Kiedy aranżowane małżeństwo siostry Jimina zostaje odwołane na kilka godzin przed ślubem, postanawia ona oddać swojemu bratu bilet na zaplanowany miesiąc miodowy. Jimin był przeszczęśliwy... dopóki nie dowiedział się, że pan młody również wpadł na t...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Witam Was w nowym tłumaczeniu! Miłego czytania — ola
━ ❖ ━
— Co to znaczy, że ślub jest odwołany?
Jimin patrzył w szoku na swoją młodszą siostrę, podczas gdy jego dłonie nieumiejętnie próbowały przymocować mały bukiecik kwiatów do kołnierzyka swojej marynarki. Po kilku próbach zrezygnował jednak, odkładając go na stół i podszedł bliżej dziewczyny.
— To znaczy, że jest odwołany — powiedziała, wzruszając ramionami, po czym zdjęła z dłoni jedwabne rękawiczki i położyła je na toaletce przed sobą.
— Soojin, przecież ślub jest za niecałe dwie godziny. O czym ty mówisz?
Dziewczyna ponownie wzruszyła ramionami, a następnie wyjęła wsuwki z włosów, pozwalając swoim ciemnym lokom opaść swobodnie na ramiona.
— Junghyun właśnie do mnie zadzwonił. Z tego, co zrozumiałam, to ojciec i Jeon Jungwon pokłócili się przez jakąś umowę biznesową. Mówił chyba coś o negocjacjach kontraktowych? W każdym razie, ich kontrakt został zerwany, więc ślubu nie będzie.
— Kontrakt został zerwany? — Powtórzył Jimin, gdy z szeroko otwartymi oczami starał się zrozumieć słowa siostry.
Być może nie był już wtajemniczony we wszystkie sprawy związane z jego rodziną, ale doskonale zdawał sobie sprawę z tego, jak ważny był to kontrakt. Porozumienie między Jeon Corporation i Park Industries oraz ślub Jeon Junghyuna i Park Soojin były dwoma czynnikami niezbędnymi do zjednoczenia dwóch najbardziej elitarnych rodzin w Korei Południowej.
Jednak najwyraźniej plany się zmieniły. Jimin odetchnął z ulgą.
— Cóż... przykro mi — powiedział z udawanym rozczarowaniem.
— Och, nie udawaj. Przecież wiem, że tak naprawdę masz ochotę skakać z radości — prychnęła dziewczyna.
— A możesz mnie winić? Przez ciebie niemal zmuszony zostałem zostać szwagrem Jeonów!
Soojin zaśmiała się głośno i pociągnęła żartobliwie za jego krawat.
— Czyżby? Mam w takim razie rozumieć, że nie chciałeś spędzać każdego Chuseok i Bożego Narodzenia, udając szczęśliwą rodzinkę z Jeon Jeonggukiem?
— Nawet tak nie żartuj — wzdrygnął się. Samo to imię wywoływało w nim dyskomfort.
Jeon Jeongguk. Najmłodszy syn rodziny Jeon, złote dziecko i oczko w głowie rodziców. Idealny Jeonggukie, który całe życie stawiany był na piedestale, podczas gdy Jimin musiał znosić bycie porównywanym do niego przez wszystkich dookoła, w tym przez swoich własnych rodziców.
Jeongguk nigdy nie zawiódłby swoich rodziców tak, jak Jimin robił to na każdym kroku. Jeongguk nigdy nie zrezygnowałby ze studiowania biznesu na najbardziej prestiżowym uniwersytecie w Seulu, aby pójść do szkoły artystycznej tak, jak zrobił to Jimin. Jeongguk nigdy nie odmówiłby przejęcia firmy swoich rodziców, wyrzekając się swojego dziedzictwa i przynosząc wstyd swojemu nazwisku tak, jak zrobił to Jimin.
