Yavaş yavaş o zorluklara yaklaşıyordum ya da bana öyle geliyordu belki iyi bir ailenin kızı olursam? Veya terk edilmiş bir kız çocuğu... emin değildim. Daha o zalım hayat dongüsünü öğrenememiş bir kız çocuğu olarak. Ama sonradan anladım hayata 2-0 yenik başladığımı annem ve babamın olmayışıyla 1 hayatın zorluklarıyla daha bu küçük yaşta savaşacağım için de toplam 2-0 yenik başlamak çok kötüydü. Büyük ihtimalle annem doğum yaparken ölmüş babamda beni kundakda bırakmıştır diye düşünmüştüm ama bana hiç böyle birşey anlatmadılar. Çünkü: yetimhaneye gelen küçük bir çocuk olarak diğer çocuklara yaptıkları gibi beni de saçma gerçeklikle yakından uzaktan alakası olmayan şeylerle kandırdılar. Taa ki büyüyünceye ve bu saçmalıkları anlayacak yaşa geldiğime kadar. Ama yinede anlatmazlar üzmek istemezler. Kısacası biz bu çocukların yetimhanede farklı hikayeleri farklı arkadaşlıkları olur. Hergün bir arayış içindeyizdir. Benimde orada.....
Arkadaşlar inşallah beğenmişsinizdir emeğe saygı için beğenmeyi unutmayalım :)).
