Yarım Kaldık

Bölüm 2

4 yıl sonra

Aradan 4 yıl geçmişti 27 yaşına gelmiştim. O günden sonra asla eskisi gibi olamadım korktum yine aynısı olacak diye . 4 yıl yalnız yaşadım her zaman ki gibi. Yalnızlık benim hayatımın bir parçası haline gelmişti asla yerinden oynamayan bir parça. 4 yıl boyunca değiştim artık kimseye acımıyordum kendi ayaklarımın üstünde durabiliyorum . Bir erkeğe muhtaç olmadan. Fransa'da dövüş eğitimi ve silah eğitimi aldım. Yiğit'in ailesi mafya idi çok bilinmeyen bir mafya. Bende artık mafya idim dayım sayesinde. Dayım Fransa'da yaşıyor kendisi de bilinmeyen bir mafya bu tür işlerden pek hoşlanmazdım ama artık işim haline gelmişti dayımın adamları artık benim adamlarımdı. "Gidelim bakalım Türkiye'ye Yiğit senin için geliyorum yeni düşmanın olarak".Bu arada söylemeyi unuttum artık çok varlıklı ve güçlü biriydim o yüzden bir sürü iş birliği yaptığım şirket ve mafyalar vardı. Şansa bakın ki Karaman şirketi ile iş birliği yapacaktım ve bu Karaman şirketi Yiğit'in annesine aitti. Havaalanına doğru yürüdüm bu bana bir anıyı hatırlattı ama tek fark duygulardı o zaman üzgün ve çaresiz bir Yasmin vardı. Şimdi ise intikam duygusu vücudunu kaplamış bir Yasmin var. Yarım saat sonra uçağa bindim. Uçak yaklaşık 5 dakika sonra kalkışa geçmişti ben de o sıra uyuyakalmışım .

(Türkiye'de)

Sonunda ana vatanıma kavuşmuştum en son bu ülkeden üzgün şekilde çıkmıştım ama sonradan fark ettim ki değersiz ve gereksiz insanlar için üzülmeyeceksin. Sonunda kalacağım otele geldim. Resepsiyon da ki kadın "Oda numaranız 233" Dedi bende teşekkür edip asansöre doğru yürüdüm. Asansörden indikten sonra odamın önüne geldim kartı kapıya okutup içeriye girdim. Kendimi hemen yatağa attım zaten hava iyice kararmıştı. O sırada uyuya kalmışım.

(Ertesi gün)

Hemen kalktım ve elimi yüzümü yıkadım sonuçta bugün önemli bir gündü Karaman şirketine gidecektik. Üstüme bir beyaz gömlek altıma ise siyah kumaş pantolon giydim yanıma birde siyah ceket aldım. Kahvaltı yapmadan çıktım. Arabaya bindikten sonra Karaman şirketine doğru yol aldık. Sonunda varmıştım. Arabadan indim ve korumalarımla birlikte içeri girdik. Sonunda Yiğit'in annesini bulmuştuk. "Merhaba Yasmin kızım" Dedi Yiğit'in annesi bende "Merhaba ama lütfen geçmiş de ki defterleri açmayalım" Dedim. 3 saatin sonunda işlerimi halletmiştim tam şirketten çıkacakken karşıma o çıktı. Yiğit tamda vaktiydi cidden yalan söylemek istemiyorum onu unutamamıştım ama nefret ve intikam duygum daha baskındı sevgi duygusuna göre. "Yasmin burada ne yapıyorsun " İş birliği " Dedim. Ama bunları soğuk bir sesle söyledim. "Annemin şirketinde mi?" Dedi. Bende yine soğuk bir sesle "Evet ne oldu beğenemedin mi? " Diye sordum. O da "Ne hayır ah neyse Yasmin ben seni çok özledim " Dedi. Bende " Ne o Ceren sana istediğin sevgiyi ve değeri veremedi mi? "Dedim. O da " Ne hayır gerçekten inan bana " Dedi. Ben ise " Bak Yiğit artık bende sana kanacak göz yok " Dedim ve ekledim "Artık yeni düşmanın benim kork benden " . Korumalara "Gidebiliriz " Diyip yürümeye başladım. Arabaya bindim ve otele doğru yola çıktık.

Artık daha güçlü bir Yasmin var..

Umarım sevmişsiniz dir 🩵🩷