ဝသုန် ဘယ်လောက်အိပ်လိုက်မသိ ခေါင်းတွေမူးကာ တစ်ကိုယ်လုံးကိုင်ရိုက်ထားသလို နာကျင်လွန်းလှသည်။
" အာ~ကျွတ်ကျွတ် "
ဝသုန်အားယူကာထလိုက်တော့ နှာဖူးပေါ်ကမသေမသပ်စွာခေါက်ထားတဲ့ အဝတ်လေး ဝသုန့်ပေါ်ပြုတ်ကျလာတာကြောင့် အံ့ဩသွားသည်။ သူမေမေတို့ဆုံးပီးထဲက နေမကောင်းရင်တောင် ကိုယ့်ဘဝကိုကြောင်းတော့ အထူးတလှည် ဂရုစိုက်သူမရှိတာ။ ရင်ထဲတော့ နည်းနည်းပီတိဖြစ်ပီးတစ်ဆက်ထဲမှာတင်မေမေတို့ကိုလွမ်းမိသည်။
__ချောက်*
နေခ တစ်ခါးဖွင့်ကာ ကောင်လေးအခြေနေလာကြည့်တော့ ငုပ်တုပ်လေးထိုင်ကာ ငိုနေသည်။
" နေမကောင်းဖြစ်တာ ငိုစရာပါလား ကလေးလဲမဟုတ် "
ဝသုန်နေမကောင်းတာကြောင့် စိတ်အားငယ်နေချိန် လူလိုမသိတဲ့ဟာကြီးက ဆူသလိုလိုပြောတော့ ပိုတိူး၍ငိုမိသည်။
" ကျစ်* ပြောရင်းနဲ့တောင်မတိတ်ပါလား ရွဲ့ပီးများငိုလေသလားမှတ်ရတယ် "
" ခင်ဗျားကြီးကြောင့်လေ... လူကိုလူလိုသူလိုမှမလုပ်တာ ခုလဲတစ်ကိုယ်လုံးကိုင်ရိုက်ထားသလားအောင်းမေ့ရတယ် နာကျင်နေတာပဲ.... !!"
" မင်းအရင်စတာလေ ဘာလို့ ငါ့ရှေ့မျက်စိဆူးအောင်နေနေတာလဲ "
" ဘယ်မှာနေလို့လဲ! "
နေခဆက်မပြောတော့ပါ ဆက်ပြောလဲဒီဟာလေးကတစ်ခွန်းမကျန်ပြန်ခံပတ်မှာ။ပီးရင်သူပဲသွေးတက်တော့မယ်ဆိုတာသိလို့ ဘာမှမပြောတော့ဘဲ လက်ထဲကဆန်ပြုတ်ပန်းကန်သာဘေးသို့ချလိုက် ကုတင်ဘေးတွင်ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။
"နေရတာအဆင်ပြေရဲ့လား "
လူကြီးကပြောလဲပြော နှာဖူးပေါ်လက်တင်လာတာကြောင့် ဝသုန် လန့်ပီးကိုယ်လေးကျုံ့မိသည်။
" မကြောက်နေပါနဲ့ ကိုယ်ဘာမှမလုပ်ဘူး ဒီမှာ ဒေါ်ရီဒါ ပြုတ်ပေးလိုက်တာသောက်လိုက် "
ဝသုန်လူကြီးကမ်းပေးတဲ့ပန်ကန်ကိုယူကာ တစ်ဇွန်းလောက်သောက်လိုက်သည်။
YOU ARE READING
💮 Oo 💮
Fanfiction" ခင်ဗျားကြီး ကိုကျွန်တော်မချစ်ဘူး" " မင်းမချစ်ပေမဲ့ မင်းအပေါက်လေးက မလွှတ်ချင်ဘူးတဲ့ "
