[01:39]
[gespreksduur 5:28:11]
(Matthy is normaal en Milo is schuingedrukt)
"Mhm"
"Word je moe?"
"Ja, straks val ik nog in slaap. Sorry."
"Hoeft niet. De 'mhm' antwoorden vind ik prima, het laat me gewoon weten dat je nog wakker bent."
"Een beetje."
"Het maakt niet uit, ik blijf wel gewoon praten. Gaat het wel goed?"
"Mhm"
"Nou ja, je vertelde me wel dat je na een dag zoals deze vaak geen fysieke of mentale energie meer hebt."
"Mhm"
"Ik weet dat ik heb gezegd dat ik je niet terug wil, maar weet wel dat ik er voor je ben en dat je tegen me kan praten."
"Mhm"
"Maar zoals ik eerder al vertelde, ik ben gewoon bang. Bang dat ik wakker word en dat berichtje krijg, en dat ik dan te weten kom dat er iets ergs is gebeurd."
"Mhm"
"Ik weet dat je hebt gezegd dat je het nooit gaat doen maar ik ben nog steeds bang."
"Mhm"
"Het was gewoon een erg spannende dag om je weer te zien, en ik had eerlijk gezegd nooit verwacht dat je me weer zou bellen."
"Hallo?"
"Ben je nog wakker? Zeg 'mhm' ik kan onderscheid maken wanneer je aan het slapen bent of gewoon te verdrietig om te praten."
"Ik wil nog niet ophangen."
"Ik weet dat je me niet kan horen maar ik blijf door praten."
"Ik heb je erg gemist. Toen ik net weer je stem hoorde voelde het vertrouwt. Ik vertrouw erop dat je echt geen antwoord geeft zodat ik kan zeggen wat ik wil en ik bid dat je ook echt aan het slapen bent."
"Ik maak me gewoon zorgen wanneer je me verteld dat ik me geen zorgen goed te maken.
Ik heb dit jaar veel meer gehuild dan dat ik me kan herinneren.
Ik ga gewoon nooit niet bezorgd zijn, snap je? Totdat je hulp krijgt, wat je totaal niet wilt.
Ik ben bang dat je je belofte verbreekt. Ik weet dat je hebt gezworen niet weg te gaan...
Maar dat zei je de laatste keer ook.
Weet je, ik heb nooit het laatste seizoen afgekeken, ik kon het gewoon niet. En ik heb het nooit terug gekeken. Er waren zoveel dingen waar ik niet naar kon kijken, en liedjes die ik niet kon luisteren.
Het is gewoon verdrietig. Je kwam in mijn leven en je was alles wat ik had gewild. Alles.
Maar ik verwachtte dat ene ding niet, en het leed tot, nou ja, een grote puinhoop.
Je hebt eigenlijk echt alles verpest, echt waar. Ik bedoel echt veel meer dan dat je denkt.
In mijn hoofd probeer ik liefde in beeld te brengen. Intimiteit. Compassie. Ik probeer te denken hoe ik iemand zou voorstellen aan mijn familie. Gewoon alles, huisje boompje beestje.
En gewoon bij instinct ben je er altijd bij. Zelfs als ik iemand anders erin probeer te denken. Ik wil je geeneens daar hebben na alles wat er is gebeurd. Maar je gaat niet weg, waarom niet?
Ik weet het niet, natuurlijk fantaseer ik het me niet express. Maar ik heb van je gehouden.
En ik hou nu van je.
...
Ik weet alleen niet of dit hetzelfde liefde is als wat ik voor je had.
Waarschijnlijk niet.
Maar houden van is gewoon wat ik doe, het is wie ik ben. Ik denk dat ik daar niks aan kan doen.
Ik ben moe.
Goedenacht."
....
....
....
"Mhm."
————-
Ik leef nog Ahahhaa ik heb gewoon geen zin meer om iets te schrijven.
Ik heb me misschien nog nooit zo kut gevoeld. De afgelopen weken heb ik 'het' 2 keer geprobeerd, ik leef nog steeds. Wtf. Haal me hieruit.
Ik weet niet wat ik hiermee wil bereiken, het boeit me eigenlijk ook vrij weinig.
Goedenacht
