Far away from home

hoofdstuk 2

3 jaar later...

~

Ik kijk nog één keer richting achterom.  Meneer en Mevrouw van dijk zitten beide in de woonkamer. Ik haal diep adem. Ik kan deze kans niet laten liggen. Ik kijk nog één keer naar de op een kier staande voordeur die Meneer van dijk was vergeten op slot te doen. Mijn hart gaat tekeer. Ik moet hier weg.  Dan begin ik met keihard rennen. Weg van dit afschuweliijke leven, ver het bos in. Dan hoor ik van heel ver bij me vandaan iemand schreeuwen. 'Jij stomkop! Hoe dom kun je zijn?! Natuurlijk rent ze weg als je de deur openlaat!'. Het was Mevrouw van dijk.. Ze had gemerkt dat ik wegliep. Ik probeer harder te rennen, maar ik kan niet meer.. Ik stop heel even met rennen. Mijn hart gaat tekeer en ik hijg. Ik moet verder rennen anders zal Meneer van dijk me vinden. Mijn benen wilde geen enkele milimenter meer verder. Ik haal diep adem en probeer de pijn in mijn benen te negeren. Ik ren verder en verder het  bos in.  'Eline? je weet dat dit geen zin heeft? dit bos is enorm. je komt hier niet zomaar weg'. Ditkeer was het Meneer van dijk. Hij had gelijk... mijn actie is zinloos. Als ik uit mezelf terug zou komen zouden ze me slaan. 'Eline geef een antwoord?' zei hij. Mijn angst neemt toe. zijn stem gaf aan dat hij ongeveer zo'n 10 meter van me verweiderd is... Ik kan echt niet meer. ik klim een boom in in de hoop dat hij me niet vind. Ik hijg. Ik houd mijn adem in wanneer ik hem onder de boom zie lopen... Ik tril helemaal. door het trillen valt er een takje uit de boom. Ik schik me dood en knijp mijn ogen dicht. 'dus daar ben je..'. Ik open voor zichtig mijn ogen. Ik kijk recht in het bolle gezicht  van Meneer van dijk.