Ik lig op de bank naar een van mijn moeders oude films tekijken, ze was actrice maar is toen ik 2 was dood gegaan ik heb alleen nog een paar foto's van google en films waarin ze gespeeld heeft. Ze kwam mijn vader die reggisuer is ook op de set tegen en na 2 maanden trouwden ze. en na een paar maanden was ze zwanger voor Michael. Toen michael 2 was werd ik geboren en daarna kreeg ze kanker en is dood gegaan. Ik hoor mijn ringtone overgaan en kijk op mijn iPhone ; Jackiee. staat er ik neem meteen op ;'heeee!' schreeuw ik. 'Wow meis doe rustig' zegt Jackie lachend. Jack is mijn homovriend en is een paar maanden geleden uit de kast gekomen, ik weet nog die dag dat ik met Jack ging winkelen, Jason en ik hadden toen nog maar net iets met elkaar ,en hij hadt een hekel aan Jack gekregen omdat hij zo vaak met mij omging maar alleen ik wist dat hij homo was en mocht het aan niemand door vertellen dus ook niet aan Jason.
*flachback* ik loop arm in arm met Jack uit een winkel, Jack heeft soms echt rare verhalen. we lachen samen over een verhaal van hem en lopen naar starbucks en ik zie Jason ook zitten. 'Hi' roep ik, En ik ga samen met Jack aan een tafel zitten. We kletsen en lachen zo een tijdje met elkaar en dan staan we op en lopen arm in arm weer naar buiten om naar huis tegaan. 'Schat ik moet naar rechts' zegt Jack. 'Oke byee' zeg ik en geef hem een knuffel en een kus op zijn wang en loop dan de andere kant op naar huis. Na een tijdje wordt mijn arm vast gepakt, het is Jason. 'Hey, Wat doe je?' vraag ik, hij duwt me tegen de muur aan en schreeuwt: 'Kies maar of hij of ik!' 'wie bedoel je?' vraag ik met een boos gezicht. 'die Jack, of hij of ik' zegt hij en loopt weg. 'Het is niet wat het lijkt!' schreeuw ik hem nog na, maar het is al telaat... *end flashback*
'Meid ik heb het gehoord!' schreeuwt Jack door de telefoon, 'Hij was gewoon te knap om dood tegaan!' gaat hij verder. 'Jack doe niet zo vrolijk hij ligt in de coma hij is niet dood' mompel ik. 'Owh, yeah je hebt gelijk' zegt hij droog. 'Ik heb wel vaker gelijk' zeg ik lachend. 'Meid hoe kan je zo lachen terwijl hij in de coma ligt?' vraag hij. 'Idon'tknow' zeg ik 'Ik weet het zelf ook niet, weetje wat ik hang op ik ga naar het ziekenhuis' zeg ik en ik hang op. Het is nu al 4 dagen geleden dat hij in het ziekenhuis ligt, en ik heb nog steeds het gevoel alsof het mijn schuld is wat ook zo is. Ik loop naar beneden en zie Austin en Michael op de bank zitten, ik wil net terug gaan maar ze hebben me al gezien, 'Hey' zeg ik daarom maar. 'Yo' zeggen ze tegelijk. 'Wat ga je doen?' vraagt Micheal als hij mijn jas ziet. 'Ik ga naar Jason, ben al 2 dagen niet geweest' zeg ik. 'moet ik je brengen?' vraagt Austin. 'Ik ga wel alleen' zeg ik en ik loop de kamer uit. Hij denkt zeker dat ik die Lisa gedoe vergeten ben, nietdus... Ik loop naar de kamer waar Jason slaapt en doe hem voorzichtig open, dit is de eerste keer dat ik Jason zie na het ongeluk. Er is niemand binnen en ik dwing mezelf om naar binnen tegaan ik doe de deur verder open en stap naar binnen. Hij ligt daar heel gekwetst, met een paar blauwe plekken op zijn gezicht. een stukje van zijn haar is geschoren en er zit verband omheen en zijn arm is in de gips. 'Hoi' fluister ik ookal hoort hij me niet en ik ga op een krukje naast zijn bed zitten en pak voorzichtig zijn hand vast. 'Sorry' fluister ik, 'Sorry voor alles'. Ik zit daar nog zo even en dan komt er iemand binnen het is Austin. Hij gaat naast me zitten en slaat een arm om me heen. 'Het is niet jouw schuld' zegt hij zacht. 'Dat is het wel' zeg ik. 'Nee' zegt hij en ik moet nog harder huilen en kruip tegen hem aan en laat jason's hand los. 'Ik hou van je' fluisterd hij, 'Ik ook van jou' fluister ik en dan gaat er opeens een piep eerst langzaam maar dan steeds sneller en dan een hele lange die maar niet ophoudt. 'wattefuckk wat is dat?' schreeuw ik en ik spring overeind. Austin kijkt om zich heen en begint teschelden. 'dokter!' schreeuw ik, 'Dokter!'. Er komen een paar dokters en verplegers binnen 'hartstilstand' schreeuwt er een. We moeten van een verpleger de deur uit, maar dat doen we niet. Ik kijk toe hoe ze zijn ziekenhuis shirt uitrekken en hem proberen te redden, ik kan niks meer doen. Ik hoor allemaal geluiden om me heen maar ik kan alleen nog maar naar jason kijken.. *flashback* 'jasonn!' Schreeuw ik en ik ren op hem af, we zijn alle 2 net terug van vakantie en hebben elkaar 4 weken niet gezien. 'Hey mel!' Zegt hij en ik knuffel hem, niet een dikke vriendelijke knuffel zoals vroeger maar op een rare onvriendelijke manier, we zoenen ook niet maar lopen naar binnen. 'Je bent naar de kapper geweest,' zegt jason als we zijn huis binnen lopen en gaan zitten, normaal zou ik op zijn schoot zitten maar nu ga ik oo een andere bank zitten. We kijken zo ongemakkelijk even naar de tv en dan vraag ik 'hoe was Hawaï ?'. 'Leuk, hoe was Tokio? ' vraagt hij. 'Druk' antwoord ik en hij moet even lachen. Ik kijk hem even aan, zijn haar is anders, hij is gegroeit, is bruiner geworden en hij heeft een sixpack gekregen ?, tenminste zo lijkt het, het staat hem ook wel. 'Mel je staart me nu al 3 minuten aan' zegt hij droog en kijkt op van de tv. 'Je bent verandert' zeg ik. 'Jij ook' zegt hij, 'we worden volwassen, we zijn niet meer die kindjes van groep 3' zeg ik. 'Klopt' zegt hij 'hey mel ik moet je wat vertellen'. 'Nou?' Vraag ik. 'Mn vriendin Daphne komt zo kan je weg gaan?' Zegt hij. Ik zit daar mischien nog een paar minuten omdat ik niet kan verwerken wat hij zei en dan komt Daphne naar binnen en beginnen ze meteen tezoenen op de bank . Ik sta op en loop naar buiten, voor de vakantie hadden we ruzie gehadt omdat ik op een feest dronken was en met iemand anders zoende,maar dat het zo zou gaan... *end flashback*
