P_2

246 12 4
                                    

  နေသာတဲ့ နေ့လည်တစ်ခုဖြစ်ပါလိမ့်မယ်

"မောင်"

သေချာပါတယ် ဒီလို ညင်ညင်သာသာ နူးနူးညံ့ညံ့‌ ခေါ်လိုက်တဲ့ အသံလေးက ‌သူပါ
ခေတ်သာသက်ပိုင် ဆိုသူ။ ကိုယ့်ဆီလာတဲ့ ဧည့်သည် မဟုတ်ဘူး ချစ်သူလို့ပြောရမလား
နှစ်နှစ်ကာကာချစ်တဲ့သူ လို့ပြောရမယ်ထင်တယ် ။အင်း ချစ်သူကို ဧည်ခန်း ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲက ထိုင်ခုံလေးမှာ ကော်ဖီ လေး နှစ်ခွက် ချ‌ပေးရင်းပေါ့။သူလဲမျက်နှာချင်းဆိုင်မှာဝင်ထိုင်ရင်းပေါ့။ မနက်ဖြန် သဘက်ခါ ပဲ အပြစ်သားအဖြစ်ပြောင်း လဲ တော့မယ့် ကောင်လေးရယ်။အို....လုပ်ရက်လိုက်တာ
ကံကြမ်မာ(စာလုံးနှစ်ထပ်နဲ့ရေးလို့မရလို့ပါ) ရယ်

"အင်း"

"ဘာလို့ငိုင်နေတာလဲ ဟင်.."

"မောင် ဒီနေ့ ခေတ်ဆီ လာတာ မျက်နှာ သိပ်ကောင်းဘူးနော် "

"အင်း...စိတ်နည်းနည်း ညစ်နေလို့.."

"မောင် ....ပြောပြလို့ရမလား "

"အင်း .."

ဒီစကားသံတွေဟာ ခေတ် သာ သက် ပိုင် ရဲ့
တိုက်ခန်း သေးသေးလေးတစ်ခုကဖြစ်လိမ့်မယ်။

"မောင် ပြောဖူးတယ်မလား မောင် မောင့်
အမေကို သတ်သွားတဲ့ လူရဲ့ သားကိုရှာနေတာဆိုတာ "

"အင်း အဲ့တာတွေ့ပြီလား..."

"အဲ့လူရဲ့ အသိတစ်ယောက်ကိုတော့တွေ့ထားတယ်....စစ်နေတုန်းပဲ...."

"အင်း.."

"အဲ့လူက မမှတ်မိဘူးပဲပြောနေတယ်.."

"အသက်ကြီးပြီလား အဲ့ ဦးလေးကြီးက..."

"အင်း..၆၀ လောက် ရှိပြီ ထင်တယ်..."

"နာမည်ပြောပြကြည့်လေ ခေတ်သိမလားလို့ ..."

"ဦး ဟန်သိန်းကျော် လို့ပြောတာပဲ"

"အမ်.. သိဘူး..ပဲ"
'ငါရင်းနှီးနေသလိုပဲ နာမည်က ငါရင်းတော့ရင်းနှီး နေပါတယ်.................... တော်ပါပြီ စိတ်ထင်တာနေမှာပါ'

"ခေတ်..."

"ခေတ်..."

"ဟင်...ဟင်..မောင်..."

"ခေါ်နေတာကြာပြီ ခေတ်ရယ်
ဘာတွေ စဉ်းစားနေတာလဲ "

"ဟီး"ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး..ဒီတိုင်း...."

Revenge ends because of you Where stories live. Discover now