X şehrinde bir virüs patlak verdi. İnsanların bazıları barınak yaparak hayatta kalırken üst rütbede ki kişiler bu virüse bir çare bulabilmek için yaptığı deneyleri insanların ve virüs kapan insanların üstünde denemeye başladılar.
Ve malesef o insanl...
Yemekhane'ye gittim. Elime bir tabak alıp yemek sıramı bekledim. Tek,tek tabağımı çeşitli küçük yemekler koydum.
Ardından annem,Babam ve abimi aradım.
"Lucas"
Arkamı döndüğümde abimin az ileride durmuş bana seslendiğini duydum.
"Abi, annemizin ve babamızın nerde olduğunu biliyor musun?"
"Hayır, onları bende aradım. Ama büyük ihtimalle yemekhanede değiller." Diyip bir masaya oturdu ve benimde yanına oturmamı işaret etti.
Yemeklerimizi yiyip son birkaç saate olan olaylar hakkında konuşmuştuk.
Yemeğimizi bitirdiğmizde saat 01.00'di abim ve ben odalarımıza çekildik.
Yatmaya hazırlanıyordum. Ama uyku tutmuyordu. Odamın önünde küçük bir cam vardı. Camın kulpu yoktu ve açılamıyordu.
Yatağımın kenarına oturdum ve camdan yurtun çevresindeki tellerden oluşan duvarları, çevrenin ağaçlık yerlerini izledim.
Benim odamın konumu ön bahçeye ait olduğu için biraz da olsa tellerin arkasındaki yolu az çok görebiliyordum.
Uyumak istiyordum ama bu yere güvenemiyordum. Ya beni o şeylerden biri ısırırsa yada biri bana birşey yaparsa.
Hep ailem ile yatardım. Bu da beni huzurlu ve güvenli hissettirirdi.
Kendimi zorla hafif bir uykunun içinde soktum.
Sabah uyandığımda yanımda bir kadın bana sesleniyordu. Uykudan biraz daha ayıldığımda bu kadının bir hemşire olduğunu gördüm.
"Artık uyan ve revire git vücut sağlığına bakmamız gerekiyor."
Cümlesini bitirdiğinde ciddi bir yüz ifadesiyle odadan çıktı.
Hemşire kadın gittikten sonra kalkıp dolabın oradaki aynasından kendime baktım.
Siyah saçlarım kabarık ve yumuşak görünüyordu. Burnum nedensizce kızarmıştı.
Sonra da kendimi baştan aşağı süzdüm. Üstümdeki beyaz tişört hala temizdi ama altım kirliydi. Sonra çantamdan bir tane gri şort çıkartıp giyindim.
Odamdan çıkmadan önce kırmızı çantamı yanıma aldım. Çünkü odaların anahtarı yoktu ve normal içeri girilebiliyordu. Bu yüzden önemli olan eşyalarımı kırmızı çantamın için tıkıştırdım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ardın odamdan uzaklaştım.
Duvardaki tabelaları takip ederek. Revirin yolunu bulmaya çalıştım. Revirin içine girdiğimde az ilerideki gözlükleriyle kâğıtta bir şeyler okuyan sarışın bir doktor gördüm. 45'li yaşlarında görünüyordu.
Doktor bana kısa bir süre baktı ve süzdü.
"Bir hastalığın varmı ya da ısırıldınmı?"
Kafamı olumsuz bir şekilde salladım. Ardın kadın eline bir iğne aldı ve bana doğru yürüdü.
"O nedir?"
"Virüse karşı bağışıklığını az da olsa geliştirecek bir aşı."
Güvenemiyordum ama kolumu uzatmak zorunda kaldım. Ardından iğneyi soktu. İğneyi geri çektikten sonra nedensizce sızlamaya ve acımaya başladı.
"Biraz acıması normaldir. Bu aşıyı sadece 10 ile 16 yaş grubu arasında yapıyoruz. Yani senin gibi pek çok çocuk bu aşıdan oldu."
Kafama pek takmadan odanın çıkışına yöneldim. Hâlâ kolum sızlıyordu ve suratımıda bu nedenden dolayı buruşturmuştum.
