AZİZEM

5.bölüm 🌾

Bahçeye indikten sonra etrafa  göz gezdirdim.
Benim kimseye görünmeden kaçabileceğim bir çıkış kapısı yoktu..
Her tarafa güvenlik için adamlar dikmişti. Ben ise imkansızı başarmak istiyordum,kimseye görünmeden kaçmak..Benim için çok zor olacak! Adam bi kere beni takıntı haline getirmiş, kaçsam bile beni bir şekilde bulur. Bunları düşünürken dalmışım uzaklara...

Çağrı; Aklından neler geçiriyordu  ne gibi planlar yapıyordu az çok tahmin edebiliyorum.
Ama nafile onu bu saatten sonra yalnız bırakamam!
Hayatta kimsesi kalmamış ama ben onun tutunacak dalı olacağım.. Ağladığında,güldüğünde,mutlu olduğunda hep yanında olacağım.. Yaşadığım müddetçe ona sahip çıkacağım.. istesede istemesede!
...
Duyduğum sesle gözlerinin içine baktım..
Çağrı....

Ona sadece  adıyla hitap  etmek istemiştim.. Ama bir anda gözlerimin içine  bakmaya başladı..
Ne olduu  sadece adınla hitap etmek istedim,istersen  hiçbirşey demeyebilirim!

ÇAĞRI ;Haa yok yaa bir an adımla  seslendinya bana bi tuhaf hissettim..
Buyur güzelim:)

Buyur güzelim mi?
Bana adımlaa  hitap etsen iyi olur..Bu şekil konuşmandan  hoşlanmadım..

ÇAĞRI; Off tamam azizee söyle bakalım ne istiyorsun?

Biraz esiyorya hani üşüdüm,yukarı odaya  çıkmak istiyorum.
Kolumdan çıkarsan tabii..

ÇAĞRI; Haa özür  dilerim  tabii çıkabilirsin.. kucağımda taşıyım istiyorsan  bacaklarındaki  yaralar acıtırsa diye dedim..

Tabii tabii kesin öyledirr.. Ben kendimde çıkabilirim odaya!  Sana gerek yok.!
Onu arkamda bırakıp  yukarı çıktım.  Dinlenmek için biraz uzandım.. burada kalacağım sürecede yapacağım tek şey bu olacak sanırım..

..
Günler haftaları haftalar ayları kovalıyordu.
Artık tamamen iyiydim kolumdaki alçım alınmıştı.
Bacaklarımdaki yaralar iyileşmişti..
Kaçmak için planlar yaptım ama bir türlü devreye sokamamıştım.. yanii
Tam deyimiyle  turp gibiydim..
Artık burdan gitmekk istiyordum.
Biliyorum benim bir ailem yoktuu ama beni önemseyen tanıyan  iki arkadaşım vardı..
Biliyorum onlarda geçen bu süre zaafında beni merak etmişlerdir.
Uzun zamandır görüşemedim onlarla.. Bu kadar  yeter bu zamana  kadar  buradaydım artık gitmem gerekiyordu.  Bunun için çağrı ile görüşmem gerekecekti.

Ekim ayına girdiğimiz için havalar  çok soğumuştu. Artık kahvaltısını bahçede yapmıyordu.
Evde yapıyordu..
(Ev demeye bin şahit ister villada yapıyordu kahvaltısını) :)

Alt kata yanına konuşmak için gittim, ama misafiri vardı herhalde  merdivenlerden inerken seslerini duydum ve merdivenlerin çaprazındaki odada oturdukları  için onları görebiliyordum.
  Konuştuklarını tam anlamasamda karşısındaki kişi çağrıya abi diye hitap ediyordu.
Bir an aklıma kardeşi olabilir mi? Diye geldi ama ben bu zamana  kadar buradaydım  bu adamı hiç görmemiştim.
  Sonra gelir konuşurum diye yukarı kata çıkıyordum ki  arkamdan bir ses..

Azizee buraya gel!

Yavaşça  arkamı dönüp ne var? dedim.

ÇAĞRI; Kaç dakikadır bizi  izliyordun  neden gelmiyorsun? Gel seni biriyle tanıştıracağım,
Yani tanışmak istersen tabii..

Yok kalsın istemiyorum..
Seninle konuşmak için gelmiştim, gördüm ki misafirin  var daha sonra gelirim.

  Yanında ki adam gel yenge gel çekinme!