Never be alone (Dutch Fan-Fiction 1D/Demi Lovato)

Hoofdstuk 7 ~ Black magic

'Heeii Emma!' hoor ik 2 meiden achter me roepen. Ik draai me om en zie Liv en Soof zwaaien. Ik pak mijn fiets en fiets naar ze toe. 'Heeii,' zeg ik als ik bij ze ben. 'Je ziet er anders dan normaal uit,' zegt Liv verrast. 'Nou ja, je bent wel een beetje anders volgens mij... Ik bedoel, hallo, sinds wanneer wil jij gaan shoppen?' vervolgt Sophie. 'Ik had gewoon zin om eens te shoppen en mijn stijl te veranderen, denk ik...' We fietsen naar de stad. Daar gaan we eerst de Forever21 in. Ik zie allemaal leuke dingen. Ik zie als ik een paar kledingstukken heb, Liv en Sophie aanlopen. Je ziet bijna hun gezichten niet meer, zoveel kleding dragen ze. 'Hier dit zijn kleren die jij gaat passen,' zegt Sophie en duwt een berg kleding in mijn handen. Ik word een pashokje ingeduwd. Ik trek het eerste setje aan. Ik loop het hokje uit. Daar zitten mijn vriendinnen op een bankje. Ik draai rond. Ik kijk ze aan. Ze schudden van nee, dus loop ik het hokje weer in voor de volgende outfit. Zo gaat het bij elke outfit. Uiteindelijk heb ik een jurkje, 2 shirts, een shirt/jurk en een shortje. We lopen naar de H&M en vervolgen ons doel.

Als we de H&M weer uitlopen gaan we naar de Starbucks. Als we onze koffie hebben gaan we aan een tafeltje zitten. 'Ik heb echt al veel...' zeg ik opgewonden. 'Zekers, hoe kan je dat allemaal betalen?' roept Liv zowat uit. 'I don't know? Sparen ofzo? Ik bedoel ik koop nooit iets,' zeg ik lachend. 'Nou, vanaf nu wel dus,' zeg Sophie. Ik neem een slok van mijn koffie. Mijn glimlacht trek van mijn gezicht af. 'Wat is er Em?' vraagt Liv bezorgt. Ik knik naar de kassa. 'Savana... Zullen we gaan? Ik hoef haar namelijk niet onder ogen te komen dan.' Ik wil opstaan maar Liv houdt me tegen. 'Je wilt je ware zelf toch ontdekken? Nou, de eerste stap is, niet meer bang zijn voor haar. Laat zien wie je bent, de echte Emma,' zegt ze. 'Ze heeft gelijk, Em. Als je wilt veranderen moet je je niet meer klein houden voor haar, we zeggen niet dat je naar haar toe moet stappen ofzo. Je moet gewoon niet bang zijn,' vervolgt Sophie. Ik knik en ga weer zitten. Ik zie Savana naar de tafel naast ons lopen. Regan loopt achter haar aan en gaat tegen over haar zitten. Liv buigt over de tafel en zegt: 'Ik wist niet dat ze zo arrogant was.' Ik moet lachen. 'Nou ze is nog veel erger dan dit.' We beginnen allemaal te lachen. Vanuit mijn ooghoek zie ik haar geïrriteerd kijken. Dan verandert haar geïrriteerde blik in een gemene blik. Ik zie haar opstaan en naar ons toe lopen. Ik heb meteen door wat ze wilt doen en zet in een schijnbeweging mijn beker aan de andere kant van de tafel waar ze niet bij kan. Ik zie haar boos kijken. Ze gaat weer zitten en zet haar beker op de tafel neer. Ik zie Sophie opstaan en hoor haar zeggen ik ga even naar de wc. Ze loopt langs de tafel van Savana en Regan. Ze laat haar hand over de tafel gaan en stoot Savana's beker om, die helemaal hysterisch wordt omdat haar broek en shirt onder de koffie zitten. 'Oh het spijt me, sorry,' zegt Sophie. 'Maar niet heus! Krijg je ervan als je het zelfde bij mijn beste vriendin wilt doen.' Liv en ik kunnen onze lach niet inhouden. 'Vuile bitch! Hier ga je voor boeten!!! En jij, Emma L, jij al helemaal!' krijst Savana. Woedend pakt ze haar spullen op en loopt ze weg. 'Regan, meekomen! Nu!' roept ze terwijl Regan snel haar spullen pakt. Als ze langs ons loopt fluistert ze: 'Goede actie, had ze net nodig!' Wat? Sinds wanneer zou Regan zo iets zeggen? Verbaast kijk ik haar na. Dan draai ik me weer om naar mijn vriendinnen.

Als we even later door de stad lopen, komt het volgende probleem. 'Serieus? Ook hij nog?,' vraag ik verveeld aan Liv en Sophie. Ze kijken me vragend aan. Ik wijs naar de groep jongens die onze kant op lopen. 'Rowan...' Ik zie Sophies blik verharden. 'Oké, nu vind ik het prima als we iets anders lopen naar de Tally Weijl! Ik heb geen zin om ook nog met die eikel te maken hebben!' hoor ik haar zeggen. Liv begint te lachen. 'Kom op zeg, zo erg kan hij toch niet zijn? Sowieso niet erger dan die Savana,' lacht ze. 'Misschien is hij minder erg als Savana, maar dat verandert niet het feit dat hij ook erg is!' zegt Sophie. 'Uhh, meiden. Om nu nog anders te lopen heeft geen nut... Kijk!' zeg ik tegen ze terwijl ik ze aanstoot. Vlak voor ons staat Rowan samen met zijn vrienden. 'Kijk eens wie we hier hebben? Emma L en Sophie, was het toch?' vraagt hij grijnzend. Sophie knikt. 'En een nieuwe! Wat is je naam, darling?' vervolgt hij. 'Dat hoef je niet te weten en wauw, je denkt echt dat je veel bent hé?' zegt Liv tegen hem. Ik moet lachen. 'Kom, we gaan,' zegt Sophie. 'Bye bye-tjes, sukkel.' Lachend lopen we weg en laten we een verslagen Rowan achter.

Als ik op mijn kamer zit, hoor ik mijn mobiel afgaan. Wie nu weer? F*ck! Het is Rowan. Ik neem op en zet hem op luidspreker. 'Wat moet je, Rowan?' vraag ik geïrriteerd. 'Wat was dat voor actie in de stad?' hoor ik hem boos zeggen. 'Waar heb je het over? Dat mijn vriendin haar naam niet wilde zeggen?' 'Je weet best wat ik bedoel! Dat van Savana met die koffie.' 'Moet je niet aan mij vragen, maar aan Sophie!' zucht ik. 'Waarom gooide jij die koffie over haar heen?' roept hij. 'Ten eerste, dat deed ik niet maar Sophie. Ten tweede, ze wilde het zelfde doen bij mij, maar ik had het door, dus kan het voorkomen. En ten derde, wat maakt jou dat uit?' Ik hoor een tijdje niets meer. 'Als je het niet erg vindt, ga ik nu. Dus doei,' zeg ik en hang op. Ik laat me op bed vallen. Hoe kan ik in een dag zo veranderen? Het is bijna magie... Ik weet niet of het goede magie is of black magic... En met die woorden val ik in slaap.