In your World

Hoofdstuk 3

Mijn mond valt bijna letterlijk open. Dit moet een grap zijn! Mats wil mij meenemen naar het bal. Mats?! Ik knipper even met mijn ogen om zeker te zijn dat ik niet droom, maar nee hoor. Ik ben klaarwakker. En hoe weet hij eigenlijk dat ik verliefd op hem ben? Plots klopt er niets meer in mijn wereld en ik voel mijn buik tekeer gaan. Hoe kan dit?!
"Euh Laura? Ben je daar nog?" Hoor ik Mats' stem zeggen in de verte.
Met en een ruk wordt ik terug op de grond getrokken. Ik kan terug normaal denken, bewegen en praten.
"Euhm, sorry. Je be.. eh b.. bestormd me er wel... e... een beetje mee."
Vergeet maar dat laatste. Als ik rondkijk zie ik plots dat iedereen om ons heen ons aan is aan het kijken. Mats staat recht voor mij, zo dichtbij, dat ik hem kan voelen ademen. Hij ziet er gespannen uit. Ook zijn vrienden staan ons schaamloos aan te staren. 'Ons', zo heerlijk ons dat te denken.
"Weet ik, maar het is gewoon niet zo zeer lang meer en ik wil dat jij mijn date wordt." Zegt hij terwijl hij mijn handen vastpakt. Het geweldige gevoel van zijn handen doet de pijn van mijn pols meteen volledig vervagen, als sneeuw voor de zon. Oh. My. God! Ik hoor een paar zuchten uit onze voorbijgangers komen, het voelt eigenlijk meer als een publiek. Plots zijn ze allemaal muisstil en wachten gespannen op mijn antwoord. Ik voel me duizelig worden, maar verman me en zeg:
"Euhm, tuurlijk. Ik wil heel graag met je naar het schoolfeest."
Dat kwam er veel zelfverzekerder uit dan ik had verwacht. Dit is gewoon het moment waar ik al een jaar lang op zit te wachtten. Meteen zie ik een opgeluchte blik in zijn ogen verschijnen. Wat is hij toch schattig! Ook de toeschouwers laten opgeluchte geluiden horen. Sommige meisjes zien er geërgerd uit, want zij wouden waarschijnlijk ook met hem naar het bal. Ik ben dus dit jaar de gelukzak die met hem mee mag. Daar word ik zo opgewonden en blij van! Het lijkt wel alsof iedereen vandaag een verrassing voor mij in petto heeft: Eerst mijn moeder, dan Annelie en nu mijn grootste crush ever: Mats!
"Cool!" zegt hij en hij loopt meteen weg naar zijn vrienden die hem allemaal en high-five geven.
Raar, dit is gewoon alles waar ik ooit van gedroomd heb en nu heb ik het, ik zou super blij moeten zijn. Toch was het veel minder romantisch dan ik me had voorgesteld. Ik heb gewoon niet dat overtuigend gevoel zoals ik iedere nacht had als hij om mijn hand vroeg in mijn dromen. Zo is de echte wereld nu eenmaal zeker?
Maar nu iets helemaal anders, ik heb nog acht minuten om uit te zoeken wie mijn grote geheim had onthult aan Mats en ik heb al zo'n vermoeden...
"Wie heeft mijn geheim ZONDER TOESTEMMING verklapt aan Mats?" Vraag ik op een strenge toon als ik bij mijn drie vriendinnen toekom.
Zij zijn de enige die het konden gedaan hebben, want ik had het nog nooit aan iemand anders vertelt. Ze zitten ook al steeds naar mij te staren, al vanaf ik ook maar de schoolpoort binnen kwam. Er volgt een lange stilte en drie schuldbewuste blikken gaan mijn richting uit. Die meisjes kunnen toch soms wat uithalen!
"Het was Laurens idee!" roept Lare.
"Ja, maar Lola zei dat hij het moest weten. Ik heb alleen luidop gedacht en gezegd dat wij het misschien konden zeggen!" Verdedigt zij zich.
"En dan heeft Lare het gedaan." Begint Lola.
"Maar dat was nadat jullie steeds zeiden dat ik het moest doen!"
Er barst een grote ruzie uit tussen de meiden en ik kan echt niet meer volgen. Dus besluit ik om er een eind aan te brengen.
"Stop! Het is gewoon iedereen z'n schuld, oké?"
"Maar het heeft wel gewerkt." Bemoeit Lare zich ermee.
"Ja, eigenlijk zou je ons dankbaar moeten zijn!" Vult Lauren aan.
"Maar wat als hij niet op mij...."
"Het heeft gewerkt, dus geen protest en wees dankbaar!" onderbreekt Lauren mij weer.
"Ahja, daar hebben jullie wel een punt..."
"Zie je wel! Mode super friends activited!" Roept Lola uit terwijl ze superman na doet.
Iedereen schiet in de lach en ik maak van het moment gebruik om nog eens naar Mats te gluren. Samen met zijn vrienden loopt hij met zijn rug naar mij richting de schooldeuren. Ah, wat stel ik me nou aan. Mijn vriendinnen hebben me geholpen om met hem naar het schoolbal te gaan! Hoe is het mogelijk om daar boos om te zijn? En terwijl ik naar zijn achterkant zit te staren draait hij zich om en kijkt me recht in de ogen. Hij glimlacht en smijt mij een knipoogje toe.
"Ooooooh, ik smelt." zegt Lola die het spectakel al opgemerkt had.
Ik voel mijn wangen rood worden en er ontsnapt een giechel uit mijn mond.
"Jullie zijn echt te schattig te samen." Zegt ze met een veel te overdreven nadruk op de 'te'.
"Maar nog duizend keer belangrijker: wat ga jij dragen, Laura?"
"Euhm, ik zei toch al dat ik niet ging gaan en ik was het een beetje vergeten."
"Wat?!" Roept Lola die al van de eerste dat ze wist wat een schoolbal was voorbereid was op de dag,
"Je ging niet gaan, hebt geen kleed en was het vergeten. Wie ben jij?"
"Ik kon ook niet weten dat mijn vriendinnen plotseling het geheim zouden verklappen en ik dus plots toch nog een date zou vinden?"
"Ik vind het toch schandalig dat ji..."
"Dat is toch niet erg?" Komt Lauren tussen beiden, "Deze situatie geeft ons nog eens een excuus om eens goed te gaan shoppen!"
"Yeah!" Roept Lare en ze geeft iedereen een high-five.
Triiiiiiiiiiiiiiiing!!! De schoolbel gaat en iedereen moet naar de les. We pakken onze boekentas en lopen naar de schooldeur, terwijl iedereen een scene samenstelt waarin Mats me mijn eerste echte kus zou geven.
We zitten allemaal in de zelfde klas en zijn dus super-happy als we daar toekomen. Omdat mevrouw De Blazere altijd te laat komt kunnen we altijd nog even praten. Meteen als ik toekom krijg ik een hoop 'is het waar dat jij hebt gekust met Mats?''en en opmerkingen dat ik een van jongen naar jongen ga, JALOERSE opmerkingen dus, want ze komen alleen van meisjes, en natuurlijk complimententjes. Ik ben van 'het meisje dat thuis bleef tijdens het bal' naar 'dat meisje dat een date had met een van de populairste jongens van school naar het bal' gesprongen! Van nobody to populair. Dit is zo'n geweldig gevoel! Tegen dat de les begint heb ik al zeker tien keer alles tot in de details moeten vertellen aan de romatische meisjes in klas en kreeg ik ook steeds meer complimentjes van jongens die het meisje van Mats wouden stelen, want als je zijn meisje kan stelen, ben je meteen zelf Mr. Populair. Dat is al eens gebeurd en Mats was toen even zijn titel kwijt tot hij een gevecht had met dezelfde jongen en won.
Mijn hoofd zit inmiddels al helemaal rood en ik kan de hele les niet opletten, omdat ik over het bal ben aan het fantaseren.
Zeg maar heel de dag (tot nu toe toch, want het is middag) vonden mijn vriendinnen al dat ik super afwezig deed. Ik heb al helemaal gefantaseerd hoe mijn jurk eruit zal zien en over wat we zullen praten, het zal gewoon perfect zijn. Jep, je hoort het goed: controlefreak in the house!
De roddels verspreiden zich ook wel veel te snel over de school hoor! Iedereen wist plots wie er met Mats naar het bal ging. Ik krijg zelfs vragen als: 'Is het waar dat jij al de geheime partner was van Mats voor een maand en dat die keer dat hij spijbelde dat was om seks te hebben met jou?' Ik bedoel, wablief?! Seks? Mensen kunnen toch rare verhalen verzinnen. 'Is het waar dat... ?', 'Is het waar dat... ?', 'Klopt het dat... ?', ik word er gek van!
Het rare was wel, dat ik geen enkel moment met hem gesproken heb. Annelie natuurlijk wel en ik zag haar steeds flirterig met hem praten, naar hem lachen en nog allemaal dingen waar ik gloeiendheet van jaloezie van werd. Stel nu dat ik daar kom en we elkaar eigenlijk echt niet kennen en er dus steeds gênante stiltes vallen, of hij totaal niet naar mij kijkt. Nee! Dan is zij natuurlijk een veel betere keuze dan mij. Daar nu niet aan denken, Laura. Alles komt wel goed. Ik bedoel, we hebben wel precies 6 en een half keer oogcontact gehad. Ik zeg 'en een half', omdat ik niet zeker ben of hij de 4e keer naar mijn ogen keek (meer onder mijn gezicht, als je begrijpt wat ik bedoel). Toch voel ik mij heel de dag alleen, ik verlang gewoon zo hard naar het bal, naar hem.
Tot hij plots recht voor mij staat met een ernstige blik op zijn gezicht. Ik schrik meteen van zijn ernst, maar zijn mooie ogen konden me bedaren. Hij komt meteen ter zake:
"Laura, we moeten eens praten over het bal."