလေးတွေကိုမြတ်နိုးမိတုန်းပါပဲ။

ရထားတွေမဆိုက်သေးရင်ပြန်ဆုံချင်ပါတယ်အမျိုးသမီးငယ်။ဘယ်ရထားမှာတို့လွဲခဲ့ကြမှန်းမသိပေမယ့်မှတ်တိုင်ဟာတူညီနေဦးမည်ဆိုလျှင်တို့စောင့်နိုင်ပါသည်။

တစ်ကယ်တန်းပြောရရင်တစ်ကယ်ပဲတမ်းတပါသည်။

__________________________________

//အပြင်အတူ သွားချင်လား//

နေသာသည့်မနက်ခင်းနွေးနွေးလေးမှာလီလီပန်းခြင်းလေးနှင့်မဒမ်နိုအိမ်ကိုငါရောက်လာသည်။ခြံ၀န်းကျယ်ကြီးထဲကပန်းခြံထဲသို့ရောက်တဲ့အခါမဒမ်အစားသူမပန်းကလေးကိုသာငါတွေ့၏။

ပန်းခြင်းလေးကိုလက်ဖက်ရည်သောက်နေကျနေရာလေးမှာတင်ထားပြီးမိနစ်အနည်းငယ်ကြာသည်ထိစောင့်နေခဲ့ပေမယ့်သူမကရောက်မလာခဲ့ပေ။

ပြီးတော့heartကလည်းမဒမ်နိုစိုက်ထားသည့်ဒေလီယာပန်းလေးတွေကိုသာငြိမ်ငြိမ်လေးထိုင်ကြည့်နေ၏။မနေနိုင်တဲ့အဆုံးငါကပဲheartအနားသို့သွားလိုက်သည်။

အဲ့နောက်ပျင်းနေပုံရသည့်ကောင်လေးကိုကြည့်ရင်းအပြင်ထွက်ချင်မလားဟူသည့်စိတ်ဖြင့်ငါအမူအရာဖြင့်ပြကာပြောလိုက်သည်။