My first love

3 💋

Αλεξ: Θες να πάμε σε εκείνο το δωμάτιο οι δυο μας;

Λέει όσο με κοιτάει στα μάτια και εγω εννοείται πως δεν μπορώ να του αρνηθώ και πάμε στο δωμάτιο να ξεμοναχιαστούμε.

Αρχίζει και με φιλάει και μου βγάζει τα ρούχα και εκεί πάνω που ήμασταν έτοιμη να γίνει το καλό σκάει μύτη ο μπαμπάς μου.

Τι σκατα; Τι θέλει εδω ο μπαμπάς μου; Δεν το πιστεύω ότι μας εκανε χαλάστρα!

Ντυνόμαστε αρον αρον και προσπαθούμε να φύγουμε χωρίς να μας πάρει είδηση ο πατέρας μου ότι είμαστε εδώ.

Και έτσι όπως πάμε να φύγουμε χτυπάει ξανα το ξυπνητήρι.

Πάλι τον είδα στον υπνο μου δεν το πιστεύω!!

Δεν θέλω να πάω σχολείο καλά είμαι εδώ στην ζεστούλα μου με την κουβερτούλα μου και το κρεβατάκι μου. Αλλά υπάρχει περίπτωση να κάνουμε eye contact για 0,60 δέκατα του δευτερολέπτου.

Οκευ το αποφάσισα θα πάω σχολείο.

Και σηκώνομαι, πάω ρίχνω λίγο νερό στο πρόσωπο μου, βάζω λίγο μάσκαρα για να ανοίξει το μάτι μην είμαι και σαν φάντασμα, βάζω ρούχα και φεύγω για το σχολείο.

Μόλις φτάνω εκεί εννοείται πως κατευθείαν είπα στα κορίτσια το όνειρο που είδα ξανά με τον Άλεξ.

Άννα: Για να είμαι ειλικρινής έχω αρχίσει να βάζω στο μάτι τον Άλεξ θέλω να κάνω κάτι μαζί του.
Χριστίνα: Να κάνεις παιδί μου είναι πολύ καλό παιδί τον έχω και στην τάξη μου.
Άννα: Ναι Χριστίνα μου το έχεις αναφέρει αυτό αρκετές φορές νομίζω αλλά το θέμα είναι ότι δεν ξέρω πώς να κάνω κίνηση εφόσον δεν έχουμε καθόλου επαφές και ούτε κοινή παρέα.
Χριστίνα: Μπορούμε να κάνουμε κάτι ώστε να σε προσέξει λίγο.
Λίνα: Σαν τι δηλαδή;
Χριστίνα: να έρθεις κάπως για λίγο στην τάξη μου για κάποιον λόγο και να σε δει εκεί πέρα.
Άννα: Σκέφτηκα ιδεάρα!!
Χριστίνα: Για πες!!
Άννα: Θα έρθω στην τάξη σου επειδή υποτίθεται ξέχασες την τσάντα μου ένα τετράδιο σου και στο έφερα γιατί το χρειαζόσουν.
Χριστίνα: Τέλεια! Αυτό θα κάνουμε!
Άννα: Ναι αλλά όχι τώρα. Πιο μετά κατά την 3η ή 4η ώρα.
Χριστίνα: Εντάξει παιδί μου.
Αρετή: Δεν το πιστεύω ότι καταστρώσατε ολόκληρο σχέδιο.
Σοφία: Είστε τρελές.
Άννα: Κάπως πρέπει να αρχίσω να τον προσεγγίζω σιγά σιγά. Τώρα που το σκεφτομαι και όλας το τελικό πέσιμο για να τον ρίξω θα μπορούσα να το κάνω στην πενταήμερη.
Χριστίνα: Σωστή!! Όταν θα μας πάνε για ποτό μπορείς να πας να του τριφτείς.
Άννα: Ακριβώς αυτό.
Λίνα: Ναι αλλά αν το κανεις εκεί θα σε δει όλο το σχολείο και μετά θα μαθευτεί κάτι το οποίο δεν θελουμε.
Σοφία: Όντως. Ειδικα κάποιοι συγκεκριμένοι είναι πολύ κουτσομπόληδες.
Άννα: Ναι αλλά δεν θα έχω άλλη αφορμή να τον πλησιάσω.
Αρετή: έχουμε ένα μήνα μέχρι την πενταήμερη. Ποτέ δεν ξες τι θα γίνει.

Χτυπάει τότε το κουδούνι και μπαίνουμε μέσα για μάθημα.

Έτσι όπως ξαπλώνω στο θρανίο μου και κοιμάμαι ακούω μια πόρτα να χτυπάει και μια καθηγήτρια μπαίνει μέσα.

Καθηγήτρια: Καλημέρα παιδιά πως είστε;
👥: Καλημέρα!
Καθηγήτρια: Λοιπόν ήρθα να σας μοιράσω τις δηλώσεις για την εκδρομή. Σήμερα είναι Παρασκευή μέχρι την επόμενη Παρασκευή μου είπαν να σας υπενθυμίσω να φέρεται την δήλωση και 50€.

Αφού μοιράσει όλες τις δηλώσεις φεύγει και τότε η κυρία Λένα που είχαμε μαζί της μάθημα συνέχισε.

Κ.Λένα: Που θα πάτε τελικά εκδρομή
Άννα: Κρήτη ψήφησαν οι περισσότεροι.
Κ.Λένα: Μακάρι να πάτε παιδιά γιατί στο σχολείο μας η Γ Λυκείου έχει να πάει πενταήμερη πολλά χρόνια.
👩🏽: Λόγο κοβιντ;
Κ.Λένα: Όχι. Και πριν τον κοβιντ. Τουλάχιστον 7 χρόνια που είμαι εδώ εγω δεν έχουν πάει ούτε μια φορά. Μόνο στην τριήμερη στα χιόνια που κάνουν κάθε χρόνο με όλο το σχολείο.
Άννα: Ας μην το συζητήσαμε και το γρουσουζεύουμε όμως. Παιδιά μην ξεχάσετε να φέρετε τις δηλώσεις για να πάμε!

Λέω και συνεχίζουμε το μάθημα μας κανονικά.

Οι δυο πρώτες ώρες περνάνε και στο διάλειμμα συζητούσαμε με την Χριστίνα για το αν θα κάνουμε τελικά το σχέδιο που σκεφτήκαμε.

Άννα: Δεν ξέρω. Ντρέπομαι.
Χριστίνα: Εσυ ντρέπεσαι;! Αποκλείεται!!
Άννα: Αλήθεια δεν ξέρω τι με έπιασε.
Χριστίνα: Α μάλλον έχεις πυρετό.
Άννα: Έλα μωρέ άστο καλύτερα για άλλη φορά.
Χριστίνα: Όπως θες εσυ ψυχή μου.

Χτυπάει το κουδούνι και ξανα πάω δυστυχώς για μάθημα.

Και έπειτα η μέρα κύλισε ομαλά...