'Jason was een goede jongeman, hij stond voor iedereen klaar..' hoor ik meneer Jannsen de stiefvader van Jason zeggen, we zijn op de begrafenis van Jason en meneer Jannsen houdt een spech. 'Hij wou veel voor de dieren, mensen en voor de natuur doen' gaat hij verder, ho dat klopt niet. 'En natuurlijk wou hij net zoals ik, hartchirug worden' zegt hij trots, maar dat klopt ook niet ze dwongen Jason om hartchirug teworden maar zijn cijfers waren toch niet goed genoeg om toegelaten teworden. 'Hij hadt nette vrienden en stond zoals ik al zei voor iedereen klaar..' No, geen nette vrienden beter kon hij 'Hij hadt skere vrienden die hem dwongen drugs tenemen' zeggen. 'Maar we zijn hem nu kwijt, ik wil iedereen bedanken die vandaag aanwezig is' zegt hij en hij geeft de microfoon aan een man. Overal staat papparazzi omdat mijn vader aanwezig is, hij wou er zogenaamd bij zijn om mij te steunen niet omdat het goed is voor zijn naam, maar het ergste is nog chloe is ook aanwezig, maar wat nog erger is ze doet alsof ze moet janken. 'Meneer Moore kunt u naar voren komen' vraagt de man met de microfoon, mijn vader staat op en loopt naar voren, hij pakt de microfoon en begint 'jason was een goede jongen, en de beste vriend van mijn dochter' zegt hij en Michael legt zijn hand op mijn knie. 'Hij hielp mijn dochter wanneer het nodig was' zegt hij. En een paar camera's richten zich op mij. 'Toen ik van melissa hoorde dat hij na een auto ongeluk in het ziekenhuis lag schrok ik daar wel van' gaat hij verder, niet dat het klopt toen hij het hoorde pakte hij de lepen van mij af om ben&jerry's te eten. 'Maar we zijn hem nu kwijt, rust zacht jongen' zegt hij en geeft de microfoon af. Nog een paar mensen zijn aan het woord en dan begraven ze hem, ik kijk om me een en zie Austin hij ziet mij ook en komt naast me staan. We hebben allemaal een zonnebril op maar ik weet zeker dat hij huilt want hij weegt telkens zijn wang af aan zijn sjaal. 'Ik zal missen hoe hij naar me keek' zeg ik. 'Ik zal hem missen omdat hij steeds met fifa verloor en telkens weer opnieuw wou spelen' zegt Austin met een schore stem. 'Ik zal hem missen hoe we met zijn tweeën steeds gingen voetballen in het park' zeg ik zacht. 'Ik zal hem missen omdat hij steeds zijn auto sleutels verloor' zegt Austin. 'Ik zal hem missen hoe hij probeerde mij op te vrolijken als mijn vader weer een nieuwe vriend hadt' zeg ik. 'Ik zal hem missen om hoe hij me telkens wou leren skateborden' zegt hij. 'Ik zal hem altijd blijven missen omdat zijn laatste zin ik hou van je was' zeg ik, 'Maar weetje wat ik niet vergeet, die dag dat hij zei dat ik op zijn begrafenis niet moest huilen' *flashback* We liggen op het strand te zonnen als Jason vraagt of ik zijn rug wil in smeren. Ik zeg oke en ik buig me over hem heen. Ik doe wat zonnebrandcreme op mijn hand en smeer het uit op zijn rug. Even later zijn we beland in een kietel gevecht en hij gaat tegen me aan liggen om me te kietelen, Ik krijg tranen in mijn ogen en zeg dat hij moet stoppen, hij stopt en zoent me, na het zoenen gaat hij op zijn rug naast me liggen en zegt serieus 'Mel, als ik op een dag dood ga beloof je dan om niet te huilen op mijn begrafenis?'. Ik kijk hem aan om te kijken of hij geen grapje maakt maar hij kijkt me heel serieus aan, eigenlijk met de Jason-Blik, hoe die altijd kijkt als hij iets voor elkaar wil krijgen. Ik weet dat hij het meent en ik zeg na een tijdje 'Oke Jas, ik beloof het om niet te huilen op jouw begrafenis'. Hij kijkt me aan met een glimlach op zijn gezicht en buigt zich over me heen om te zoenen *end flashback* Er wordt zand over hem heen gegooit en Austin fluisterd 'Ik zal je missen broertje, sorry voor alles'. Ik kijk nog even toe en loop dan richting mijn auto om naar onze boomhut tegaan...
