1. BÖLÜM Hastane

1.5K 45 23
                                    

Yeni bir kurgu ile karşınızdayım
Yazmadan duramadım
Umarım 17 yaşındaki nilin ve biricik kardeşi 2.5 yaşındaki umayın hikayesine ortak olun.

Başlama Tarihlerini buraya alabiliriz.

🧬🧬🧬

Nil Esen"kurwa"

İki gündür alt katta ki İbrahim abi ile sultan ana çok gergindi bu gerginliklerini farkettir mediklerini düşünüyorlar ama yanılıyorlar.

Umay bile onların bu gerginliğini anlamış olucak ki iki gündür çok huzursuz kimsenin kucağında durmuyordu.

"Nil krema hazırmı?" diyen bir ses beni düşüncelerimden çekip aldı.

"Hazır Vural" dedim önümde hazırladığım limonlu kremayı alıp vuralın yanına götürdüm.

Oda fırından kek dilimlerini çıkarıyordu.

Vural beyaz tenli kahve gözlü siyah saçları vardı fazlasıyla karizmatik bir adamdı.

Aramız da iki yaş vardı. Ben 17 iken o 19 yaşındaydı.

"ee şimdi" diye sordum.

"Ben kremayı kek dilimlerine sürerken sen süslemek için çikolata erit." dedi.

"Hemen" dedim. Arkamı dönüp gitmek üzereyken içeri elinde ağlayan bir Umay la giren Aynur ablayı görünce ona döndüm.

Vuralda işini bırakmış umaya ve Aynur ablaya bakmaya başladı.

"Kız Nil İbrahim abi aradı beni dışarıda bekliyormuş bir iş varmış hastaneye gidecek mişsiniz" dedi.

"İbrahim abi dışarıda mı" dedim.

Aynur abla gözlerini yumup sıkıntılı bir nefes verdi.

"yok yok yanlış dedim umayla hastane ye gelicek mişsin vurllamı gelir yoksa otobüslemi gelir bilemiyorum" dedi Aynur abla.

"Ben götürürüm onları Aynur abla" dedi. Vural.

"Çıkalım o zaman hadi" diyerek Aynur ablanın elinden ağlayan umayın aldım.

"Ablam neden ağlıyorsun bak geldim ben"dedim Umay sesimi duymuş biraz sakinleşmişti.

"Babam ağlama güzel kızım" diyerek yanımıza geldi Vural.

Aynur abla kahkaha atmaya başladı.
"Ulan Vural sakın İbrahim abi duymasın haşlar vallahi seni." dedi.

"Benim babam baba olmasını bilemedi Aynur abla peki bu kızlar ne baba ne anne ikisi de yok bari Umay bir baba sevgisi hisstsin ki kendini eksik görmesin diye uğraşıyorum." dedi Vural sitemli bir sesle.

Vuralın bu amacı o kadar güzel ki asla onu bozmuyordum hatta ona ayak uyduruyordum.

Bazen okdar dalıyoruz ki Umay önce annemi yoksa baba mı diyecek diye bir birimize giriyorduk.

" Hadi hadi İbrahim abi diken üstünde oturuyor hastaneye" diyerek mutfaktan kovdu bizi Aynur abla.

Önlükleri çıkartıp personel odasına bıraktık vuralda gidip arabayı getirmeye gitti bende umayı elde taşınan kundağına bıraktım.

Karıştırılmış Hayatlar (BİO) Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin