•Yanılgı• || Muichirou x Reader || Modern Au || Demon Slayer ||

Korku

Son zamanlardır zihnimi kurcalayan bir düşünce var sevgili günlük. Aslında bir bakıma bugün bu düşünceyi açıklamaya geldim ama bir yandan da içten içe duyduğum özlemi , karışık hisleri aktarmak için elimde kalem. Yavaştan başlayayım o halde; dengeli , dengesiz, karışık veya açıkça yazayım içimdekileri...

İlk görüşte aşk nedir ? En bilindik anlamıyla başlayayım anlatmaya.

Karşısındaki kişinin o duruşu , asilliği , yaydığı çekicilik ve belki de bunun gibi daha birçok şey etkiler kişiyi. Yani gördüğün kişinin görünüşünü beğenmektir, aşk değildir bu. Bu bir hoşlantıdır. Çoğu insan ilk görüşte aşkı bu şekilde yorumlar ve belki de kalıplara sığdırır. Lakin bence ilk görüşte aşk tek bir şeye bağlı değildir. Değişebilir kişiden kişiye...

Birinin gülüşü zamanla senin neşen , sevincin olur. Onun hayat dolu gülümsemesi, gözlerinin parıldamasına sebep olur. Bazen de onun gözündeki ışıltılar senin yüzünde bir tebessüm bırakır. Böyle değişkendir işte. Tanımıyorsundur belki onu ama öyle güzel gülüyordur , öyle güzel bakıyordur ki gözlerine bazen onunla bir kaybolur bazen de onun sesiyle, gülüşüyle bir uyanırsın hayal dünyandan.

Bir insanı bakışlarından tanımak kolay mıdır zor mudur sizce ? Her ikisi de değil bence. Herkes birbirini zamanla tanır elbet lakin ilk izlenim çok önemlidir. Önyargıların oluşmasında önemli rol oynar. Eğer kötü bir ilk izlenim bıraktıysan insanda o kişi de hakkında kötü önyargılar oluşturabilir.  İlk görüşte aşkta da böyledir bu belki de. Atılan nefret dolu bakışlar bir kişiyi ürkütebilir fakat sıcak bir bakışla karşılarsan bir kişinin gözlerini, ona sıcak bir kucak açmışsındır.
İnsanlar genellikle korkarlar. Bakışlardan , anlamlarından , gözlerden... Korkarlar hepsinden. Bu yüzden sıcak bir kucak arayışı -sıcak bakışlar- ararlar. Ararlar ki bulduklarında sarılabilsinler. Çünkü sarıldıklarında etrafındakileri umursamayacaklar , görmeyeceklerdir.

Biliyorum biraz çelişkili, saçma yorumlardan ibaret oldu gibi lakin demek istediğimi anlatabildiğimi düşünüyorum. Son yazdığım ilk görüşte aşkla pek ilgisi olmasa da arkadaşlıklar ve belki de sevgi bağında önemli bir etkisi var bana kalırsa...

Sevgili günlük, sana daha önceden de anlattığım üzere ondan ne zaman hoşlanmaya başladığımı tam olarak bilmiyorum. Bir yandan da ilk görüşte aşık olduğuma pek inanmıyorum. Bana göre ben ona içten içe güvendim , belki de bu yüzdendir hoşlantım. Bir sığınak , bir dayanak aramaktır tek isteğim. Ne istediğimi , ne hissettiğimi hala daha bilememek ve kavrayamamak fazlasıyla üzücü...

Biraz yorumlardan ve de bu tarz düşüncelerden uzaklaşmaya ne dersin sevgili günlük ? Sana birkaç şey anlatayım okulda olan.

Kitap sınavı olacak 1 haftalık tatil sonrası. Ben yarısına geldim ve sınıfın çoğunluğu ise başlamamış durumda. Tenefüsteydik ve ben soru çözüyordum , arkadaşlarım(?) ise cam kenarında , kendi aralarında sohbete dalmışlardı. Göz ucuyla sağıma baktım, kitap okuyordu. Sınav olacağımız kitabı. Bayağı az sayfası kalmıştı bitmesi için. Soruma döndüm ve çözmeye devam ettim. Öylece geçti tenefüs.

Sıkıcı ve de sadece yazı yazmakla geçen edebiyat dersinin ardından kitabımı çıkartıp koydum sıraya. Sınav olacağımız kitabı. Ve okumaya nerede kaldıysam devam ettim. Zihnimde ki karmaşık düşünceler arasındayken kitaba her ne kadar odaklanmak zor olsa da bir şekilde başarıyordum. Sağ üstten bana bakmaya başlayan bir çift nane yeşili gözleri fark ederek döndüm arkama. "Hangi kitabı okuyorsun?" Sakin sesi insanı uyutabilecek kadar yumuşak ve büyüleyebilecek kadar da eşsizdi. O her haliyle mükemmeldi...

Kitabın kapağını kapattım yavaşça ve gösterdim. "Bu kitabı okuyorum , sınav olacağımız kitabı." Bu sefer bilmiş bir ses tonuyla konuşmaya başladı. "Ben o kitabı az önce bitirdim." Hafifçe kıkırdadı bu sözlerin ardından. Bende sanki onu hiç okurken görmemiş gibi davrandım. "Çoğu kişi okumaya başlamamış bile. Peki ya sen nasıl bitirdin? Yeni mi başlamıştın?" Kafasını hafifçe bir sağa bir sola salladı. "Hayır, yazılılardan bir iki hafta öncesinde başladım ve çoğunluğunu dün gece bire kadar okuyarak bitirdim. Sadece bir buçuk tenefüsümü alacak kadar kısım kalmıştı." Şaşırmıştım nedense. Kitap okumaya bayılan biri olarak gece bire kadar kitap okuyabilir hatta daha da geç saatlere kadar okuyup kitabı bitirebilirdim. Okurken öyle çok hırslanırdım ki bir bölüm daha bitsin derken kitap biterdi işte. Şaşırdığım şey ise onun da bu kadar çok hırs yapmasıydı. Belki de kitabı sevmiştir diyeceğim ama bilemiyorum , birtakım cevapsız sorular işte.

Böyle bir iki cümle ile sohbetimizi devam ettirdik ve ardından da ben kitabıma o ise büyük ihtimalle kantine gitti. Lakin benim için cevapsız sorularla dolu bir zihin ile kitap okumak pek kolay olmayacaktı o an.

Sevgili günlük, biliyor musun bazen bana yaşadıklarım gerçekmiş gibi gelmiyor. Sanki hepsi kendi zihnimin içinde yaşadığım birkaç sahneymiş gibi. Sanki gerçeklikte değilde kendi hayal dünyamda yaşıyorum. Sanki...

Fazla şanslı hissediyorum kendimi. Benimle sürekli sohbet ettiği ve baktığı için. Ancak korkuyorum fazlasıyla... Öğrenecekler diye. Durum tersine dönecek diye. Değişecek diye...
Bu korku beni öylesine boğuyor , öylesine yoruyor ki... Olumsuz düşünmek her ne kadar istemesem bile bu tarz düşünceler bir anda beliriveriyor zihnimde...

Sevgili günlük, ben sanırım artık yazmayı bırakmak istiyorum. Yazdıkça içim rahatlamıyor , zihnimdeki düşünceler azalmıyor aksine daha da düşünüyor , daha da yoruluyorum. Kaçmak isterken yakalanıyor gibi hissediyorum. Bu belki son yazışımdır , bilemiyorum. Fakat tek bir bildiğim var o da artık yazmak istemiyor oluşum.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Evett bir bölümün daha sonuna geldik... Bölüm nasıldı ? Umarım beğenmişsinizdir açıkçası benim pek içime sinmedi çünkü fazlasıyla düşünceden düşünceyr atlamış gibi hissediyorum. Umarım fazlasıyla rahatsız edici olmamıştır <': bu tarz sıkıntılar varsa söyleyin hemen düzeltmeye çalışayım.

Bu arada ficin sonlarına yaklaşıyoruz haberiniz olsun bir iki veya üç bölüm sonra bitecek.

İyi günler dilerim (':