Never be alone (Dutch Fan-Fiction 1D/Demi Lovato)

Hoofdstuk 3 ~ You can't blame a girl for trying

Ik word wakker door geblaf. Ik schiet overeind. Geblaf? Ik heb helemaal geen hond! Dan realiseer ik me weer wat ik gister van Tim heb gekregen! Buddy!!! Ik sta op en loop naar mijn kast. Als ik mijn kastdeur open doe, voel ik iets zachts tegen mijn been. Ik kijk naar beneden en ga op mijn hurken zitten. 'Haii kleintje, hoe is het me jou?' vraag ik aan hem, terwijl ik hem optil. Ik pak een grijs crop top eruit en een blauw rokje. Ik zet Buddy op mijn bed en begin me om te kleden. Als ik klaar ben pak ik mijn telefoon en ga naast Buddy zitten. Ik unlock mijn telefoon en ga naar Whatsapp. Ik bekijk mijn berichten (wat er overigens heel weinig zijn). Ik zie dat Liv en Sophie me een bericht hebben gestuurd. 'Omgg Emma, waarom wist ik niet dat je een nieuw super cute hondje hebt? Soof vertelde me het net! Wel leuk!!!!!!!' Oh ja... Oepsie, vergeten Liv over Buddy te vertellen. Daarna open ik Sophies bericht: 'Hii, luvie van me. Ik heb het voorgesteld en ze vinden het goed. Ik ga vandaag met je mee! Stuur even berichtje met de tijd dat je op school moet zijn, want dan haal ik je op! Xx Moi' Ik stuur de tijd door en loop dan naar beneden. Ik doe wat brokken in een van de bakjes en vul de ander met water. Buddy begint meteen te eten. Ik volg zijn voorbeeld en maak 3 boterhammen. Als ik klaar ben met eten, pak ik mijn spullen en ga voor de tv zitten. Ik ga naar MTV en kijk wat programma's tot ik de bel hoor.

'Haii Soof,' zeg ik, als ik naar buiten loop. Ik pak mijn fiets en fiets kletsend met Sophie naar mijn school. Eenmaal aangekomen, zie ik Rowan naar ons toe lopen. 'Sophie, dat is Rowan, je weet wel,' zeg ik snel tegen mijn vriendin. Ze maakt met haar mond een 'ohh'-gebaar. 'Kijk eens aan, eindelijk een vriendin gevonden, L?' hoor ik Rowan achter me zeggen. Ik wil iets terug zeggen, maar Sophie is me voor. 'Ja, ik ben haar vriendin, maar niet sinds kort. Sinds het begin dat Emma hier kwam wonen. Dus bubaii,' zegt ze en wuift Rowan weg. 'Zozo, een pittige tante. Dat zijn we niet gewend,' zegt hij grijzend. 'Kun je nog wat van leren, Emma,' vervolgt hij spottend. 'Vast,' mompel ik. Ik zet mijn fiets op slot en sleur Sophie mee. 'Ugh, wat een asshole zeg,' zegt Sophie verontwaardigd als we binnen zijn. 'Ik snap niet hoe je dat kan uitstaan! Ik kan dat nu al niet!' 'Dat doe ik ook niet, maar ik kan hem niet tegen spreken zeg maar. Als ik dat doe krijg ik de hele school over me heen,' zucht ik. 'Zo is het precies hetzelfde als bij Savana.' Ik open mijn kluisje en pak mijn boeken. 'Wow, jouw kluisje! Echt veel groter dan bij ons! En leuk versierd, met die foto's van ons en Liv,' roept Sophie vol verbazing. 'Dank je, ik moet er alleen nog een foto van Buddy in hangen,' zeg ik blij. 'Maar wie is Savana eigenlijk?' hoor ik naast me. 'Dat zie je zo helaas wel,' antwoord ik. Ik kijk naar mijn vriendin die knikt en met haar mond een 'o' vormt. Ik doe mijn kluisje dicht en loop samen met Sophie naar het lokaal. 

De docenten weten allemaal al van haar komst af en gaan dus ook niets zeggen over dat zij hier is om te kijken hoe wij hier met pesten omgaan. In het lokaal zoeken we een plek achteraan waar we gaan zitten. Ik zie Savana binnenkomen samen met Regan. Ik stoot Sophie aan en knik naar voor. 'Is dat Savana?' vraagt ze. 'Ja,' fluister ik terug. Voor me hoor ik iemand nep kuchen. Wij kijken op en zie Savana staan. 'Gaan jullie nog van plek verwisselen of hoe zit het?' zegt ze bot. Ik knik en wil opstaan, als ik Sophie iets tegen haar hoor zeggen: 'Uhmm nee, waarom zouden we? Je bent onze baas niet.' Ik kijk naar Savana die verontwaardigt naar Sophie kijkt. Rustig ga ik weer zitten. 'Pardon? Weet je wel tegen we je het hebt?' vraagt Savana boos. 'Ja en nee. Ik heb geen idee wie je bent, maar wat ik wel weet is dat je een verwend nest bent dat alles wilt krijgen wat ze wilt en dat denkt dat ze helemaal geweldig is en de enige is die mag bepalen wat andere doen. En dat ben je dus niet, bubaii,' zegt Sophie. Ik zie Savana helemaal rood aanlopen, maar voor dat ze nog net kan ontploffen trekt ze Regan mee naar voren. Verbaast draai ik me naar Sophie om. 'Omg, Soof, zag je wat je net deed?! Dat is nog nooit gebeurt!' zegt ik met veel ongeloof. 'Tjaa, moet dat mens maar niet zo kut doen,' is het antwoord van Sophie.

Na een paar lessen is het pauze. We lopen naar mijn kluisje voor de boeken en gaan daarna naar buiten. 'In de pauze zit ik altijd onder die boom daar,' zeg ik tegen Sophie en knik naar de boom midden op het schoolterrein. We lopen naar de boom en ploffen neer op het gras. 'Maar wat moet je dadelijk eigenlijk doen met wat je vandaag gezien hebt? Met dat pesten enzo?' vraag ik. 'Ik moet daar een opstel over maken en die dan aan de voorzitters geven en een kopie aan jullie school. En daarmee hopen dat ze er iets aan gaan doen,' zegt Sophie. 'Maar dat gaan ze toch niet doen, want anders was er al 3 jaar geleden een verandering ingekomen. Want toen had mijn vader met de directie gepraat over het pesten,' zegt ik sip. 'Nou ja voor alles komt een eerste keer!' zegt Sophie met een poging om mij op te vrolijken. 'Daar heb je gelijk in,' antwoord ik alweer iets vrolijker. Ik leun tegen mijn vriendin en begin te neuriën. 'Leuk deuntje,' hoor ik naast me. 'Bezig met een nieuw liedje?' vraagt Sophie. Ik knik en neurie verder. 'Waar gaat het over?' vraagt Sophie. 'Weet nog niet... Ben alleen nog begonnen aan de muziek en nog niet aan de tekst,' zeg ik. Ze knikt en begint iets te zingen. Ik draai me naar haar toe. 'Ja ik weet het... Het is slecht, maar ik vond dit wel bij het deuntje passen,' zegt ze voorzichtig. 'Slecht?! Hoe kom je daar nou weer bij?! Het was super goed!' roep ik bijna. Sophie tovert een glimlachje op haar gezicht. Samen zingen we het kleine stukje refrein samen. 'Cause I'm young and I'm dumb. I do stupid things when it comes to love. And even if always end up crying. Well, you can't blame a girl for trying. Oh oh, oh oh. No, you can't blame a girl for trying.' eindigen we. We beginnen te lachen. 'Dat was echt mooi Soof!' zeg ik tegen haar. 'Jij ook.'

Na alle lessen, waarin helaas nog een paar irritante pest-acties, fietsen we naar mijn huis. 'Hé, wil je anders meehelpen met het liedje? Want dat stukje refrein van vanmiddag was echt super goed!' zeg ik opgewonden. 'Sure,' zegt Sophie en samen lopen we naar mijn kamer waar Buddy op mijn bed ligt. Ik aai hem en pak mijn gitaar. Eerst oefenen we nog het refrein even. Dan beginnen we met het eerste couplet. Ik had het muziek al dus we hoeven eigenlijk alleen de tekst te verzinnen. 'Misschien is dit iets? I should've shut my mouth, I could've kept it quiet,' oppert Sophie. 'Ja, dat is goed maar ik denk eerder bij het tweede couplet. Vind je ook niet?' vraag ik. Ze knikt en schrijft het op. 'Misschien dit? Here I am again, the same old situation,' vraag ik. 'Ja dat is echt leuk!' roept Sophie. Zo gaan we door. Dingen verzinnen, opschrijven, spelen en zingen. De tijd gaat snel en voor ik het weet moet Sophie naar huis. Als ze weg is, speel ik het liedje wat we tot nu toe hebben nog een keer. Couplet, refrein en nog een klein stukje tweede couplet. Even later plof ik neer op mijn bed. Ik kruip onder mijn deken en val in slaap.