Chapter 150
END Of Bonus chapter
ရှန်းနန့်ထန်က စောင့်စားနေဆဲပင်။ "ပါးပါးနဲ့ မားမား မြန်မြန် စားကြည့်"
ရှန်းယွဲ့က အကြီးကြီးကိုက်ကာ မနေနိုင်ဘဲ ထပ်ချီးကျူးပြန်သည်။ "အရသာ ရှိလိုက်တာ... ချဥ်ချဥ် ချိုချိုလေး... ပါးပါးရဲ့ တော်ဖီလေးက အရမ်း အံ့သြဖို့ ကာင်းတာပဲ"
ရှန်းနန့်ထန်က ပြုံးလိုက်သည်။ သူမက သူမ၏ အမေဘက်လှည့်ကာ ကြည့်လိုက်ပြီး ရုတ်တရက် ဗျာများ လာတော့သည်။ သူမအမေက အသီးအရွက် စိုက်သည့်နေရာတွင် ဆရာသခင်တစ်ယောက် ဖြစ်သည်ကြောင့်ပင်။ သူမ၏မိခင်ဆီမှ ထောက်ခံချက်ကသာ စစ်ဆေးမှုကို အောင်နိုင်ပြီး နောက်ထပ် အသီးအရွက်ခင်းတစ်ခု ထပ်ရနိုင်မှာ ဖြစ်သည်။
ထန်ချောင်းချောင်းက ခရမ်းချဥ်သီးကို အလေးအနက် ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် အကိုက်သေးသေးလေးတစ်ခု ကိုက်ကာ သေချာ အရသာခံလိုက်သည်။
"အရမ်း ခြောက်လွန်းတယ်... အရည် အလုံအလောက် မရွှမ်းဘူး"
ရှန်းနန့်ထန်၏ မျက်နှာသေးသေးလေးက ချက်ချင်း ငိုက်စိုက်ကျသွားသည်။ သူမခေါင်းပေါ်မှ ဆံပင်ဖွာဖွာလေးများပင် ငိုက်ကျသွားလေသည်။
ရှန်းယွဲ့က သူမလေး ဝမ်းနည်းနေသည်ကို ကြည့်မနေနိုင်တော့ပေ။
"အရမ်းကြီး မတင်းကြပ်လွန်းပါနဲ့... တော်ဖီလေးက အရမ်း တော်လွန်းနေပြီးသားပါ"
ရှန်းယွဲ့က သူ့သမီးအပေါ်တွင် အလိုလိုက်လွန်းသဖြင့် ထန်ချောင်းချောင်းကလည်း စည်းကမ်းတင်းကြပ်သည့်အမေ ဖြစ်ရသည်။
ထန်ချောင်းချောင်း သူမ၏ သမီးကို ကြည့်လိုက်ပြီး အပြုံးလေးတစ်ခုဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
"ဒါပေမယ့်လည်း အချိုကတော့ ပြည့်ပါတယ်"
ရှန်းနန့်ထန်က ထိုစကားကို ကြားလိုက်သည်နှင့် ကိုယ်မတ်သွားကာ ရွှင်မြူးသွားခဲ့သည်။
ထန်ချောင်းချောင်း: "ဆက်ပြီး ကြိုးစားနေနော်...သမီးအတွက် နောက်ထပ် စိုက်ခင်းတစ်ခု ထပ်ဖွင့်ပေးမယ်"
"ဟုတ်"
ရှန်းနန့်ထန်က သူမနားရွက်လေးများ နီရဲသွားသည်အထိ စိတ်လှုပ်ရှားနေပြီး ရှန်းယွဲ့နှင့် လက်ဝါးချင်းရိုက်လိုက်လေသည်။
YOU ARE READING
အပိုင်း ၂ မမလေးအစစ်ကပြန်တိုက်ခိုက်ဖို့ အစားအစာကိုပဲ အားကိုးတယ်
General Fictionအပိုင်း ၁၃၉ ကနေစဖတ်ပေးကြပါ ၁၃၈ထိကိုအပိုင်း ၁ အနေနဲ့accထဲရှာကြည့်ဖတ်နိုင်ပါတယ်နော် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်😊
