ISLA DE ESMERALDA

Chapter 2

****

Sumisilip ako sa pintuan habang pinagmamasdan ang babae na hinahaplos ang buhok ng binatang mahimbing na natutulog.

Is he a Ronquillo, also?

Pero kasi marami siyang sugat at parang sinaktan siya saka ginapos.

"Death is inevitable in Isla de Esmeralda. Maybe, someone will k*ll you or else you will bitten, k*ll by a venomous, wild animals."

Napabuga na lamang ako ng hangin ng maalala ang sinabi sa 'kin kanina ni Senyora Esmeralda.

Actually, he have a perfect face. Pointed nose, thick brow and thin lips. Maayos 'rin ang pagkaporma ng panga niya at kapansin-pansin na parang nag-gym siya.

Maybe, I was so very observant! Nah, hindi siya ang pinunta ko dito.

Napabuntong hininga na lamang ako ng maalala ang rule sa 'kin ni Senyora Esmeralda.

"Nakikita mo ang lalaking 'yan. Hangga't maari ay huwag na huwag kang lalapit 'o magpakita man 'lang sa kaniya,"

Gusto ko sana siyang tulungan kung sakaling sinasaktan siya. Napanguso na lamang ako at saka isinarado ko ang pinto ng aking silid at napasandal sa pintuan.

Limitado ang oras ng paglabas ko.

Four to five ng umaga at nine to ten. Tapos three pm hanggang four pm lang 'din. Lalabas lang 'raw ako kapag tinawag ako ni Manang Lerna. Pagsapit 'raw ng seven pm to four am huwag na 'raw akong lumabas.

Kahit anong ingay 'raw ang marinig ko sa labas ay huwag iyong pansinin at matulog na lamang. Iniutos 'din niya sa 'kin na pag may kumatok tapos hindi nagpakilala na si Manang Lerna ay huwag na 'raw pansinin.

Tuloy napaisip ako.

May multo ba rito?

Napahawak ako sa ulo ko at saka nagmamadaling binuksan ang pintuan. Napadaing naman ang lalaking nabunggo sa pintuan dahil sa biglaang pagbukas ko.

May katandaan na siya at sa tingin ko ay nasa mid 40s na siya.

"Sorry po," paghingi ko ng paumanhin at saka magalang na yumuko.

"Kayo ang bagong katulong ni Niyora Esmeralda, rito?" Nagtatakang tanong nito kaya awkward naman akong ngumiti at tumango.

"Ano po pala kayo rito?" I asked out of the blue. Kahit kailan ang hirap talaga pigilan ng bibig ko lalo na't nacu-curious ako.

"Hija, alam mo ba ang delikadong buhay na naghihintay sa 'yo rito?" Tanong nito bigla kaya nagsitayuan ang mga balahibo ko.

"Alam mo ba ang darkness secret ng pamilya Ronquillo?" Sunod na tanong nito. Napamaang ako at hindi alam ang isasagot.

"A-Ano k-kasi, uom. A-Ano p-pala ang darkness secret nila?" Awkward na tanong ko.

"May sinabi ba sa 'yo si Niyora Esmeralda bago ka niya dinala dito?" He squinted his eyes. "I mean, babala."

Babala? Marami.

"Oo, may rule siya. Huwag ko 'raw lapitan yung lalaking natutulog kanina. Huwag 'raw ako lalabas ng silid kapag may nangangatok sa 'kin ng hating gabi. Huwag na huwag 'din 'raw ako lalabas kapag hindi tinawag."

"Mas mabuting sundin mo 'yan, hija. Para sa kaligtasan mo,"

"Bakit po pala?" Nagtataka na tanong ko.

"Umm, saan pala kayo nakatira? Dito ba mismo sa mansiyon 'o sa isla lang?" Tanong ko rito. Umiling naman siya na siyang kinabahala ko.

"Six to seven umuuwi kami. May yate kami pauwi sa 'min. Sabi kasi ni Niyora Esmeralda na may bagong katulong. Ikaw na 'raw magluluto ng breakfast at mga around six to seven am na kami pupunta rito," usal nito.

Natuop ako sa aking kinatatayuan at parang hindi makagalaw.

"Pwede po bang-."

"Hija, ikaw ang magluluto ng breakfast around four to five. Basta huwag ka ng lumabas pagkatapos. Magdala ka na 'rin ng makain mo sa loob pagkatapos mong maghanda ng breakfast at huwag ka ng lalabas hangga't wala pa ang asawa ko." Parang gusto ko na tulog maiyak.

Pakiramdam ko kasi may multo sa mansiyon na 'to kaya umaalis ang mag-asawa around seven pm. Masamang pangitain 'to! Teka lang,

"Y-Yung lalaking natutulog kanina. Dito po ba siya natutulog sa mansiyon?" Tanong ko at ikinumpas ang kamay sa sala.

"Oo, dito. Pero alalahanin mo ang babala, hija. Huwag na huwag kang lalapit sa kaniya."

"Pero bakit po?"

"Hindi ko 'yan kwento, hija. Basta sundin mo na lamang kung anong ibinilin ni Niyora Esmeralda. Para sa kapakanan mo. Alam mo naman si Niyora, hindi 'yun mag-aatubiling p*matay."

_______________

Kinagabihan, around six thirty pm. Binisita ako ni Manang Lerna at ipinaalam na umalis na sina Senyora Esmeralda. Dinalhan 'rin ako ni Manang Lerna ng tubig at pagkain pero huwag na 'raw akong lalabas para hugasan 'yun. Bukas na 'raw ng umaga.

Nagpaalam na 'rin siyang umalis.

May wall clock naman sa silid kaya nalalaman ko kung anong oras na.  Tanging maliit lamang na lampshade ang nagsisilbing ilaw ko sa silid.

Nang eksaktong seven pm na ay nahiga na lamang ako sa kama habang malalim ang iniisip. Bigla na lamang akong napatayo ng may narinig na kaluskos.

Ano 'yun daga?

Napaiktad ako sa kama ng makarinig ng sunod-sunod na katok. Nah, dapat hindi ko 'yan papansinin.

Nagtalukbong ako sa kumot at tinatakpan ang tainga dahil sa sunud-sunod na katok.

"Manang Lerna! Just a minute, may itatanong lang sana ako?" Napaalis ako sa pagtalukbong at muling pinakinggan kong magsasalita pa 'ba siya ulit.

"Ahh! Just a minute lang! Siguro, umuwi na naman sila." Narinig kong bulong nito. Napaiktad ako ng makarinig ng kalabog sa labas. Pinipilit ko na lamang matulog kahit rinding-rindi na ako sa ingay sa labas.

Nagising ako na kulang sa tulog. Mga around four am wala akong balak tumayo lalo na't alam kong nasa labas pa 'rin siya. Hindi naman siya kumikibo pero pakiramdam ko nando'n pa 'rin siya sa labas..

Ang dating tanong ko ay paunti-unting nabuo na. Ibig sabhin, anak siya nina Senyora Esmeralda at ni Yorme. In this case, maaring nagkasakit sa isip ang anak nila kaya pansamantala ay itinago nila rito.

"Senyorito, bakit ka nandito? Dito ka 'ba natulog?" Tanong ni Manang kaya nakahinga na ako ng maluwag.

"I'm just roaming around if may tao ba. Pakiramdam ko kasi mey'ron. Akala ko dito kayo natulog." He chuckled. Maayos naman pala siya kausap.

"Anong nangyari dito?" Si Manong

"It just a simple. Pakiramdam ko kasi may taong nakapuslit dito sa isla. I'm just-."

"Bumaba na tayo, senyorito." Si Manong

"Gusto ko ng umuwi."

Nakahinga ako ng maluwag ng marinig ko ang yabag nila pababa ng hagdan at medyo napanatag ang loob ko. Nakahinga ako ng maluwag ngunit agad 'ring napaiktad ng makarinig ng mahinang katok.

"Hija, tumayo ka 'na."

Pagbukas ko ng pinto ay nagulat ako sa nakita ko sa labas ng silid ko. Sunod ang ilang mga gamit. Don't tell me na pinagtangkaan ng lalaking 'yun na sunugin ang sariling bahay.

But it is look creepy!

Kung sinubukan niyang sunugin dapat sa iisang parte ng bahay nagsimula ang maliit na apoy pero bakit mangilan-ngilan lang ang naiitim.

Mas lalong napakunot noo ako ng makitang may butas pala na maliit sa gilid ng bubong ko na parang nadaanan 'din ng apoy. Maliit lang siyang bilog tapos nakapalibot doon ang itim na parte ng kahoy na pruwebang dumaan siya sa sunog.

Hindi ko s'ya napansin kanina at lalo na kagabi. Bago ako natulog ay sigurado akong wala 'yun.

Napabuga na lamang ako ng hangin at saka sumunod kay Manang Lerna papasok sa loob ng silid.

TO BE CONTINUED....