En karanlık anlarımın arasında benim için yanan ateş böceklerinin hepsiydin
.
.
.
.
.
"Yoongi acıktım ben"
"Bir şeyler hazırlayayım mı?"
"Pizza istiyorum"
"Sipariş edeyim favori pizzacından"
"Favori pizzacım-"
"Sence söylemene gerek var mı"
Hızlıca yanağına bir öpücük kondurup telefonumu koyduğum komidine uzandım.Ekranı açıp uygulamadan Jimin'in en sevdiği pizzadan bir tane orta boy söyledim ve ekranı kapattım.
"Oof çok yorgunum sevgilim"
Söylendikten sonra Jimin'in dizlerine başımı yasladım.Her zaman yaptığı gibi yanaklarını sıkmaya başlamıştı bile.
"Acıyor mu"
"Acısa sıkmayı bırakacaksın sanki"
Parmaklarının ucuyla dudaklarıma hafifçe vurdu
"Canını acıtmak ister miyim ben salak"
"Tamam ya kızma.Bugün eğlendin mi? Bir daha antrenmana gelmek ister misin?"
"Evet evet!! Bir daha istiyorum!"
"Tamam o zaman bundan sonra senide götüreceğim antrenmanlara"
"O hiç beni antrenmanlarına götürmezdi"
Onu unutturmak için elimdem gelen her şeyi yapmalıydım.Çünkü yarası görmeye bile dayanamayacağım kadar büyük ve derindi.
Uzandığım dizlerinden kalkıp yanına oturdum.
"Benim güzel bebeğim biliyorum zor ama unutmaya çalış onu.Evet bazı hatalar yaptık ve sonucu kötü oldu ama her şey bir yana ben senin ellerini Yoon-ah olarak değil,Yoongi olarak tutuyorum.Bizim en güzel hediyemiz bu.Bırak onu sana unutturayım ve hayatındaki tek Min ben olayım."
"Seni çok yoruyorum"
"Sen beni yoramazsın ki.Yorgunluktan ölecek gibi olsamda gözlerine baktığımda hepsi uçup gidiyor."
"Sarılalım mı?"
Kollarımı iki yana açtım,o da kollarını belime doladı.Bebek gibi saçlarının kokusunu içine çektim ve saçlarına minik öpücükler bıraktım.
Gerçekten onu bana veren tanrı cennet vaad etmesede olurdu.
Ve kapının çalmasıyla oflayarak kalkıp cüzdanımı aldım ve kapıyı açtım.Kuryeye parayı ödeyip biraz bahşiş verip içeri geçtim.Pizzayı kutusundan çıkardım çünkü Jimin böyle yemeyi sevmezdi.
Tabakla birlikte içecekleri de alıp salona geçtim.Elimdekileri sehpanın üzerine bıraktım ve çalan telefonuma baktım.
Arayan Jeon'du.
"Efendim"
"Yoongi evde misin?"
