Eve geldiğimde evde hiç kimse yoktu.
Pek takmayıp üstümü değiştirdim. Üstüme bir swet ve siyah eşofman geçirdim.
Saat 04.17'di hala annem ve babam eve gelmemişti. 2 saatlik uykudan kalkıp telefonumu alıp balkona çıktım.
Sıkılmıştım ve balkondayken telefonumdan santranç maçı oynamaya karar vermiştim.
Saat tam 05.00'ti Ailem için endişelenmeye başlıyordum.
Telefonumdan aramalara girip tam "Babam" kelimesinin üstüne basarken
birden ilerideki caddenin üstündeki bir adam gözüme çarpmıştı.
Adamın ağzı kanlıydı. Ellerinde derin ısırıklar gibi yara izleri vardı. Çok korkunç görünüyordu. Birden gördüğüm karşısında şok olmuştum.
Ben şoktayken telefonumun çalmasıyla odağım adam üzerinden çekildi.
Telefonda gördüğüm şey "Babam" yazısıydı. Aramayı cevaplamam 1 saniyeden fazla sürmemişti.
"Baba burda noluyor? Annem ve sen nerdesiniz? Abim nerde?" Şuan da önümde ki adama bakarak konuşuyordum. Dehşet verici görünüyordu.
"Lucas, beni dinle. Biz şimdi seni annenle ve abinle almaya geleceğiz. Biz gelene kadar kapıyı kitle ve pencereleri kapat. Biz geldiğimizde kapı boşluğundan bak. Ayrıca annen abin sen ve benim için 4 tane bavul ve ya çanta hazırla. Bir çantaya bolca su ve yiyecek koy. Seni almaya geldiğimizde hızlı olmamız ve arabaya binmemiz gerekiyor. Panik yapma ve söylediklerimi yap.
Yarım saatte bir sürü çanta hazırladım. Bavullar biraz küçüktü birkaç giyecek ve beslenme aldım.
En son kapı tıklandı ve neşeyle annem babam abim gelme umuduyla kapıya koştum.
Bir anda kapıyı açıcakken aklıma geldi.
Babamın, "Biz geldiğimizde kapı boşluğundan bak" dediğini hatırladım.
Kapı boşluğundan baktığımda yere popo üstü düştüm ve şoka girdim.
Bu.....bu bir insanmıydı! Heryerinde yara izi vardı. gözleri kanlıydı sol iki parmağı çift ısırılıkla yenmiş gibi görünüyordu.
O şey kafasını bir süre hafifçe kapıya vurdu. Sonrada hemen solundaki duvarı kafasıyla vurmaya başladı.
Ben kapıdan yarım metre gerideydim.
O şeyin korkuyla gitmesini bekliyordum.
1 Saat oldu hala hiçkimseler gelmemişti. En son gene kapı çalmıştı.
Aklıma gene o korkunç figür gelmişti. Korkuyla ve tereddütle kapıya doğru yaklaştım. Kapı boşluğundan baktım.
Bu babamdı!
Hemen kapıyı açtım ve ayakkabılarını bile çıkarmadan evin içinde girdi. O bavulları alırken ben o sırada ayakkabılarımı giyiyordum.
Hızla arabaya koşarken bende onu takip ederek hızladındım.
Babam bavulları arka koltuğa attı.
Ve abimle annemi görünce ikisinede sevinçle sarıldım.
Babam "bak Lucas, bazı gördüğün şeyler karışısında şoka girebilir hatta korkabilirsin. Ama korkma sadece o şeylerin seni ısırmasına izin verme.
Bazı insanlar, bazı insanlar tarıfından ısırılarak bir çeşit virüs kapıyorlar. Bu virüs seni öldürüp benliğini ele geçiriyor. O şeylerle yüzleşirken sakın panik yapma. Yoksa bu senin hayatına mani olur.
Dedikten sonra arabayı çalıştırdı ve hızla arabayı sürdü. Sokaklarda hiç kimse yoktu. Tabiki saatin 08.24 olmasından dolayıda olabilirdi. Ama garipti gene de bir çıt sesi bile yoktu.
Bu konuların az da olsa şokundan çıkabilmiştim. Yanımda oturan abime baktım. Hiç korkmuyordu. Abim 15 yaşında olmasına rağmen yaşıtlarından her zaman olgun davranmıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
No.3684
AventuraX şehrinde bir virüs patlak verdi. İnsanların bazıları barınak yaparak hayatta kalırken üst rütbede ki kişiler bu virüse bir çare bulabilmek için yaptığı deneyleri insanların ve virüs kapan insanların üstünde denemeye başladılar. Ve malesef o insanl...
