The Hottest Revenge

7

Chapter 7

“If I can’t stop you from seeking revenge, then I am willingly to become as your sorcerer and your armor..”

May kung anong sakit at saya ang gumuhit sa puso ko, at tila ba may kung anong paru-paru ang naglalaro sa tiyan ko. What the hell is this feeling?

He was looking at me intently and sincerely. Para bang kinakausap ako ng kaniyang mga mata. His eyes were full of emotions, but all I can see is sincerity.

“Uh..” I was too stunned to speak.

“I know, nagulat ba kita?” he asked. “But, I am sincere, Cacie. You’re not alone in this battle. I am with you..”

I smiled to him wholeheartedly. How can he say those sweet words at this moment? Masiyado akong nadadala, pero hindi pwede. Harangan mo ang puso mo, Cacie.

“But, you told me kahapon that I am alone, and now you’re telling me that I’m not alone because I have you, what’s with the change of mind?”

Nagkibit-balikat ito. “I’m sorry. Nabigla ako non, because it’s true, you are mean, Cacie.” aniya. “But, I like it..” bulong ang nasa dulo, pero narinig ko pa rin.

My brows furrowed on his statement. He like, what???

“Huh?”

Nagkibit balikat ito at tumayo na. “Halika na sa loob, para makapagpahinga ka pa.”

I nodded on him, tatayo na dapat ako nang bigla na lamang kumulog nang malakas, sa gulat ko ay nahulog ko ang hawak kong tasa.

“I’m sorry!” I said and tried to get the broken pieces of the glass.

My hands were shaking, kaya bigla niya akong pinatayo. “Ako na riyan..” aniya at hinila ako papasok sa loob ng bahay.

My anxiety is attacking me again. Damn this trauma, hanggang kailan ba ako matatakot sa kulog at ulan? Hanggang kailan ba ako magtatago sa dilim, sa tuwing naririnig ko ang kulog na ‘yan.

Other people enjoy rains and thunder, they find peace everytime that the sky is heavy. They enjoy reading and listening to music, everytime the rain is falling.

While me.. I’m always hoping that everyday will be a sunny day, na sana hindi umuulan at wala akong maramdaman na takot at sakit.

Cacie, nalabanan mo when you first came here! Stop being weak, and face your fears!

Huminga ako nang malalim, nang makapasok sa kwarto. He turned on the lights, at may pinindot ito na button, kung kaya’t wala akong marinig kundi ang tunog ng aircon.

“Stay here for a while, lilinisin ko lang yung kalat sa baba.” aniya.

“Uh, okay..”

Kumalma ako nang wala na akong marinig na tunog ng ulan at kulog. Kinuha ko ang kumot at nahiga ako sa kama. Ramdam ko ang mabilis na pagtibok ng puso ko, hindi ko mawari kung dahil ba sa pagkabalisa kanina, o dahil sa kabang idinudulot niya.

Maya-maya lamang ay bumukas ang pinto at pumasok ito. “You okay now?”

“Yeah.”

“I’ll stay here for a while..” aniya.

“O-okay..”

Tumagilid ako nang pagkakahiga, para hindi ko siya makita. Paano naman ako makakatulog kung nandito siya at pinapanood ako? Mababaliw na yata ako!

Hindi naman ako makakatulog nito! Naka-on ang ilaw, hindi ako sanay na bukas ang ilaw kapag natutulog ako, anong gagawin ko, magtutulog-tulugan ako?

I closed my eyes, and I tried to feel if he’s still there. Malamang nandiyan pa siya, hindi ko pa naririnig na bumukas ang pinto.