Annemin sesini duymamla Gözlerimi açtım.sabah olmuştu bugün benim için büyük bir dönüm günüydü erkenden hazırlanmam gerekiyordu yoksa sabah sabah gene annemin dırdırını çekecektim.
Yatağımdan kalktım ve dolabın kapağını açtım. abartılı bir şey giymeme gerek yoktu gelinlik bakmaya gidiyorduk sonuçta.
Üstüme beyaz bir crop altıma da mavi kot pantolon geçirip odadan ayrıldım.
Mutfağa girdiğimde herkesin uyanmış olduğunu gördüm babamın bana olan bakışları üzerimdeyken Sandalyeye oturdum.
" günaydın, Umarım iyi uyumuşsundur Küçük Prenses" dedi sanki bir şeyi ima etmeye çalışarak.
Bunu demesiyle başımı kaldırıp ona baktım onca yıldır babalık görevini yapmayan adam şimdi Canımlı cicimli konuşmaya başlamıştı.
" ne bakıyorsun yesene kahvaltını birazdan Murat'ın annesi gelecek"dedi.
Ona göz devirerek "tamam" dedim.
Herkes mutlu mesut kahvaltısını ederken ben iki lokmayı zar zor ağzıma atmıştım.
Kendi kendime mırıldanarak "neden bunları ben yaşamak zorundaydım ,Neden böyle bir ailede dünyaya geliyorum "diye söylendim o sırada abimin bakışları bana kaymıştı.
" Gene ne derdin var senin mırıldanıyorsun sabah sabah"dedi her zamanki hiç çekilmeyen sesi ile.
Annem tabağında olan bakışlarını abime çevirerek "Ne derdi olacak oğlum heyecanlı ve gergin sadece bugün onun için büyük bir gün"
Gözlerim dolmuştu Hiçbiri beni umursamıyordu. Bugün onlarla geçireceğim son günde. En azından birazcık üzülmelerini beklerdim. Ancak bunu düşünmem bile başlıca bir hataydı.kendiliğinden bağımsız akan gözyaşlarımı belli etmeden silerek.
" ben doydum odamda toparlamam gereken eşyalarım var "diyerek çıktım mutfaktan.
Hızlı adımlarla odama koştum kalbim acıyordu. beni anlamak istemiyorlardı kendimi kimsesiz gibi hissetmiştim .Her zamanki gibi yatağın kenarında duran aynaya baktım. Gözlerim kızarmıştı kendi kendime konuşmaya başladım yansımamla.
Gözyaşlarımın ardı arkası kesilmiyordu. beni çok kırmışlardı hiç olmadığı kadar canımı yakmışlardı korkuyor muydum evet , yalnız mıydım hem de çok, kalbim acıyor muydu acıma ne kırıklarını toparlayamıyorum evleneceğim kişinin babama benzemesine düşünmeye dahi korkuyordum Eğer böyle birisi olursa ben, ben...
Kapının açılması ile yerimden fırlamam bir oldu Annem gelmişti bir anda gözyaşlarımı silmiştim Annem beni kendine doğru çevirerek.
"Neden ağlıyorsun efnan" Diyerek bana baktı. Gerçekten ciddi ciddi bunu soruyordu.
Gözlerinin içine bakarak "kalbim" dedim.
" Ne oldu kalbine" dedi derin bir nefes alıp.
"Acıyor" dedim titrek bir sesle.
"Neden acıyor efnan"dedi endişeli bir ses tonuyla Sanki söylesem anlayacaktı beni.
Sinirli ve yüksek bir ses tonu ile "bilmiyorum" dedim.
Bana bakarak "neden ağladığını bilmeyen insan mı var. Söylemek istemiyorsan seni zorlayamam ama gitmemiz lazım geldiler" dedi.
Derin bir nefes alarak sadece "tamam" dedim.
Evden çıkmadan önce son kez kendime bakıp saçlarımı düzelttim. Annemle beraber evden çıkıp aşağıya indik oldukça lüks siyah bir arabayla gelmişlerdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
~ İÇİMDEKİ SES ~
Non-FictionÇocukluğu psikolojik şiddet ve travma ile geçmiş, hayata hayaller ve umutlarla tutunmaya çalışan,minik kalpli bir kızın büyünce babası tarafından hiç görmediği,tanımadığı zengin şirket sahibi bir adamın oğluyla zorla evlendirilmesi anlatılmaktadır. ...
