The Afton Family

3

Bu müziği dinlerken okuyun, atmosfer olsun. Yazar Anlatımıyla:

Michelle yavaşça birşey unuttuğunun farkına vardı. Cüzdanı, onu evde unutmuştu. Mike ile beraber çocukları parka getirmişlerdi.

Aslında Mike istememişti, onun yerine arkadaşlarıyla takılmayı tercih ederdi. Michelle de öyle. Fakat Evan'ın psikolojisi için bu önemliydi. Tahmin ettiği gibi düzelmiyordu, aksine sanki birşeyden çok korkuyormuş gibiydi.

Belki Elizabeth ve diğer çocuklarla, yaşıtlarıyla yan yana gelmek iyi olurdu? Ağlamıyor, animatroniklerden ve kabuslarından bahsetmiyordu.. Sadece korkuyordu.

Michelle de onlarla bir kardeş günü yapmanın ve biraz oyundan sonra onlara dondurma alıp eve geçmenin iyi olacağını düşünmüştü. Fakat paran olmadan ne alabilirdin?

"Mike! " diye seslendi, o üzerini yoklarken ilerlemiş olan kardeşine. Durdu ve kıza döndü. Onunla beraber yanındaki kardeşleri de Michelle'ye bakmak için durdu.

"Cüzdanımı unutmuşum! Hemen bir koşu eve gidip geliyorum! "

Mike gözlerini devirdi; "Gerek yok bende yeterince para var! "

Bu sefer gözlerini deviren Michelle oldu. Belki önemli olacak şeyler almalıydı, bunu kendisinden isteyemezdi. Annesi de yaklaşık iki ay önce evi terk ettiğinden babasına sormaya çekiniyordu.

" Olmaz! Siz gidin! Hatta geç kalabilirim birşey alacaksanız beni beklemeyin! "

Michael, 'tamam' anlamında başını sallayıp kardeşleriyle ilerlemeye devam etti. Michelle de hemen arkasını döndü ve beş yüz metre ilerideki evlerine koşmaya başladı.

Koşmasından olacak, ciğerleri yanıyordu. Evin önüne geldiğinde çok tanıdık bir araba gördü...

Annesinin arabasını....

"Anne? Neden burada ki? "

Sessiz olmaya çalışarak anahtarı deliğe soktu ve yavaşça kapıyı açtı. Eve girdiğinde bağırış sesi duymasıyla kaşlarını çattı.

Normal bir zamanda olsa Mike ile beraber çocukları alır, bir odaya geçer, onlara kasetçalara bağlı kulaklıklarla rock dinletirdi. Sesi de Fullerlerdi böylece kavganın 'k'sini işitmezlerdi..

Kapıyı ardından kapattı ve salona doğru ilerlemek yerine, mutfağa ilerledi. Salon ve mutfak birleşikti, ikisinin de kapısı olsa da ve birleşik olsalar da gizli, kör noktalar vardı. Ve eğer salonda olanları fark ettirmeden izlemek istiyorsanız, mutfak en mükemmel seçimdi.

Mutfağa girdi ve kendisini duvara gizleyerek salondaki kavgayı izlemeye başladı. Annesi çok sinirliydi.. Babasıysa, sanki sınırını dizginlemeye çalışıyor gibi kısa ve sakin cevaplar verse de, pek başarılı olamıyordu ...

"Sana onları korumanı söyledim öldürmeni değil! Şu kayıp olduğu söylenen Cassidy adındaki çocuk yetmedi mi? Daha fazla deneğe mi ihtiyacın var!? "

Michelle kaşlarını çattı, annesi ne diyordu? Ne öldürmesi? Ne Cassidy'si? Babasının kayıp çocukla ne gibi bir âlâkası vardı? Ne deneyi ve bu deney için Cassidy bir denek mi olmuştu?

" Bana bak William! Sakın çocuklarımı senin şu uçuk kaçık boktan ölümsüzlük hayallerine bulaştırma! "

William tam o sırada mutfağa doğru geldi, Michelle hızlıca gölgeye geçti. İyice göz önünden çekildi, zaten kör noktada olduğundan pek uğraşması gerekmemişti de.