Sabah uyandığımda yanımda ne Katsuki vardı ne de başka birşey.
Kalçamın ağrısından ötürü zor olsa da kalkıp sıcak bir duş aldım.
Katsuki beni bırakmış mıydı?
İşi çıkmıştır ondan yoktur yanımda..
Yavaş adımlarla kalkıp odasına doğru yol aldım.Kapı hafif aralıktı Katsuki içeride biri ile konuşuyordu.
"Kirishima deli gibi içmişti.Hatirliyor olamaz!Hem önemli olan intikamımı almaktı.Aldım ve İzuku hiç birşey bilmiyor.Şuan seninle uğraşamam!Merak etme uyandığında herşeyi unutmuş olacak."
Katsuki telefonu kapatmıştı...
Salaksın İzuku.Birinin seni sevebileceğine inandın gerçekten!O da sadece senin vücudunu arzuluyordu...
O da herkesle aynıydı.
Yazar-chan'ın anlatımıyla;
İzuku sessice çekip gitti ordan.Bağırabilirdi.Hakkıydı.Ama yapamadı
İstemedi.
Kalkıp odasına gitti ve valizini topladı.Gerekirse sokakta kalırdı ama bu adamın himayesi altinda olmayacaktı.
Valizini toplandığında kapı çaldı.
"İzuku?Uyandın mı?"
".."
Katsuki içeri girdi.Fakat içeride sevimli esneyen bir İzuku bulmak yerine elinde valizi ile karşısında ona nefret ile bakan İzuku'yu gördü.
"Oi?Nereye böyle."
"Senden uzağa Bakugou."
"Ne?"
"Ah üzgünüm ama beni sadece kendi zevkleri ve amacı için kullanan bir adamla aynı yerde kalmayacağım!"
Katsuki içinden küfür etti.
Hassiktir.
İzuku herşeyi duymuştu..
"Oi.Yanlış anladın.B-benim amacım o değildi!"
"NEYDİ O ZAMAN!HEPSİNİ PLANLAMIŞTIN SENİ SİKİK!BENİ ETKİLEDİN VE KULLANIP ATTIN!TEBRİKLER! BAŞARINLA GURUR DUY!"
Katsuki'nin gözleri şaşkınlıkla açıldı.İzuku'nun gözlerinden yaşlar akıyordu.
"B-ben ilk defa birini sevmeye çalıştım!İlk defa sevilmek istedim ve ne oldu!?Kullanıldım!
Duygular ahmakça sevmek ahmakça!"
İzuku ağlarken ellerini saçlarına atıp çekistirdi.Katsuki hemen müdahale etmek istedi ama..
"YAKLAŞMA!
Bundan sonra asla tenin tenime deymeyecek asla yanımda durmayacaksin anladın mı beni!?Seni öldürürüm!"
İzuku hızlıca evden kaçar gibi çıktı.
Katsuki mi?O ise sevdiceğinin arkasından baka kalmıştı.
"Ne yaptım ben.."
-------
İzuku yağmurlu havada babasının evinin önünde duruyordu.Oraya gitmek istemiyordu.
Ama gidecek yeri yoktu ki..
Shoto işi çıktığı için şehirdışındaydı.Ona bunları anlatamazdı.
Düşünceleri ile cebelleşirken kapıyı çaldı. Birkaç dakika beklemenin ardından babası kapıyı açtı.
"Hah!İzuku?!"
"B-ben özür dilerim.. Haklıymışsın beni sevebilecek kimse yokmuş baba.."
Babası şaşırsa da bozuntuya vermeden bir kahkaha patlattı.İzuku şu yaşına kadar ona hiçbir şekilde boyun eğmemişti.Bu bir ilkti.Suratında yoğun bir acı hissetti İzuku.
Yeni bir iz daha....
Yere düştü İzuku.Kafasını babasına çevirdi.Babasının bakışlarında saf nefret vardı.
"Şimdi gelip buraya sığınabileceğini mi sandın?Hah!Yürü git kapımdan seni pislik.Sokaklarda yaşa da aklın başına gelsin"
"B-baba.."
Suratına kapandı kapı İzuku'nun.Neden bu aptal şeyler hep onun başına gelirdi ki!?
İzuku yerden kalkıp evden ayrıldı.Eve yakın bir sokak arasına girdi.Yağmur sebebiyle oldukça ıslanmıştı.Fakat sokağın üzerine gerilmiş bir biranda sayesinde artık ıslanmıyordu.
İzuku artık yorulmuştu.Valizini açıpbir havlu ile kafasını kuruladı.Başka kıyafetler giydi ve en sonunda bir yorgan çıkararak yere serdi.Valizini bir yere saklayarak yorganın kalanını üzerine çekti.Gözlerini kapayıp uyumaya çalıştı...
------------------------------------
"NE DEMEK LAN YOK NERDE BU KIZ!"
Katsuki son 25 saattir İzuku'nun nerede olduğunu bilmiyordu.Korumalara aralıksız bir şekilde onu arıyordu.Bir yandan vicdan sızısı bir yandan ona olan duygularını çok sonradan fark etmek..
Geç kalmıştı.İzuku'ya çok geç kalmıştı.
Katsuki İzuku'yu deli gibi ararken İzuku bir ara sokakta oturmuş sinirden ağlıyordu...
