Matthy
16
Hersentumor
Robbie
16
multipel myeloom (kanker in het beenmerg, ook weg de ziekte van Kahler genoemd)
Raoul
16
thymuskanker (kwaadaardige tumor in de thymus (een orgaan die belangrijk is voor je afweersysteem, het zit bij je borstbeen en vlakbij je hart.) thymuscarcinoom).
Koen
16
Hersentumor
Milo
16
pyelumtumor (nierbekkenkanker)
Ze zitten allemaal in een kring. Allemaal opgegeven door hun verpleegkundige. Ze zijn er vrijwillig maar toch ook weer niet. Een praatgroep voor jongeren met terminale kanker. Niemand wil hier echt zijn, sommige zijn ook niet komen opdagen maar er zijn toch 5 aanwezigen, klaar om hun laatste dagen met elkaar te delen.
Een paar hebben haar en een paar ook niet, sommige zijn er mager en sommige hebben juist een wat meer gezwollen gezicht. Twee hebben zelfs sondevoeding en sen iemand kan zelf niet meer lopen. Allemaal stralen ze vermoeidheid uit, alsof al het leven uit hun is gezogen. Ze hebben het allemaal geprobeerd, een iemand 4 jaar de andere werd direct gediagnosticeerd dat diegene bijna dood zou gaan maar wou nog een langere levensduur.
Een ding hebben ze wel gemeen namelijk een kaartje op hun borst met hun naam erop.
"Welkom allemaal, ik vind het fijn dat jullie er zijn," Begint Frank, hun ervaringspsycholoog van vandaag. Hij heeft tot 2 jaar terug kanker doorstaan en is nu genezen.
"Ik ben Frank, 27 jaar en 5 jaar geleden werd ik gediagnosticeerd met Non-Hodgkin lymfoom en 2 jaar geleden ben ik hiervan 'genezen' tussen aanhalingstekens want ik zit nog in de nazorg en ik heb nog veel controles maar voor nu is het voor zover ze weten weg. Ik zal hier altijd zijn, en er komen geen nieuwe leden of psychologen bij." Even valt er eens stilte. Iedereen zit in zichzelf gekeerd, een stukje uit schaamte maar ook een stukje van het gevoel van onbegrip. 'Ervaringsdeskundige' maar hij weet niet hoe het is om terminaal te zijn.
"Vinden jullie het lastig om hier vandaag te zijn?" vraagt Frank voorzichtig wetend dat hij misschien een beetje te snel gaat. De jongens halen hun schouders op.
"Ik heb voor jullie allemaal een boekje, hierin kunnen jullie dingen opschrijven wat je nog wilt doen, hoe de afgelopen week is gegaan etc. Hebben jullie al een make a wish gedaan?" een paar knikken. "Vertel, als je dat wil natuurlijk."
Iedereen kijkt elkaar even aan, maar Milo begint al te spreken. "was een jaar terug helemaal in de graffiti wereld en van de dure auto's. Ik werd thuis opgehaald met een limousine waarna ik graffiti mocht spuiten. Daarna gingen we weer door naar een circuit waar we gingen racen." verteld hij aan de groep. "Gaaf man, was het leuk?" Milo kijkt twijfelachtig, "het was leuk, meer dan ik had gewild, maar het kwam allemaal zo dichtbij. De dood you know? Ik had niet verwacht dat ik een jaar later nog zou leven." dat laatste zegt hij zacht met een trillende stem. Hij was typisch iemand die perongelijk zijn hele levensverhaal eruit gooit. Direct overvalt hem een soort lawine van schaamte, het valt helemaal over hem heen.
"Dan is het maar goed dat je er nog bent! Wilt iemand anders nog zijn ervaring delen?" niemand steekt een vinger op. Voor Frank is dit ook allemaal nieuw, hoe pakt hij dit aan en hoe zorgt hij ervoor dat de jongen hem gaan vertrouwen? Even denkt hij na, over wat het beste is om nu te doen.
"Zullen we de boekjes invullen? Als jullie hem even openslaan dan kan je je naam invullen en op de volgende pagina staan een paar vragen. Willen jullie die beantwoorden?" iedereen knikt.
1. Ik wil deze dingen graag in mijn leven houden.
.....
2. Ik wil deze dingen graag vermijden.
.....
