YAKIŞIKLI PSİKOPAT

#2

Uyandığımda bir odada olduğumu fark ettim. Oda siyah renk baskındı.bir dakika en son beni hastaneden çıkarken birisi bayılmıştı. Aman Allah'ım nerdeyim ben en önemlisi de kim  beni kaçırdı. Benim düşmanım yok. Biran ayak sesleri gelince ne yapacağımı bilemedim ve en iyisi uyuyor numarası yapmak diyerek gözlerimi kapattım. Yanıma geldiğinde saçımı okşayıp birşeyler diyordu ama ben bu sesi tanıyorum gözlerimi açıp kim olduğuna baktığımda neye uğradığıma şaşırdım. bu çocuk beni hastaneye getiren çocuk. "Nerdeyim?" dedim merakıma yenik düşerek. "Korkman gerekmiyor sadece uslu dur" dedi hafiften gülümseyerek. "Neden kaçırdın beni ne istiyorsun benden sana ne yaptım ben yalvarırım bırak şikayetçi falan olmam" ilk kez nefes almadan bu kadar çok kelime söyleyebildim."şuan sana açıklama yapmak zorunda değilim evine gitsen tek başınasın tekrar bayılırsan bu sefer seni kurtaran bir yakışıklı bulamazsın" dedi sırıtarak. Bu kendini ne sanıyordu. "Sen kimsin ve benim hakkımda bu kadar çok şeyi nerden biliyorsun?". Koltukla yayılarak " kim olduğumu çok mu merak ediyorsun küçük? " dedi. Bu kim ya bana böyle davranıyor artist. "Kimsin?" dedim. Benim bile şaşırdığım güçlü çıkan sesimle. "Ben bir mafyayım" dedi. Şaka yapıyordu galiba burası İzmir burada öyle kötü adamlar yok diye biliyorum tamam bazen kötü şeyler duyuyorum ama başıma yada tanıdığım birisine hiç denk gelmemişti. "Dalga mı geçiyorsun?" dedim aniden kolumdan tuttu ve aşağıya indirdi biraz yürüdükten sonra depo gibi biyere geldik birkaç takım elbiseli iyi yarı adam vardı. Depoda sandalyede bağlı bir adama yaklaştı ve gözünü kırpmadan öldürdü. Ani bir çığlık atıp olanları anlamaya çalıştım."dalga geçmediğimi anladınmı küçük? " demesiyle gözlerimden yaşlar akmaya başladı. Nasıl bir işe bulaştım böyle. Hemen kaçmam lazım hadi kızım koş. Hızlı bir şekilde kaçarken adamları silahını çıkardı ve o adam hemen adamlarına "kıza zarar veren kendisini öldü olarak bilsin" dedi gür bir sesle. Adamlar arkadan koşmaya başladı ve arkaya bakarken sert bir gövdeye çarptım.beni omzuna alıp depoya götürdü ve "abi kaçarken buldum işine yarar mı?" dedi. "Düzgün konuş mert" dişlerini sıkarak konuştu. "Onu odasına çıkarın ve asla kapıyı açmayın"dedi otoriter bir ses tonuyla. Kulağıma eğildi ve " yaramazlık yaparsan sonun bu adam gibi olur" diyerek gözleriyle yerde kanlar içindeki adamı gösterdi.