Ik knal neer op de bank en kijk doelloos rond totdat ik austin hoor aanbellen ik sta op en loop door de hoge hal naar de voordeur en doe hem open, austin staat daar met rode ogen en geeft me een knuffel 'niet huilen' fluisterd hij, ik hadt geen eens door dat ik huilde totdat hij het zei. Hij laat me los en loopt via de achterdeur naar de garage terwijl ik hem volg. 'Het is mijn schuld' fluister ik terwijl hij een sleutel pakt en helemaal naar de andere kant van de garage loopt waar een rij BMW's staan. Volgens mij heeft hij niks gehoord want hij stapt in 'kom je mee?' Vraagt hij. Ik knik van nee en hij geeft gas. Austin is Jason' s oudere broer hij is 2 jaar ouder dan Jason dus hij is 19 hij is ook mijn broers beste vriend. Toen Jason en ik een tijdje iets met elkaar hadden waren we eerst onafscheidelijk maar na een tijdje hadt ik gehoord van Cather een van me beste vriendinnen dat ze hem met iemand anders hadt gezien en na een tijdje zoende hij ook voor mijn gezicht omdat hij dronken was en een dag later toen ik hem ernaar vroeg kon hij er zich zogenaand niks meer van herrineren, maar ik wou het niet uitmaken eigenlijk hadt hij met ons 2en tegelijk maar dat boeide me niks ik wou mijn beste vriend en vriendje niet kwijt, later hadt hij nog met iemand anders terwijl wij nog steeds iets hadden. Toen kwam austin heel vaak naar ons voor een project voor school dus ik ben bevriend geraakt met hem en zo ging het verder we gingen steeds meer dingen met elkaar doen zonder dat Jason het wist, we groeide zo uit elkaar we hadden het geen van beide uitgemaakt maar we vonden het wel goed hoe het toen was we zoenden nog wel maar meer niet dus ik ging met austin . Toen is hij er dus achter gekomen en nu... ik bedenk me dat ik doelloos in de garage van de Jannsen sta en loop naar huis, onze huizen staan maar een meter of 200/300 van elkaar af er tussen in staan er 4 villa's en een weg dus ik kom gemakkelijk thuis. Thuis kom ik Michael tegen in de keuken, 'ben je aangereden ofso?' Vraagt hjj me droog. 'Nee wattan?'. 'Het lijkt alsof er een bom in je gezicht is ontploft' zegt hij en ik loop naar boven ik ga nog onder de douche en probeer wat teslapen, als het na een tijdje niet lukt pak ik een random broek en shirt van de grond en trek hem aan opweg naar de ziekenhuis denk ik en pak de sleutel van mijn mini cooper...
Ik loop naar de receptioniste en vraag haar waar ik jason Jannsen kan vinden, 'hij wordt geopereerd' zegt ze met een raar stemmetje 'ik vraag niet wat ze met hem doen waar is hij?' Vraag ik zo lief als ik kan. '2e verdieping rechts ' zegt ze en keert haar rug naar me toe. Ik stap in de lift als ik op de 2e verdieping ben stap ik uit. Ik zie ze zitten austin half onderuit gezakt meet zijn mobieltje meneer Jannsen aan de telefoon en mevrouw jannsen met een zakdoek aan het snotteren. Ik loop naar ze toe en zeg 'hoi'. Austin kijkt even op en mompelt 'hé' terwijl mevrouw Jannsen me geen eens opgemerkt heeft. Ik ga naast austin zitten en vraag 'en... wat zijn ze met hem aan het doen?'. 'Operatie hij heeft een hersenschudding en hij hadt een tijdje een hartstilstand ze moesten hem wakker houden door de hersenschuding maar hij hadt tegelijkertijd een hartstilstand dus.. en hij heeft een gebroken arm een gebroken enkel en nog een paar gekneusde plekken' mompelt hij waardoor mevrouw jannsen nog harder moet huilen. Ik kijk een beetje ongemakkelijk bij het idee dat het mijn schuld is. 'En... hoe komt het?' Vraag ik zachtjes. 'Teveel gedronken en waarschijnlijk drugs en daarna is hij ook nog onder een vrachtwagen terecht gekomen' fluisterd austin bijna, nu gilt mevrouw jannsen bijna van het huilen 'het is mijn schuld, ik... ik ben een slechte moeder!' Gilt ze. Ik kan mijn tranen ook niet meer inhouden en er rollen tranen over mijn wangen. Austin ziet het en houdt mijn hand vast. 'Kan ik even met je praten?' Vraag ik na een poosje. Hij staat op en neemt me mee naar de wachtkamer waar hij naar de muur staart. 'Nou?' Mompelt hij. '3 dagen geleden kwam ik jason tegen...' hij kijkt me eindelijk aan. 'Toen, hij vroeg hoevaak...' zeg ik zacht. 'Wat antwoordde jij?' Vraagt austin meteen. '2' fluister ik. 'Dus hij weet het?' Vraagt austin. 'Ja, en gister kwam hij' zeg ik en ik moet huilen. Ik ga zitten en austin komt naast me zitten en slaat een arm om me heen. 'En toen?' Vraagt hij zacht. 'En... en toen hij kwam dus naar mijn huis en vroeg of die mocht blijven slapen en... en ik zei nee' zeg ik 'en ik moet nog harder huilen 'als ik hem niet weg stuurde was het nooit gebeurt' mompel ik. 'Dat hadt je nooit kunnen weten jullie relatie was als een kat die met een hond neukt en hij gebruikte drugs al een tijdje' zegt austin zacht en staat op. 'Kom je mee je broer heeft me geappt hij is zo hier'. 'Oke' zeg ik en ik loop achter hem aan.
