Chapter 139
ထို့နောက် နောက်တစ်စက္ကန့်မှာပင် သူမက ထန်ချောင်းချောင်း၏ ဝက်သားနှပ်ဘက်သို့ လှည့်သွားတော့သည်။
ဟူဟုန်က ဒေါသထွက်ကာ စိတ်ညစ်ညူးသွားရသဖြင့် ပျော်ရွှင်စွာ စားသောက်နေသော သူမ၏ သားဖြစ်သူဘက် လှည့်သွားပြန်သည်။
"ဒါက အမေချက်ထားတဲ့ အမဲသားလေ... စားကြည့်"
သူမ၏ ရက်စက်သော အကြည့်က မင်းမစားရင် မိဘကျေးဇူး မသိတတ်တာပဲနော်ဟု ပြောနေသလိုပင်။
ရှန်းလျန့်က တွန့်ဆုတ်စွာဖြင့် အမဲသားကို ကိုက်စားလိုက်သည်။ သူ၏ အာရုံခံ ငါးရပ်က ရှုပ်ထွေးသွားသလိုပင်။ ထို့နောက် မသိလိုက်မသိဘာသာဖြင့် ပြောမိသွားသည်။
"အမေ... အမဲသားစတူးက အကျက်လွန်နေတာ... ဝါးလို့တောင် မရတော့ဘူး"
ဟူဟုန်က ကြက်သေသေသွားတော့၏။ သူမ၏ သားအရင်းကပင် သူမ၏ ဟင်းပွဲများကို စားမကောင်းဘဲ အဆင့်မမီဟု ပြောလာသည်။ ထိုအခြင်းအရာက သူမ၏ မျက်နှာကို ပူနွေးလာရစေသည်။ မဖြစ်နိုင်ပေ... သူမက ထိုဟင်းကို ပိုင်တု၏ တစ်ဆင့်ခြင်း လုပ်ပြထားသော အချက်အလက်များကို ကြည့်ကာ လုပ်ထားခြင်း ဖြစ်သည်။
သူမက မယုံကြည်နိုင်ခဲ့ပေ။ သူမကိုယ်တိုင် စားကြည့်မှ ဖြစ်မည်။
ထို့ကြောင့်ပင် ဟူဟုန်က အမဲသား အပိုင်းအကြီးကြီးကို ကောက်ယူကာ ပါးစပ်ထဲသို့ ထည့်လိုက်ပြီး ဝါးစားလိုက်သည်။ ကြောက်မက်ဖွယ် ကောင်းလှသည်။ ၎င်းက လုံးလုံး အရသာ ရှိမနေခဲ့ပါပေ။
တဖြည်းဖြည်းဖြင့် ဟူဟုန် သူမကိုယ်သူမ မလိမ်ညာနိုင်တော့ပေ။ အမဲသားက အကျက်လွန်နေပြီး သစ်သားကဲ့သို့ ဖြစ်နေကာ သူမ၏ သွားကြားမှာပင် ညှပ်နေခဲ့သည်။
သူမက ၎င်းကို မထွေးထုတ်မိစေရန် အားကုန်သုံးလိုက်ရသည်။ သူမက ထန်ချောင်းချောင်း လုပ်ထားသည့် ရတနာရှစ်ပါး ဘဲသားနှင့် သန္တာကျောက်တန်း ငါးကြော်တို့ကို ကြည့်လိုက်သောအခါ မိသာစုဝင်များက အများစုကို စားပြီးသွားကြပြီ ဖြစ်သည်။
'တကယ် အရသာ ရှိလို့လား'
ဟူဟုန်က မူလတွင် ဤ နှစ်သစ်ကူး ညစာစားပွဲ၌ ထန်ချောင်းချောင်း လုပ်သော ဟင်းများကို တစ်ကိုက်မျှပင် ကိုက်မည်မဟုတ်ဟု တွေးထားခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း ယခုတွင်မူ သူမက ထပ်ပြီးရင်း ထပ်ပြီး ရှုပ်ထွေးလာရသည်။ သူမက မခုခံနိုင်တော့ဘဲ လူတိုင်း၏ အာရုံက အစားစားခြင်းတွင်ပဲ ရောက်နေကြသည်ကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး သူမ၏ တူများကို ရတနာရှစ်ပါး ဘဲသားဟင်းဆီ တိတ်တိတ်လေး လှမ်းလိုက်သည်။
YOU ARE READING
အပိုင်း ၂ မမလေးအစစ်ကပြန်တိုက်ခိုက်ဖို့ အစားအစာကိုပဲ အားကိုးတယ်
General Fictionအပိုင်း ၁၃၉ ကနေစဖတ်ပေးကြပါ ၁၃၈ထိကိုအပိုင်း ၁ အနေနဲ့accထဲရှာကြည့်ဖတ်နိုင်ပါတယ်နော် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်😊
