ÖLÜM ARASINDA KALMAK

3.BÖLÜM

Yeni bölümde hepinize merhaba bu bölüm baya uzun oldu iyi okumalar. Yorum ve oylama yapmayı unutmayın!!

Sevgilerle kalın...

_______________________________________

Eve geldiğim gibi duşa girdim. O kadar yorulmuştum ki nöbet saatti mi bir kaç saat aşıp geç çıkmıştım. Duşumu hızlıca aldım ve üstüme pijamalarımı giyip yatağa girdim. Uykusuzluktan gözlerimi açamıyordum. Kendimi nasıl uykuya teslim ettim hatırlamıyorum. Baya derin uyuduğumu zannederken beni uykumdan eden telefonumun sesiydi. Bu saatte cidden arayan kişiyi merak ediyorum sabah çıkmıştım Hastane'den ve akşam üzerine geliyordu. Telefonu ellime aldığım gibi arayan kişiye baktım. Arayan Başhekim Turgut Bey'di.

Telefonu kulağıma yaklaştırdım

"Merhaba Naz, nasılsın uyuyordun galiba uyandırmadım seni inşallah"

Sesimin uykulu çıkmamasına özen gösterdim ama sesimin uykulu çıktığına adım gibi eminim
"Merhaba Turgut Bey önemli değil, birşey mi oldu?" cümlemi bitirdiğim gibi konuşmaya başladı.

"Nazcım, buraya bir kadın geldi seninle görüşmek istediğini söyledi. Gülhan Işık adında birisi sen tanıyor musun?"

Duyduğum isimle beynimden vurulmuşa döndüm. Bütün yaşadığım olaylar gözümün önünde canlandı. A.... annem buraya mı gelmişti. N.... nasıl yani aklına şimdi mi geldim. Ne oldu da bir kızı olduğunu kendinden birparçası olduğunu yıllar önce kapılara atıldığı, kovulduğu kızı ne oldu da şimdi aklına geldi. O kadar bekledim onu ben o evden kovuldum b.. ben gelmesini beklerken gelmedi b.. ben yıllarca onun geleceğiyle kendimi avuttum dedim annem gelir sabret o seni yanlız bırakmaz. B.. ben onu da alıp gitmek isterken onu da düşünürken o beni hiç düşünmemiş, yıllarca bu gerçekle yüzleştim. Yıllarca tedavi gördüm.O zamanları aşmışken yine kaldıramam.Kim bilir acaba ne yaşadı belki şiddet uyguladı o cani, b.. ben ya ya ben kardeşimin yokluğunu kabullendim. Ben Asena ile hayatta tuttundum. Biz hayattı beraber yaşadık. A.. Alp acaba büyüdü mü? Kocaman adam olduğu kesin ben ayrıldığım zaman da 15 yaşındaydı. Ben onca yıl kardeşimden ayrı yaşadım. Çocukluğumuz ellimizden alındı bizim o vicdansız adam yüzünden oldu herşey iğreniyorum o adamdan acaba yaşıyor mu?Aklımda binlerce sorular varken duyduğum sesle irkildim.

"Naz beni duyuyor musun? Sana diyorum tanıyor musun o kadını"

" B.. ben duyuyorum Turgut Bey sizi"

" Nazcım tanıyor musun ? O kadını şuan danışmanın orada oturuyor. Seni tanıdığını söyledi."

" Turgut Bey, ben tanımıyorum."

" Emin misin? kızım bir düşün belki hastalarından biridir."

" Hayır Turgut Bey ben tanımadığıma eminim"

" Peki kızım, sen dinlenmeye bak! Yarın biliyorsun yoğun bir gün olucak ."

" Tamam hocam, iyi akşamlar "

" İyi günler kızım"
Telefon kapanmasıyla kendimi derin bir sessizliğin içinde buldum.

ERTESİ GÜN

O telefon görüşmesinden sonra nasıl bir daha uykuya daldım hatırlamıyorum. Aç uyumuştum ve açlıktan miğdem kazınıyordu. Dün nöbettim olduğu için bugün evde olmam gerekti ama ben Turgut Hoca'ya geleceğimi söylediğim için o da randevu saatlerini öne çekmişti.

Birşeyler atıştırdıktan sonra hızlıca evi topladım ve hemen Hastane'ye geçtim.

Yüzbaşı Enes dün yoğun bakımından normal odaya alınmıştı. Hastane'ye geldiğim gibi imzalamam gereken dosyaları imzaladım ve onun kaldığı odaya doğru yol aldım.