3/bölüm

53 7 1
                                    

Hikayeyi unutmuş olabilirsiniz isterseniz 1.bölümden baştan okuyun...

Aley için içimde bir his yoktu ama nedense Aleyin düşmanım olduğu gerçeği kasıklarımda bir sancı yaratmaya yetiyor.

-hadi millet yarın işimiz çok

Kuzenim berkay'ın söylediğinden sonra kasıklarımdaki sancı çok daha artıyordu,yapacakları çatışmaya bende gitmelimişdim? Gidersem onlarla nasıl savaşırdım

Peki ya Aley onu öldürürlerken izleyebilirmiydim?

Ama o orda ölmezse kuzenime birşey olursa ne yapacaktım. Derin düşünceler beni içine çekerken orda uykuya daldım.

Uyandığımda boynumdaki ağrıyı hissedebiliyordum üst kata çıkıp yüzümü yıkadım birşey kaçırmamak için aşağıya indim ama kimse yoktu.

Gözlerimi açtığımda tam beş saat geçmişti ve ben uyuya kalmış yeni uyanıyordum saat geçtikçe karnımdaki sancı artıyordu , içimi korku sarmıştı
Bana planlarından veya ne yapacaklarından bahsetmemişlerdi sadece çatışma gibisinden şeyler söylemişlerdi.

Bana ise sadece evde oturmamı bir yere gitmemem gerektiğini söylemişlerdi.

İçimde Aley için bir endişe olsa bile kuzenim için daha çok endişeleniyordum. Bu akşam çatışma olmamalıydı olacaksa kuzenim orda olmamalıydı ayağa kalkıp hızlı adımlarla üst kata daha sonra kuzenimin odasına gittim.

Yanında arkadaşı ile birlikte yatağın üstünü silahlarla doldurmuş hepsini hazırlıyorlardı.

Namlularına susturucu takıp şarjör yerini kontrol edip dolduruyolardı. Bunu o kadar hızlı yapıyolar ki nefes almaya bile vakitleri yok gibiydi.

Kuzenim silahlar ile oyalanırken yanındaki arkadaşı silahlara bakmasına rağmen bi taraftan bana bakıyo beni baştan aşağıya süzüyordu. Bakışlarından rahatsız oldum, arkamı dönüp geri çıkacakken kuzenim

-noldu

Sonunda farkettin amk dememek için kendimi zor tuttum.

Adımlarım durdu.Bu durumu arkadaşı yanındayken söyleyemezdim.

-Hiç sadece baktım

Cevap bile beklemeden odadan çıktım,evde nerdeyse hiç kimse yoktu,çoğu dışarda planlarını konuşuyorlar beni dahil etmiyorlar,bana güvenmiyorlar.

Ama haklılar bu çetede işim bile yoktu zaten beni kuzenimin zoru ile almışlardı , bende burda bu durumda olmak istemiyordum insanların canını yakmak ise hiç istemiyordum.

Bir adamın eve hızlıca gitdiğini bana baktıktan sonra umursamayarak bağırdı

-Başlıyoruz

Kuzenim ve arkadaşı ellerindeki çantalar ile hızlıca aşağıya indiler kuzenimin bana söylediği tek kelime

-Evden sakın dışarı çıkma

Zamansız KayıpHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin