မနေ့ညကဘာဖြစ်သွားတယ်မသိ...မြူနိုးလာတော့မြူကအိမ်ပြင်ကမြက်ခင်းပြင်မှာအိပ်ပျော်နေခဲ့သည်တဲ့လေ...
မြူ့ကိုညကဘယ်သူမှလဲလာမခေါ်သလိုဘာလို့ဒီနေရာမှာတစ်ယောက်တည်းချန်ရစ်ထားခဲ့ကြတာလဲ....
မြူအဖြေရှာမရခဲ့ဘူး..,
သခင်ကြီးရော....သူကရောမြူ့ကိုမရှာလေဘူးလား...
အကိုကရော....
'ဟဲ့...ကောင်လေး.....'
'ဗျာ....အာ...ကြီးကြူ....'
'နိုးရင်လဲထတော့.....သွား...ခဏနေကြအိမ်ကြီးရှင်တွေထကြတော့မှာ....ကိုယ်လက်သန့်စင်ပြီးမနက်စာပြင်ဖို့သွားလုပ်ချည်....'
'ဟုတ်ကဲ့ပါကြီးကြူ.....မြုအခုဘဲလုပ်လိုက်ပါ့မယ်..'
'ဒါနဲ့.....'
'ဟုတ်..ပြောပါဗျ....'
'ဟင်း.....ဘာမှမဟုတ်ဘူး....ကံကောင်းပါစေ....'
မြူ့ပုခုံးကိုခပ်ဖွဖွပုတ်ကာသက်ပြင်းချပြီးထွက်သွားတဲ့ကြီးကြူကိုမြူနားမလည်ခဲ့ဘူး...
ကံကောင်းပါစေတဲ့....ဘာအတွက်လဲ...???
ထားပါလေ...နောက်ကြသိလာမှာပေါ့....
ညကခင်းကျင်းထားတဲ့ပစ္စည်းတွေကိုသိမ်းဆည်းနေတဲ့အလျှိုလျှိုသောအလုပ်သမားများကတော့မြူ့ကိုကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်နဲ့ပေါ့...တချို့ဆို နားနားကပ်ကာအချင်းချင်းတီးတိုးတောင်ပြောကြသေး....
မြူ့အတွက်ဒီလိုအခြေအနေကသိပ်မထူးခြားတာမို့အရေးတယူလုပ်မနေတော့ဘဲအိမ်မကြီးထဲသာဝင်ခဲ့တော့သည်..
တညလုံးမြက်ခင်းပေါ်အိပ်ခဲ့ရတာမို့ယားကျိကျိဖြစ်နေတာကြောင့်ရေပါတခါတည်းချိုးလိုက်မိသည်....
ရေချိုးခန်းထဲကထွက်ပြီးနာရီကိုအမှတ်မထင်လှမ်းကြည့်မိတော့7နာရီထိုးဖို့မိနစ်အနည်းငယ်သာလိုတော့တာမို့မြူအဝတ်ကိုကမန်းကတမ်းဝတ်ကာမီးဖိုချောင်ထဲပြေးရပြန်သည်....
သခင်ကြီးအတွက်ပေါင်မုန့်မီးကင်...ယိုသုတ်လေးရယ်....အသီးအရွက်အစုံနဲ့ဖွယ်ဖွယ်ရာရာထမင်းကြော်လေးတစ်ပွဲအားအသေအချာကြော်...ပန်းကန်ထဲသေချာထည့်ပြီးထမင်းစားခန်းထဲကိုယူသွားမိသည်...
YOU ARE READING
Back To The Century
Romanceကိုကိုနဲ့မြူကကံကြမ္မာကြောင့်ရေစက်ဆုံခဲ့ရတယ်... ကိုကိုနဲ့အနေနီးတော့မြူကိုကို့ကိုစိတ်ဝင်စားရာကနေတဆင့်စွဲလန်းမိခဲ့တယ်.... တကယ်တော့မြူကိုကို့ကိုချစ်မိတာအပြစ်တခုမဟုတ်ပေမဲ့မချစ်သင့်တဲ့သူကိုမှမက်မက်မောမောချစ်ခဲ့မိတဲ့မြူ..ဘဝမှာအကြီးမှားဆုံးသောအမှားကိုကျူးလွ...
