Ze kijken elkaar aan, oog in oog. 2 paar ogen zijn blauw, nu sprankelend, door de tranen die hij probeert te verstoppen. Het andere paar ogen is groen, deze zijn kleiner dan normaal, het straalt woede uit.
"Ik dacht dat ik je kon vertrouwen, waarom Milo, waarom?" Zegt de jongen met de blauwe ogen. Matthyas is zijn naam, 23 jaar oud en komt uit Ameide.
"Je snapt het niet Matthyas," Matthyas lijkt te schrikken, Milo die zijn hele naam uit spreekt, dat had hij al zijn 2 jaar niet meer gedaan. Was het nu over? Was het echt definitief klaar tussen hun? Hij wou het eigenlijk niet, tenminste dat zegt zijn brein maar zijn hart kan dit niet meer. "Ik wilde wat meer avontuur, niet alleen maar," daar stopt hij. Matthy slikt, "niet alleen maar wat?" Vraagt Matthy onzeker. "Dit seksloze leven, ik kan dit niet aan. Ik heb ook behoeftes!" Even valt het stil, langzaam hoort Milo de snikken van Matthy, "wat wil je nou. Het is al 2 jaar geleden Matthyas, 2 jaar, ik heb 2 jaar voor je gewacht. Wanneer wil je weer?" op het einde leek Milo het smekend te zeggen, hij verlangde naar het lichaam van zijn... vriend? Ex-vriend?
"Ik-ik kan h-h-het niet-t, echt n-niet." stottert Matthy als hij voelt dat de wat kalere jongen voor hem zijn gulp wilt openritsen. "Kom, ik smacht naar je dijen." zegt Milo die door gaat met zijn handelingen. Bij Matthy stromen de tranen alleen maar harder, "Milo hou op, alsjeblieft." zegt hij terwijl hij de beelden weer terug ziet, alles wat hij zo graag weg wilt stoppen.
Snel stapt hij naar achter, "kom op, vroeger vond je het ge-wel-dig" grijnst Milo, de nog steeds huilende Matthy schudt zijn hoofd terwijl hij zich langzaam laat zakken tot de grond. Zijn handen gebruikt hij als een soort gordijn dat zijn gezicht afsluit. Met zijn duimen bedekt hij zijn oren maar nog steeds hoort hij de schreeuwende Milo gemixt met de kreunen van Robbie. Het voelt zo echt, alsof Robbie weer in deze ruimte is.
De beelden komen terug, hij dacht dat Robbie zijn beste vriend was, hij was gelukkig? Hij had Milo, ook Robbie dus, Koen en Raoul. Milo en Matthy hadden al 2 jaar een relatie, niemand behalve Robbie wist er iets van, dat hadden ze expres gedaan. Als het moment zou komen wouden ze het vertellen.
Hij was dus blij met zijn vrienden, hij had een fijne omgeving, vroeger was dat namelijk wel eens anders geweest. Daarom liep hij iedere week rond bij de psycholoog, hij kende hem al twee jaar en was altijd eerlijk tegen hem. Hij heette Richard, een afgetrainde man met bruin haar en een een bruine baard, niet zo'n vieze lange natuurlijk, gewoon eentje die bij hem paste.
"Milo kappen!" schreeuwt Matthy als Milo na 15 seconden nog steeds niet is opgehouden met schreeuwen. Milo schreeuwt verder.
Het was een koude dag, het zou gaan sneeuwen en het was bijna kerst. Matthy en Robbie fietste naar Robbie zijn huis vanuit school, meestal zou Milo meegaan maar hij had examentraining.
Eenmaal aangekomen bij Robbie zijn huis was zijn moeder zich al aan het klaarmaken om naar werk te gaan, ze had een blik soep en een pannetje voor de jongens neergezet zodat ze wat konden opwarmen. Ze was erg zorgzaam, alleenstaand maar wist toch het gezinnetje te onderhouden. "Om 6 uur ben ik weer terug, ik neem patat mee. Eet je mee Matthyas?" Matthy knikte snel, thuis zouden ze waarschijnlijk weer gekookte aardappels of iets in die richting eten, dus dit klonk als een beter idee.
Na de soep liepen de twee jongens naar Robbie zijn kamer. Dominant sloot Robbie de deur, alsof hij iets van plan was. "Wat is er?" vroeg Matthyas lachend denkend dat hij iets raars maar leuks van plan was. Robbie liep in dodelijke stilte naar Matthy toe. Langzaam maakte hij het bovenste knoopje van Matthy zijn overhemd open, "wat doe je?" zegt Matthy ongemakkelijk waardoor hij de stilte doorbrak. Robbie suste hem waarna hij het tweede knoopje open, allerlei vragen spookte rond in Matthy zijn hoofd, wat gebeurde er? Was dit een grap? Robbie wou het derde knoopje openmaken maar Matthy onderbrak zijn handeling door een stap naar achteren te doen. "Je bent geil Matt, bloedje geil." Lachte Robbie terwijl hij een stap naar voren zette zodat ze weer in precies dezelfde houding kwamen.
"Heel grappig Robbie." Zei Matthy angstig. "Wie zegt dat ik hier aan het grappen ben." zegt Robbie waarna hij dominerend een stap naar voor zet zodat Matthy tegen de muur aan staat, als een soort gevangenis deur stond Robbie op hem. Matthy die ondertussen niks meer kon zeggen ziet zo zijn beste vriend zijn handen zijn knoopjes openmaken, totdat ze alle zes open zijn. Robbie haalt voorzichtig maar snel het overhemd van zijn lichaam af.
Wat was hij nou aan het doen? Dacht Matthy, waarom doet hij niks! Langzaam probeerde hij zich te ontwringen van Robbie zijn lichaam maar hij is minder sterk dan de toch kleinere jongen voor hem. Van het een kwam het ander.
"Je bent hetzelfde bezig als Robbie!" Schreeuwt Matthy tegen Milo, "jullie zijn hetzelfde!" Milo zijn gezichtsuitdrukking veranderd, hij stapt naar achter, "Tuurlijk niet wij hebben een relatie. Je bent als we trouwen praktisch mijn eigendom lieverd. Dat wou je toch graag, voor altijd samen zijn?" hijgend van angst staat Matthy weer op van de grond, "jouw wat?" Milo grinnikt, "je hoorde me wel schat." Matthy begint zijn hoofd keihard heen en weer te schudden, "nee, dat ben ik niet. Waarom doe je dit? Ik-ik heb je alles verteld je weet dat ik dit niet kan. En dan vertel je het tegen die kut Rutger die we verdomme pas 2 weken kennen!".
Het blijft doodstil totdat die 6 woorden weer tegen Matthy gezegd worden, die 6 woorden die hij zelf niet tegen zijn psycholoog durft uit te spreken, die hij sinds het incident nooit meer heeft uitgesproken. De naam die iedereen hem vroeger noemde 'Matt' hij wilde die Matt niet zijn, de Matt die Robbie had verkracht, die volgens Robbie geil was. "Je bent geil Matt, bloedje geil." Zegt Milo fluisterend in zijn oor.
In een paniekerige modus zakt Matthy weer terug naar de vloer, weer via de muur, alsof daar alles beter zou zijn. Opeens lijkt Milo een soort kopie, hoe kan dit? Hoe weet hij ieder woord, letter voor letter die Robbie tegen hem had gezegd opnieuw te zeggen. Hij was er geeneens bij.
"Kom op dit wordt leuk Matt"
"Dit is ons moment"
"Bloedje geil, dat ben jij." Herhaalde hij zeker wel 10 keer.
Daarna opeens vaak zijn naam, dat steeds harder leek te worden. "Matthy" klonk het eerst heel zacht door Milo zijn woorden door. Daarna klonk zijn naam steeds wat harden. "Matthy, Matthy, Matthy!" op het laatst lijkt hij een soort van terug te gaan naar zijn eigen universum.
Daar ligt hij, opeens in zijn in plaats van op de grond. "Niet doen!" Schreeuwt hij zo hard dat de buren hem nog zouden kunnen horen. "Wat doen Matthy?" vraagt Milo die naast hem ligt. Matthy voelt aan zijn shirt, hij is nog aan, hij heeft zijn shirt nog aan. "Gaat het wel?" vraagt Milo naast hem. "Huh, wacht wat is er zojuist gebeurd?" Milo kijkt nu nog verbaasder dan voorheen, "je bent, eh, wakker geworden? Je hebt je nogal verslapen. Rutger komt zo langs." Matthy kijkt nu verbaasd, "heb je het tegen hem gezegd?" vraagt Matthy, "wat gezegd?" Matthy schudt zijn hoofd, "laat maar" zucht hij.
Na een uur staat Rutger aan de deur, "Hola, kijk eens wie terug is van een weekend Mallorca." Lacht hij terwijl hij iets uit zijn rugtas pakt. "Kijk eens 2 magneetjes" Milo lacht maar Matthy kijkt hem bang aan. "Is er iets Matt?" Matthy kijkt Milo aan, hij weet ook dat Rutger net het verboden woord heeft gezegd. "Nee hoor" slikt Matthy. Waarna het gesprek door gaat.
Als Rutger weer weg is zitten Milo en Matthy aan de eettafel, "je bent er goed mee om gegaan Matthy, ik ben echt heel trots op je." lacht Milo, Matthy knikt waarna hij besluit het hele verhaal uitlegt. "Aa daarom," zegt Milo "je weet dat ik dat nooit, maar dan ook echt nooit zou doen hè." Matthy knikt, "het voelde gewoon zo echt."
—
Hee dit is het eerste deel!
Beetje random maar ja, ik had gewoon motivatie om wat kleinere verhalen te schrijven.
Ik hoop dat jullie het deel leuk vinden, wees vooral geen stille lezer, ik vind het echt leuk om comments te lezen.
Heb je nog ideeën? Ik hoor ze graag stuur me dan even een berichtje! :)
Dagggg 💗
