Chapter 6
Tumatak sa isip ko ang sinabi niya, but.. I really can't do that. Ilang taon kong pinaghirapan na hanapin ang taong pumatay sa magulang ko, at ngayong malapit ko nang malaman kung sino 'yon ay ngayon pa ako susuko at magbaback out? No!
Ipiniling ko ang ulo ko, at saka ako humiga nang maayos. Huminga ako nang malalim para iwasan na ang pag iisip ng kung ano-ano.
Makalipas lamang ang ilang minutong pagmumuni-muni ay hinila na rin ako ng antok ko.
"Mom!" I hugged her tightly.
Kakagaling lamang nila sa isnag business trip sa Hawaii. Isang linggo rin sila roon, kaya hindi ko sila nakita nang matagal.
"How's your day, my sweetie?"
"I did a great job at school, Mom!" I told her. "Where's dad?"
"Ibinababa ang mga gamit." aniya. "Bakit gising ka pa? Anong oras na oh, wala ka bang pasok bukas?"
I shrugged and smile at her. "At dahil kakauwi niyo lang, hindi ako papasok bukas."
"Anong hindi papasok?" I heard my dad's voice.
"Dad!" I rand towards him to give him a hug. He hugged me tightly and kiss my forehead.
I love my parents so much, nasanay ako na kahit wala sila, they always check up on me. When something's wrong, alam agad nila. Because they know how to communicate with their child.
Who would ever thought that one night of happiness will be one of my biggest nightmare?
It was past midnight when I heard a gunshot, habang kumukuha ako ng tubig sa ibaba. Lalabas na sana ako nung mga oras na 'yon, pero nakita ko na maraming lalaki ang nakapalibot sa dalawang taong nakaluhod.
"Sa tingin niyo ba matatakbuhan niyo ako?" I heard the man with a gun talk.
"I'm begging you, please.." My mom begged.
Takot at sakit ang nararamdaman ko nang mga oras na 'yon. I opened the door at dagli akong tumakbo patungo sa magulang ko.
"Mom! Dad!"
"Cacie! G-go back to your room!" My father shouted at me.
Hinila ako ng isang lalaki. "This is your daughter? She looks so young and.."
"Hayop ka!" My father tried to get the gun but the man hit him using his hand.
"M-mom.. D-dad.."
Nanginginig ang katawan ko nang magising ako sa isang panaginip na 'yon. Pinalis ko ang luhang tumulo sa aking mga mata.
Huminga ako nang malalim, bago ako bumangon sa higaan. Hindi na ako makakatulog kung ganoon, iisip isipin ko lang nang paulit ulit ang nangyari.
Kinuha ko ang pangtali ng buhok ko at ipinusod ang mahaba kong buhok, matapos non ay lumabas ako para magpahangin.
Madilim pa sa labas, sapagkat alas kuwatro pa lang ng umaga. Sana ay natutulog pa ako ngayon kung hindi ko lang napanagipan ang masalimuot na nangyari sa nakaraan.
Tumingala ako sa langit, wala na namang buwan at mga bituwin, mukhang uulan na naman yata. Napabuga ako nang hangin, talagang sasabay pa ang ulan?
"Hindi na yata ako patatahimikin ng nakaraan.." saad ko sa aking sarili.
"Because you keep on seeking for revenge, Cacie."
Napaangat tuloy ako nang tingin nang marinig ang boses niya. May hawak itong dalawang tasa, at mukhang may lamang kape 'yon.
Nakita niya ang pagtataka sa mukha ko kaya nagsalita itong muli. "Nakita kitang lumabas sa kwarto." aniya.
"Hmm, nagising lang ako, namamahay siguro." ani ko. "Bakit gising ka pa?"
Inilapag nito ang tasa sa mesa kung saan ako nakaupo, at saka siya umupo katapat ko.
"Marami akong tinatapos." aniya. "Mamaya na ako matutulog."
Tumango-tango ako sa sinabi nito at sumimsim sa kapeng inabot nito. Tinignan ko ang mukha nito, aminado akong gwapo siya, unang kita ko pa lang sa kaniya. Not that scenario, the very first one.
Mata pa lang niya, alam ko ng gwapo siya. Sa lalim pa ng boses, ay masisiguro mo na nga na may itsura siya e. What the hell did I just said that day?? He'll be dead if he's not handsome? The fuck, Cacie!
"May dumi ba ako sa mukha?"
"H-huh? Wala!" natatarantang ani ko at sumimsim muli sa kape.
"Ang sugat mo?"
"Masakit pa, fresh pa 'no!"
He nodded on what I've said. Tila may malalim itong iniisip, habang nakatingin sa akin kaya kumunot ang noo ko at pumitik sa harap nito. Napakurap-kurap ito at nagtaas ng kilay sa akin.
"Anong iniisip mo?"
Sumimsim ito sa kaniyang kape at tumingin sa akin. "Bakit ka may tama ng bala?"
"I was just freshening up my mind, when I heard a gun shot." I told him. "Ang sakit kasi ng sinabi mo, char."
"If I'm not mistaken tulisan ang mga 'yon." aniya.
Umiling ako rito. "You're wrong. Tulisan? I don't think tulisan would wear some expensive things, and Liam, they killed a man!"
Nagkibit balikat ito at tumingin sa akin. "If hindi tulisan, they are the members of The Virgonia's."
Kuminot ang noo ko sa sinabi nito. Ano naman 'yang Virgonia's na 'yan? Ang weird ng name ha.
"What's that?"
"A gang, no. They look like a gang, but they're not. Matinik kumilos ang mga 'yan, kaya hindi nahuhuli at hindi napapatunayan na guilty." aniya. "If you know the virgo signs, they have a tattoo in their back, katulad ng sign ng mga virgo."
"How about their leader? Liam, if sila nga ang sinasabi mo, I am probably sure that the old man that I saw yesterday was their leader!"
"Anong itsura niya?"
Umiling ako rito, dismayado. Hindi ko nakita ang mukha nito, but I am sure with his voice, matanda na siya. "Hindi ko nakita, but I am sure! He is an old man! I heard his voice!" I told him. "And if ever.. He might be the one, that I am looking for."
"Cacie, are you really not going to stop what you're planning?"
"My parents got killed, and you want me to stop on seeking for revenge?" I chuckled painfully. "Nasaksihan ko ang nangyari sa magulang ko, Liam. To witness that kind of crime, it hurts me so much. Wala man lang akong nagawa, para ipagtanggol ang magulang ko.."
"Kaya ilalagay mo sa kamay mo ang batas?"
Umiling ako rito. "Walang kwenta ang batas, Liam. Hindi ang batas makakatanggal ng sakit na nararamdaman ko, dahil tinalikuran ko na ang paniniwala na may hustisya pa sa mundong ito."
Huminga ito nang malalim at tumingin sa akin. "I know you're in pain right now, Cacie.."
"I don't need someone who will stop me right now, Liam. Tatapusin ko kung anong sinimulan ko.."
"I know.." he looked at me with his sincere and worried eyes. "If I can't stop you from seeking revenge, then I am willing to become as your sorcerer and your armor.."
YOU ARE READING
The Hottest Revenge
ActionThe cruel world let her suffer alone. She seek for attention and love that she thought she would never feel, because of the tragedy that happened. "Love doesn't exist. There's no love in this world." she said painfully. "No one will ever love someo...