3. bölüm (korku)

80 8 5
                                    


" efnan İyi misin annecim" kapının arkasından gelen annemin sesi ile yerimde doğruldum.

" Evet evet sorma çok iyiyim" dedim bıkkın bir ses tonuyla.

" Efnan giriyorum içeri Hazır mısın" sanki operasyon yapıyordu.

"Gir" yüksek bir ses tonunda.

Annem kapıyı açtı ve içeriye girdi bana baktığında "bu ne hal daha hazırlanmamışsın" dedi Kaşlarını çatarak.

"İstemiyorum Anne anlamıyor musun beni tanımadığım, hayatım boyunca görmediğim, bugüne kadar ruhunun varlığını dahi işitmediğim biriyle Neden evleneyim. bunca zaman çektiğim acılar yetmiyormuş gibi bir de evlenmemi istiyorsunuz Hiç mi acımıyorsunuz bana. Anne ne zaman doğru dürüst annelik yapmayı düşünüyorsun. "

" haklısın hem de çok haklı sana bugüne kadar yaşattığım her şey için özür dilerim. Sana layık bir anne olamadığım için özür dilerim" dedi hüzünlü bir ses tonunda gerçekten bunları içten söyleyip söylemediğini anlayamamıştım.

" özür dilemenin bir anlamı yok artık anne"

" efnan Ben de küçükken zorla evlendirildim" Dedi.

" Ne yani sen evlendirildin diye bende mi evleneceğim" dedim eğer bu konuyu kabullenmemi istiyorsa Öyle bir şey olmayacağını bilmeliydi.

" senin iyiliğin için istiyorum efnan biliyorsun baban katı bir insan"

"sadece katı mı "dedim yüzüne bakarak

" Merhametsizde biliyorum . Ama şu an hazırlanman gerek Gelmek üzereler neredeyse lütfen Efnan Yüzümü kara çıkarma. "

Annem ne dediğinin farkında değil Bunca Yıldır yanımda olmayan kadın Şu an onu rezil etmemem için uğraşıyor. böyle annelere Lanet olsun demek isterdim ama diyemem Belki ben de bir gün anne olurum .Ama anneme benzememe şartıyla. Ben ne diyorum ya ben kim annelik kim.

Yarım saat sonra;

Misafirler gelmişti herkesin yüzünden gülücük saçılıyordu efnan korkudan gelenlere selam bile verememişti .hayatı boyunca görmediği adamla evlenecekti Sonuçta sonunda babasının sesini duyması ile elindeki kahve tepsiyle mutfaktan fırladı.

Kalbi yerinden çıkacak gibi atıyordu çok heyecanlıydı kötü şeyler Düşünmemeye çalışıyordu ya da kendini avutuyordu belki de o adam sayesinde Daha Güzel bir geleceği olacaktı babasından uzak hayallerini çocukluğunu çalan adamdan istemediği kadar uzaklara gidecek .Kim bilir yeni evi yaralarını saracak tam iyileştirmese de ona iyi gelecekti.

Annemin seslenmesi ile misafirlere kahveyi dağıtmaya başladım.

Evlenecek olduğum adamla göz göze gelmekten utanıyordum ama elimde değildi sonunda sıra ona gelmişti (murat lopez) orman gibi yem yeşil gözleri, simsiyah dalgalı saçları vardı.

Kahveyi eline almıştı ancak bana göz ucuyla bile bakmadı. Acaba o da benim gibi utanıyor mu diye düşünmeden edememiştim annemin ısrarlarına rağmen kahvesine tuz atmamıştım böyle gelenekleri sevmiyordum zaten.

15 dakika sonra:

Herkes birbiriyle kaynaşmaya başladı. Annem Murat'ın annesine alışmış gibiydi sanki uzun zamandır arkadaşmış gibi koyu bir sohbete dalmışlardı. benim de içim ısınmıştı Aslında çok tatlı İspanyol Bir kadındı.

Murat'ın babası ile restoranda tanışmışlar duyduğum kadarıyla Keşke her şey bu kadar ani bir şekilde gerçekleşmeseydi en azından önce birbirimizle konuşsaydık daha iyi olurdu.

~ İÇİMDEKİ SES ~Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin