(ចប់)​រឿងខ្លី: កំណត់ហេតុស្នេហ៍ 365ថ្ងៃ 📒💘💞

ភាគបញ្ចប់

ចុងបញ្ចប់នៃកំណត់ហេតុ...

ខ្ញុំ​ខំប្រឹង​វារទាំងពិបាករហូតវាទៅដល់គេហើយព្យាយាមលើកគេឡើងអោយមកផ្អែកទ្រូង​ខ្ញុំដោយមិនខ្វល់ឈាមគេប្រឡាក់ខ្ញុំហើយស្រែកហៅគេ.​សភាពរបស់គេនៅពេលនេះធ្វើអោយខ្ញុំបារម្ភយ៉ាងខ្លាំង

"Zhan ដឹងខ្លួន​ឡើង​ Zhan​ ឯងមិនត្រូវកើតអីទេ កុំទុកខ្ញុំចោលអី zhan​ ពេទ្យ​អ្នកណាក៏បានដែរជួយហៅឡានពេទ្យផង... "​ ខ្ញុំ​ខំស្រែកហៅអោយគេជួយតែគ្មានអ្នកណាដើរកាត់ម្តុំនេះសោះដោយសារផ្លូវនេះជាផ្លូវតូចហើយស្ងាត់ ហើយទូរសព្ទរបស់ខ្ញុំក៏ភ្លេចនៅថតតុក្នុងថ្នាក់ទៀតទើបខ្ញុំរាវរកទូរសព្ទរបស់ Zhan ហើយតេហៅឡានពេទ្យអោយមកដឹកពួកយើងទៅសង្គ្រោះនៅមន្ទីរពេទ្យ.

ពេលមកដល់ពេទ្យខ្ញុំរត់តាមគ្រែពេទ្យដែលអូសគេទៅដោយមិនខ្វល់ពីពោះខ្ញុំដែលនៅឆ្អល់រត់បណ្តើរអោបពោះបណ្តើររហូតដល់មុខបន្ទប់ICU ទើបខ្ញុំនៅអង្គុយចាំគេនៅខាងក្រៅរហូតដល់3ម៉ោងក្រោយមក​Zhanត្រូវពេទ្យ2នាក់អូសគ្រែគេចេញមកដោយមានដុកទ័រដើរចេញមកតាមពីក្រោយ.
"ដុកទ័រមិត្តខ្ញុំយ៉ាងមិចទៅហើយ គេមានកើតអីធ្ងន់ទេ?"​ខ្ញុំសួរដោយបារម្ភពីគេយ៉ាងខ្លាំង

"ស្ថានភាពអ្នករបួសធ្ងន់គ្រាន់បើ មានស្នាមជាំពេញមុខនិងដងខ្លួន ជាពិសេសបាក់ឆ្អឹងជំនីអស់3កង់ អ្វីដែលសំខាន់ដៃខាងស្តាំរបស់គេបាក់ធ្ងន់ធ្ងរពួកយើងអាចសង្គ្រោះតនិងអបឆ្អឹងអោយគេមកវិញបានតែដៃស្តាំរបស់អ្នករបួសអាចមិនអាចមានកម្លាំងប្រើបានដូចពីមុនដូចជាចាប់កាន់ប៊ិចរឺលើករបស់បាន​ អាចបានត្រឹមកម្រើកប៉ុណ្ណោះ ទើបខ្ញុំចង់អោយលោកនិងអ្នករបួសធ្វើចិត្តទទួលយករឿងនេះ" ដុកទ័រលើកដៃមកទះស្មាខ្ញុំតិចៗរួចដើរទៅតាមគ្រែរបស់Zhan​ដែលអូសទៅមុននេះ.

ខ្ញុំ​ពេលនោះមិនដឹងគួរធ្វើបែបណាបន្តបានត្រឹមតែឈរភ្លឹករហូតខាងប៉ូលីសបានចូលមកសាកសួរពត៍មានពីខ្ញុំដើម្បីធ្វើកំណត់ហេតុរឿងដែលZhan ត្រូវគេព្រួតវាយ...

ថ្ងៃទីxx​ ខែxx​ ឆ្នាំxxxx ថ្ងៃទី295

បន្ទាប់ពីដំណើរការរឿងក្តីរបស់Zhan ដែលលទ្ធផលដោះស្រាយបានយ៉ាងលឿនក្នុងរយៈពេល5ថ្ងៃ អ្វីដែល​ទទួលបានពីពួកនោះ គ្រាន់តែជាការធានាប្រាក់ជួយព្យាបាលរបួស zhan រហូតដល់ជាដោយមិនមានសំណងអ្វីផ្សេងទៀត ដែលរឿងនេះអយុត្តិធម៌បំផុតសម្រាប់Zhan ដែលបាត់បង់ដៃម្ខាងរបស់គេជារៀងរហូត ថែមទាំងពេលនេះសមីខ្លួននៅមិនទាន់ដឹងខ្លួននៅឡើយ.