HER DANGEROUS SHADOW

KABANATA 5 : BAGONG UMAGA

Sa isang di pansin na pagtulog, nagising si Akari sa isang umagang puno ng maaliwalas ng hangin ang dumadapo, binubukalan ang kalangitan ng mga alitaptap ng rosas at ginto. Hinipo ng sinag nito ang mansyon. Si Akari, matapos harapin ang mga pagsubok ng ritwal, ay tumayo sa mga hakbang, titig sa binagong anyo ng istraktura na noon ay may dalang pamana ng mga sumpa.

Sa paggising ng nayon sa balitang tagumpay ng ritwal, ang bulong ng pasasalamat at kasiyahan ay kumalat sa buong komunidad. Ang mga dating takot na mga tingin sa mansyon ay ngayo'y nag-iba tungo sa mga ekspresyon ng pag-asa at paghanga. Ang hangin, noon ay mabigat sa bigat ng mga lihim, ngayo'y bumibilis, nagdadala ng pangako ng isang bagong simula.

Si Akari, nakasuot pa rin ng seremonyal na kasuotan, bumaba sa mga hakbang upang sumama sa mga taga-nayon. Lumapit ang mga matanda, ang kanilang mga mata'y puno ng bagong paggalang, at sinalubong siya. Binigyang pugay siya ng mga salitang puno ng pasasalamat, kinikilala ang kanyang tapang sa harap ng nakaraan at ang pagputol ng mga tanikala na dumidikit sa kanyang pamilya.

Akari: Huhh? ba't ako andito? kanila lang kausap ko sina mama tsaka, ano bang nangyayari talaga? "Ayos na po ba ang lahat? yun na po ba yun? tama po ba ang mga ginawa ko?" pagtatakang sambit.

Aling Tasing: "Hindi ko rin aakalaing ganon mo lang kabilis matatapos ang lahat, tunay ka ngang pinili"

Ang nayon, hindi na nababalot ng dilim ng sumpa ng mansyon, ay unti-unting umusbong. Ang mga tao ay nagpatuloy sa kanilang pang-araw-araw na buhay na may binibigyan ng panibagong layunin at pag-asa. Ang mga hardin sa paligid ng mansyon, dating nabubuang at lagalag, ngayo'y naglalakihang may makulay na mga bulaklak, na sumasalamin sa bagong sigla ng komunidad.

Akari: Tama, sina mama, muntik ko nang makalimutan.

Shei: "Oh anak andyan kana pala, ang aga mo kasing nagising, hinanap kita don sa kwarto mo pero hindi na kita naabutan at ang sabi ng kapitbahay ay namasyal ka daw"

Akari: Bakit ganon, bakit hindi ko maramdaman ang pag-aalala ni mama? "Ma, ngayon mo lang ba ko nakita? Diba kinausap mo ko kanina? Sina papa nga pala tsaka si Nanami asan?

Shei: "Andon sa labas, nagtatanim yata, pinapalitan yung lantang bulaklak sa harden at tsaka bakit ba parang nagmamadali ka, puro ka tanon, san ka ba kasi galing?"

Akari: "A-a-ahh don lang po sa labas." Puno ng pagtataka ay agad tinungo ni Akari ang harden upang hanapin ang kanyang kapatid at ama.

Nanami: "Napakaganda naman ng Akari namin, nag enjoy kaba sa pamamasyal mo?" nakangiti nitong sambit.

Akari: Ang bait yata nito sakin. "Buti naman at tanggap muna yung gandang meron ako, nagising kana rin sa katotohanan"

Nanami: "Bakit? nilait ba kita? ni minsan hindi ko yun ginawa Akari"

Akari: Anong hindi? araw-araw mo kong nilalait, teka bakit parang may mali.

Brandon: "Akari yung mga lantang halaman, sunugin mo don sa unahan, wag mong iwanan hanggat hindi namamatay yung apoy, baka magkasunog pa dito" utos nito.

Akari: "Papa naman, alam mo namang hindi ako pwede sa mausok diba? teka? alam naman ni papa yun tsaka hindi niya nakakalimutan yun. Ano bang nangyayari, bakit parang lahat nagbago yung ugali.

Batid ni Akari ang pagbabago sa kanyang paligid pati narin ang biglaang pagbabago sa ugali at pakikitungo ng kanyang pamilya. Sa mga sumunod na linggo, si Akari ay naging sagisag ng tapang at pagbabago. Hinanap siya ng mga taga-nayon para sa kanyang gabay, hindi lamang sa mga bagay na may kinalaman sa supernatural kundi pati na rin sa pang-araw-araw na mga hamon na kanilang hinaharap. Tinanggap niya ang kanyang papel bilang isang pinuno nang may kababaang-loob, nauunawaan na ang paglalakbay ay hindi lamang tungkol sa kanyang sariling kalayaan kundi pati na rin sa pagdadala ng kasaganaan sa kanyang paligid.