Yakamoz Güzeli

8. Bölüm

"İddiayı kazandım!"diyip kahkaha attığımda hepsi bana şaşkın bir şekilde bakıyordu.

Ne yani reddedildim diye depresyona falan gireceğimi mi sandılar?

"Nasıl yani?Nasıl reddedildin ya?Bir saniye ama Defne'den bahsediyoruz.Demekki onda akıl yokmuş."Arya'nın dediğini duyunca kıkırdadım.

"Heh,şöyle düşüneceksiniz işte."diyip ekledim"Ayrıca iddiayı kazandığıma göre yeni patenimi isterim."diyip güldüm.

Şuan bendeki keyif hiç kimsede yoktu.

Yeni patenim olacak Allah'ım!

"Şuan senin reddedildiğin için birazda olsa üzülmen gerekmez mi?"Ayça'nın dediğini duyunca afalladım.

Ayça'ya bir tane çakmama son bir.

"Bir erkek için niye üzülmem lazımki?Benden daha mı önemli?"diyip omuz silktiğimde Yelda'nın bana gurur duyuyormuş gibi baktığını gördüm.

Film izlemeye geri döndüğümüzde filmin neredeyse bitmek üzere olduğunu gördük.Onlar izlemeye devam ederken ben telefonumdan başka ne izleyebileceğimiz için film önerilerine bakıyordum.Annem içeri girdiğinde bana dönerek"Defne,kalk gidiyoruz,ayrıca evde valizini hazırlaman gerek,yarın Trabzon'a gideceğiz."dediğinde şaşkınlıkla kaşlarım yukarı doğru kalktı.

"Nereden çıktı bu şimdi?"

"Öyle aklımıza geldi işte.Gitmiyorduk bayadır, aklımıza geldi.E hazır yaz tatilindesiniz sizde.Bir hafta sonra okullar açılacak zaten.Öyle birkaç gün durur geliriz geri."dediğinde kafamı salladım.

Annem abime de dönüp aynı şeyi söylediğinde ikimizde ayağa kalktık.Abim odadan dışarı çıktığında ben hala masanın yanında ayakta duruyordum.Kızlara dönüp baktığımda hepsi sanki onlar da bizimle gelmek istiyormuş gibi bakıyordu.Gülümseyerek"Sizi de valizime mi sıkıştırsam acaba?"dediğimde hepsi hafiften güldü.Fakat neredeyse her gün buluştuğumuz için yokluğumu hissedeceklerinden üzülüyor gibiydiler."Ayrıca orada da hiç arkadaşım yok,tüh.Aslında güzel fikirmiş şu valize sıkıştırma işi."dediğimde bu sefer daha çok güldüklerinde Arya aklına bir şey gelmiş gibi bana döndü.

"Aklıma bir şey geldi!"dediğinde bu sefer hepsinin bakışları benden ayrılıp ona döndü.'Ne geldi' anlamında ona başımı sağa sola sallayarak baktığımda tekrar konuşmaya başladı"Ben ,sizinle geleyim."

"Olabilir aslında"dediğimde gülümsedim.Abime baktığımda bize her zamanki gibi çatık kaşlarla baktığını gördüm.Evet sanırım buna alışmayacaktı.

"Bir hafta bile ayrı kalamıyorsunuz be.Bari sen değil, şu"diyip duraksadı ve kaşlarını biraz daha serbest bırakıp"ismin neydi?"diye sorduğunda göz devirdim.

Yelda'nın güldüğünü duyduğumda "Yelda"dedi.

Abim konuşmaya devam etti"Heh işte.Yelda gelsin.Size katlanamam."dediğinde konuşmaya ben daldım.

"Yok yani ilgi alanlarımız benziyor demiyorsunda Yelda gelsin size katlanamam diyorsun.Yemezler."Bu sefer abim hiç bir şey demeden ayağa kalktı ve odadan çıktı.Abim alışmayacak gibi duruyordu ama ben o gideli gerçekten değişmiştim ve önceden tek arkadaşım o olduğu için geri döndüğünde beni yakın arkadaşlarımla görünce bu durumu çokda hoş karşılayamamıştı.

"Aman ,herneyse."diyip tekrar onlara döndüğümde konuşmaya devam ettim"Olabilir aslında.Ayrıca siz de gelin o zaman?"dediğimde heyecanlanmıştım çünkü ilk kez elimize birlikte şehir dışına çıkma fırsatı geçmişti.

Eflal de yerinde heyecanla doğrulurken"Evet!Kesinlikle olur."diyip diğerlerine baktı.

Yelda da olumlu anlamda kafa salladı fakat kaşları çatıktı.Bir şeye tereddüt ediyor olmalıydı."Olabilir fakat şöyle bir sorun var."dediğinde 'neymiş o'dermişcesine kafamı iki yana salladım."Beşimiz de gidersek eğer Defnelerin arabasına sığmayız.2 araba ya da 1 tane büyük bir araba daha gerekli çünkü sadece biz değiliz arabaya binecek olan, valizlerimiz de var."dediğinde bu mantıklı konuşmasına kafa salladım.