Biz 4 kişilik çekirdek bir aileyiz . Ben ailenin en küçüğüyüm . Bir de benden 4 yaş büyük bir ablam var . Benim adım Beril , ablamın ise Şilan . Ben ve ablam sanki kardeş gibi değil de arkadaş gibiyiz . O bana her sırrını anlatırdı ben de ona .
Ama ablama son günlerde bir haller olmuştu . Bir türlü anlayamadım . Her gün benimle vakit geçiren , bana sırlarını anlatan ablam , çok soğuk davranmaya başlayıp insanlardan nefret ettiğini söyleyip duruyordu . Hiç anlıyamıyordum . Akşam olmuştu . Yemeklerimizi yedik ve artık sofrayı toplama vakti gelmişti . Ben anneme toparlamada yardım ettim ama ablam tınlamadı bile . Annem ablama seslenip onun da yardımcı olmasını istedi . Fakat ablam " Öff ! Beril var işte o yardım etsin ! " dedi . Annem bile şaşırmıştı . Ben ve ablam aynı oda da kalıyorduk yataklarımız karşılıklıydı . Uyumak için odama çıkıcaktım ki ablamın kolidor da öylece oturmuş duvara bakarak saçma sapan bir şarkı söylediğini gördüm . İlk başta biraz izledim ve en sonunda ablam biraz daha sesini yükseltti . Korkmaya başlamıştım son çareyi annemin yanına gitmekte buldum . Hemen anneme olan biten her şeyi anlattım . Annem ilk başta ona ablamla ikimiz şaka yaptığımızı düşündü çünkü genelde biz annene çok şaka yapardık .
Annem : "Beril saçmalama kesin yine ablanla o saçma şakalarınızdan biridir . " dedi .
Ben ise " Hayır anne ! Bu sefer çok ciddiyim . " dedim . En sonunda annem ciddi olduğumu anlayıp odama doğru gitti . Ablamı görmüştü . Annem ablama seslendi ama ablam duvara bakıp şarkı söylemeye o kadar çok odaklanmıştı ki bizim ona seslendiğimizi duymadı .
